Deze foto is nog van vorig jaar van zijn verjaardag. Ton was altijd vrolijk en zingen maakte hem blij (en ons ook). Ton keek ons wel eens aan en zei: je lijkt wel op een van Keken. Ja, dat had Ton altijd wel door. En als we bij Ton waren had ik het geregeld over voetbal, over zijn club van vroeger, KVVA. Daar had Ton ook mooie herinneringen aan. Ook moet ik denken aan zijn Mozambiquesijs. Elke keer als we bij Ton waren was ie weer een paar jaar ouder geworden 😁. En ach die lieve Ton, hij hoopte dat Petrus boven in de hemel de poort wel voor hem open zou doen. Nou ik weet wel zeker dat de deur voor hem is geopend. We denken met veel liefde en warmte aan hem.
André, Erica, Loraine en Rowan van Keken

Ik kan me de eerste ontmoeting met jou nog herinneren. Je kwam samen met mijn moeder de sleutel op halen van ons huis, in de auto, weggedoken in je jas en alpino pet. Vele jaren ben je onderdeel van ons gezin en familie geweest. We hebben je leren kennen als iemand die graag grapjes maakte, van kaarten hield, al speelde je wel eens vals, graag een liedje zong en erg van zoetigheid hield. Sinterklaas was voor ons het moment om grapjes met jou uit te halen door middel van een gedicht of passend kado. De laatste jaren zei je vaak, ik leef niet meer zo lang. Gelukkig hebben we nog heeeel lang van je kunnen genieten.
Lieve Ton, doe ze allemaal daar boven de groetjes van ons. Ad, Yvonne, Cato en Noah

Oh ja, vergeten te vragen, heeft Petrus de poort voor je open gedaan? Zo nu en dan zei je dat hij de poort niet open zou doen omdat je te ondeugend was geweest. Wij zeiden dan altijd, dat zit wel goed Ton.