Lieve Annemiek,

Wat een ontzettend verdrietig bericht ontving ik zojuist van Patricia. Ik schrik er enorm van. Ook al ken ik Trevor niet persoonlijk, maar van jouw liefdevolle verhalen over hem. Over zijn kook kunsten, jullie mooie reizen samen. Ongelofelijk dat hij er zo plotseling niet meer is.
Ik wens jou en je meiden ontzettend veel sterkte toe in deze verdrietige tijd.
Veel liefs Maryam Benarbiya

Vanaf het eind van de jaren zeventig tot de vrijdag voor zijn overlijden hadden we contact over het onderwerp dat ons beiden bezig hield: zelfbeheer en wooncoöperaties. Hoe geef je mensen invloed op hun eigen woon- en leefomgeving. Ik haakte wel eens een paar jaar af, maar Trevor nooit! Door zijn rustige en bescheiden optreden kon hij ingewikkelde en gevoelige kwesties helpen oplossen. Ik ben hem dankbaar dat hij me weer bij de wereld van de wooncoöperaties heeft betrokken. We gaan door met jou werk.

zijn liefde voor de britse landschappen met hillforts, cliffs en schapen en zijn toewijding om de beelden daarvan op doek te krijgen, dat zal ik me blijven herinneren. we deelden die passie. de donderdagavonden op het atelier van ellie zullen voor altijd leger zijn.
de 'view on dunstanburgh castle' is af.

Wat bereikte ons een verdrietig bericht ! We zijn geschokt en intens verdrietig. Vader van Lianne en Dora en lief van Annemiek. Steunpilaar, alleskunner en altijd kalm en evenwichtig. Onze dochters waren zo graag bij jullie en Sarah vond de naam Trevor maar moeilijk. Daarom heette hij bij ons thuis ‘tractor’. Jarenlang hadden we het altijd over tractor en iedereen wist dat we het over Trevor hadden.
Ach Trevor, wat ga je gemist worden! Annemiek en de meiden, we denken aan jullie! Heel veel liefs
Jetty, Francesco, Tessa en Sarah

Trevor was een van de bestuursleden van het Landelijk Ombudsteam Stadsvernieuwing (LOS), een voorganger van de Woonbond. Samen met hem zat ik in dat laatste bestuur. Met zijn licht-engelse accent maakt Trevor rake opmerkingen over de betrokkenheid van bewoners bij het proces van verbetering van hun wijk, straat en woning. En dat is Trevor altijd blijven doen: het gaat niet (alleen) om de stenen maar om de mensen die de wijk maken. Trevor had een groot geloof in zelfwerkzaamheid en zelfredzaamheid van bewoners. Niet voor niets was hij betrokken bij een scala van projecten waarbij de bewoners zelf het heft in eigen handen hadden. Zelfs na zijn pensionering is hij daar mee door gegaan. Samen met Trevor bezocht ik in 2021 het voormalige krakersbolwerk het RKZ in Groningen en tijdens een recente studiedag inspireerde Trevor aanstaande bewonersondersteuners vooral te investeren in de kracht van bewoners zelf.
Trevor, bedankt voor je collegialiteit en de zaken die ik van je leerde.

Sylvo Gaastra

Begin deze eeuw was Trevor één van mijn collega’s bij Van Nimwegen, waar ik toen werkte. Een lieve, wijze, gepassioneerde en bovenal zachtaardige man. Baken van rust bij het hectische adviesbureau. Rust zacht Trevor. Veel sterkte voor zijn geliefden en vrienden 💚
Ilse

Trevor heb ik dertig jaar geleden écht leren kennen, toen ik mijn relatie kreeg met Nynke
Daarvoor kenden we elkaar als ‘gelijk gestemde’ collega’s in ons boeiende vak
En ontmoette ik ook jou Annemiek; mooie vrouw, oermoeder! en Dora… en Lianne
Wij waren een hecht viertal; zagen elkaar met regelmaat; elke keer was het ‘raak’!
Ik voelde me thuis
Weekenden in en rond ons huis in Zeeland én op stap in Londen; met jou Trevor als fantastisch geweldige gids; wat was het fijn!
Met Pasen nog in Zeeland én een plan bedacht voor dit najaar: jullie White House!
Trevor, mooie wijze sterke man; authentiek, steunpilaar; met respect. Ik mis je!
Annemiek, Dora en Lianne; wij zijn er!
Hanneke

Wat een schok, dat je er zó plotseling niet meer bent. Hoe kan dat nou? Annemiek en Dora en Lianne, wat een immens verdriet!
Onlangs nog waren we met ons 4 in Zeeland. Je keek zo uit naar je wandeltocht door Wales. Je keek samen met Annemiek zo uit naar je eerste kleinkind.
Je dwarrelt bijna continu door mijn hoofd.
Ik duik onze geschiedenis in. Wat hebben we veel om op terug te kijken en wat hebben we het fijn gehad al die jaren.
We leerden elkaar bijna 40 jaar geleden leren kennen als collega’s. Vonden elkaar al snel in een gezamenlijk betrokkenheid en passie in het werk. Veel van je geleerd: inhoud en belangrijker nog: hoe pak je dingen aan en waar gaat het precies om. En de houding: “Vinden we het leuk? Dan doen we het!”
Je was al snel een vriend voor het leven. Een baken. Dat groeide uit tot een waardevolle vriendschap met Annemiek en de kinderen en Hanneke.
Wat heb jij intensief geleefd. Wat deed je niet? Wat kon je niet? En hoe druk of spannend het soms ook was, je bleef de rust zelve. Vol vertrouwen. En daarmee een stimulans voor mij.
Het was een feest om met jou en Annemiek in Londen te zijn. Uren door de stad lopen, al jouw verhalen en kennis opsnuiven. En we zouden nog veel meer en veel vaker…..
Vaarwel Lieve Trevor, hartelijk dank voor wie je was en alle prachtige herinneringen❤️.
Maar verdorie Trevor, ik ga je zoo ontzettend missen!
Alle liefs, Nynke

Dag Trevor,
Ik heb je maar een paar keer meegemaakt in een vergadering. Wat mij opviel is een fantastisch strijdbare rustige man, de rust kon ik jaloers op zijn. Heel gefocust en met een groot hart voor andersoortige woonprojecten. Erg knap is het enorme doorzettingsvermogen op de speciale volkshuisvesting. Rust zacht.