Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Toon Bax

21-01-196516-07-2023
      Ook zonder jou gaat de tijd net zo hard door,
      maar tijden waren zoveel mooier voordat ik jou verloor,
      het laatste gesprek is nooit gevoerd,
      De laatste knuffel niet gegeven.

      Met nog zoveel moois in het verschiet, moeten wij plotseling afscheid nemen van mijn lieve man, vader en beste vriend.

      Deel aub op deze gedenkplaats alle mooie foto’s, video’s en verhalen. Van dit alles maken wij een mooi herinneringsboek wat voor ons van onschatbare waarde zal zijn.

      Veel liefs, Tjitske, Sander, Marlou, Paula en Thom

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Verstild in Steen
        reactie 66   |   niet OK

        Hart was koud
        Het woord wat stil
        De wind stak op
        De regen viel

        De lucht was grijs
        Het vuur verdween
        Ik zag jou naam
        Verstild in steen

        De hemel leek
        Zo ver van mij
        De koude grond
        Was zo dichtbij

        Ik was nog nooit
        Zo klein geweest
        Ik zag jouw naam
        Verstild in steen

        Opeens een stem
        Van binnenuit
        Een zachte schreeuw
        Een stil geluid

        Mijn hart stond op
        De angst verdween
        Ik zag jouw naam
        Verstild in steen

        Ik liet jou los
        Ik liet jou gaan
        Ik zag dat alles wat geweest is
        Blijft bestaan

        Ik zag een weg
        Ik vond de rust
        Ik zag de ruimte
        Zag de wolken
        In de lucht

        Mijn hart stond op
        De angst verdween
        Zag jou in alles
        Om me heen.
        Stef Bos


        Tjiske - Velserbroek
        28 april 2024

        Deel deze pagina:

      • Foto
        reactie 65   |   niet OK

        Tjiske - Velserbroek
        7 april 2024

        Deel deze pagina:

      • 21-07-2023
        reactie 64   |   niet OK

        Tjiske - Velserbroek
        14 december 2023

        Deel deze pagina:

      • Liefs van je dochter
        reactie 63   |   niet OK

        Hi pap,
        29 September ben ik van achternaam veranderd, geen zorgen een Bax zal ik altijd blijven.
        We zijn bij je geweest, mam had prachtige bloemen geregeld.
        We hebben weer traditiegetrouw op ons en jou geproost.
        Bij de ceremonie ben ik samen met jou naar mijn man gelopen zoals afgesproken, al kwam hij me al vrij snel halen haha.
        Fijn dat je meekeek pap en dat je op mn schouder zat.
        Je word nog iedere dag gemist.
        🍀🕊🤍


        Marlou - IJmuiden
        2 december 2023

        Deel deze pagina:

      • Een knuffel
        reactie 62   |   niet OK
        Lieve Tjitske, Sander, Paula, Marlou en Thom,

        Vandaag heb ik veel aan jullie gedacht! 4 maanden zijn voorbij en iedere dag steek ik een kaarsje voor jullie allemaal aan. Een klein beetje kracht en troost probeer ik op die manier aan jullie te geven.
        Een dikke knuffel van mij,
        Liefs Diana

        Diana - Velserbroek
        16 november 2023

        Deel deze pagina:

      • reactie 61
        Cindy

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Cindy - Assendelft

        7 november 2023

      • 29-09-2023
        reactie 60   |   niet OK

        Tjiske - Velserbroek
        7 oktober 2023

        Deel deze pagina:

      • Ook zonder jou gaat de tijd net zo hard door, maar tijden waren zoveel mooier voordat ik jou verloor.
        reactie 59   |   niet OK

        vrijdag 21 juli 2023

        Lieve, lieve Toon,

        Sinds zondag spookt er van alles door mijn hoofd, en wil ik nog zoveel tegen je zeggen.
        Ook hier….maar het is zo moeilijk om de woorden te vinden.
        Zelfs als ik dit op papier wil en probeer te zetten hapert telkens mijn pen en zijn de woorden niet duidelijk te lezen.
        In mijn hoofd is het een chaos. Er gaat van alles door elkaar.
        Ik probeer niet te ver vooruit te denken, alleen maar even het nu.
        Er gaan flarden van teksten door mijn hoofd: Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken……Ik heb je lief, wat moet ik zonder jou……Wat zou je doen…zou je lachen, zou je janken, zou je zeggen dat ik een klootzak ben…….
        Nou, dat hebben we de afgelopen dagen allemaal wel gedaan.
        Want hoe moet het nu verder, moet ik nu verder, moeten wij nu verder, ….. zonder jou, mijn man en maatje, vader en schoonvader van het jaar, vriend?
        We kennen elkaar van de groep jeugd uit de kerk en ik deed dat jaar MAVO examen. Jij zat op de laboratoriumschool. Je stond met regelmaat bij ons op de stoep om aan te bieden om te helpen met het maken van de uittreksels voor o.a. nederlands. Jij had je typediploma, ik een traag 2 vinger type systeem. Ik hoor oma nog zeggen: Jan Anthoon staat weer voor de deur.
        Je was een serieuze jongen en wilde verkering, ik eigenlijk nog niet. Jij wilde netjes het rijtje volgen… verliefd, verloofd, getrouwd. Zoals dat vanuit de traditie en onze opvoeding verwacht werd. Ik niet, ik was niet zo bezig met die regels en traditie, wilde het doen op de manier die goed voelde en niet omdat het zo hoorde. Jij was volgzamer daarin, introvert, ik wat meer dwars en extrovert zou je kunnen zeggen. Maar we kregen verkering, zijn netjes verloofd in 1986 en in 1989 getrouwd. Kregen twee kinderen waar we trots op zijn, waar jij trots op was. Kregen twee schoonkinderen, waar we trots op zijn, jij trots op was.
        Samen vervolgden we ons levenspad.
        Jij kleurde netjes binnen de lijntjes, ik wilde nog wel eens uitschieten.
        Ik wilde wel Dansen, Jij zat liever op de kruk. Jij wilde de route volgen en liep met de plattegrond voorop. Ik wilde nog wel eens van de route afwijken om te kijken waar we dan uitkwamen. Samen volgden we ons pad door de jaren heen, met ups en downs, lief en leed, maar het was ONS pad gaande de weg, onze route.
        Nu splitst onze route zich…….Jouw pad houd op, loopt dood…….( En terwijl ik dit op papier zet weigert mijn pen ook weer.)
        Mijn route loopt nog door, mijn pad gaat verder, maar hoe moet dat nu zonder de plattegrond? Dit was niet de route waar ik van af wilde wijken.
        2023 is een bijzonder jaar, heb ik afgelopen maanden regelmatig geroepen .
        Jij had je plekje op het werk bij Natuurfontein gevonden en kon daar weer genieten van je werk met de kinderen, we hebben kunnen genieten van een heerlijke vakantie, aantal etappes van het Pelgrimspad lopen. Er is een kleinkind op komst bij Sander en Paula, je keek er naar uit om opa te worden en had plannen om op te passen. De bruiloft van Marlou en Thom in september, vader van de bruid. Met Marlou aan je arm door het middenpad om haar weg te geven. 2023 is een bijzonder jaar, maar nu niet zoals we hadden gepland. Dit keer kleur jij buiten de lijntjes. Dit stond niet in de agenda of op een lijstje!
        Hoe moet ik/moeten wij nu verder, het was nog niet klaar voor ons, voor jou.

        De Proeverijtjes. Ik lust geen bier, Ik wil het wel proberen…
        Vissen. Ik kan wel vissen, maar wat als ik WEL wat vang….
        ik durf de vis niet van de haak te halen. Ik heb geen verstand van voetbal en ben iets minder fanatiek met spelletjes.
        Ik ben niet zo van de agenda en de planning, dus daar moet ik misschien wat aan doen nu. Een Bax is altijd minstens 5 minuten te vroeg op de afspraak, maar ik ben geen Bax…… dus bij deze…… Ik ga mijn best proberen te doen.
        Maar we kunnen je natuurlijk niet vervangen, er zal altijd een lege plek blijven.
        Lieve, lieve Toon, ik hou van jou en zal dat altijd blijven doen.
        Het zijn woorden die ik ondanks mijn geratel en gebabbel veel te weinig gebruik en uitspreek.
        Maar ik hoop dat ik je toch heb laten voelen
        Dat soms mijn blik voldoende was voor jou
        Dat ondanks mijn gebreken
        Je hebt geweten hoeveel ik van je hou
        Je hebt geweten, niet vergeten, nooit vergeten
        hoeveel ik van je hou.


        Dikke kus en knuffel
        Tjitske


        Tjitske - Velserbroek
        13 september 2023

        Deel deze pagina:

      • Een witte roos
        reactie 58   |   niet OK
        Lieve Tjitske, Sander en Paula, Marlou en Thom.


        Adem houdt op, warmte wordt kilte
        diepe kilte als van dood en lachen wordt stilte
        echo van vragen dat geen antwoord vindt.
        Maar een mensennaam kan niet vergaan,
        niet verzinken in oneindig niets.
        Jouw naam Toon, heeft klank en toon gezet
        van hoe de jouwen verder gaan
        In gemis, maar ook in vertrouwen
        dat leven léven wordt,
        als er maar genoten wordt,
        gevochten en geknokt, geliefd en gelachen.
        Zo wordt jouw naam een witte roos aan ons hart,
        bloeiend voor altijd, geurig en welriekend,
        maar ook doornig stekend,
        want jij bent er niet als wij jou roepen
        en ons zoeken zal nooit vinden worden,
        geen samen lachen en geen samen praten me
        Maar in stilte zul jij bloeien aan ons hart
        als schitterende herinnering
        levend, tegen alle weerwil in.
        Nee, vergeten zullen wij jou niet.
        Wees gerust,
        rust maar zacht
        rust in vrede.

        Ineke

        Dit gedicht heb ik mogen voordragen op de uitvaart van Toon. Hiermee is alles voor mij verwoord betreffende mijn zwager Toon.
        Ik zal en ga hem missen.
        De roos heb ik meegegeven aan Tjitske. Deze roos staat symbool voor Liefde, troost en gemis.

        Ineke - IJmuiden
        11 september 2023

        Deel deze pagina:

      • reactie 57
        John

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        John - IJmuiden

        29 augustus 2023

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.