We will all be praying for you and
Your family, until this time of
Suffering and sadness is over.
May God give you the strength
To overcome this loss.
With prayers and deepest
Condolence.
Margo and Ton Nijssen (USA)

“There is no way you can ever fully
Express the pain of losing a loved one.
There is no way you can make others
Understand the pain you have endured.
All you can do is deal with things the
Best you can and hope that those who
Are close to you, your friends and family,
Will care enough to support you through
The toughest time in your life, for it is during
These dark times in your life that the ones
Who care for you will step up to the mark”

Lieve familie,
Wat een vreselijk nieuws dat Ronald en Truus zijn overleden. Er zijn geen woorden voor! Wij wensen jullie heel veel liefde de kracht om door te gaan.
Jan en Carina Nijssen

De titel zegt eigenlijk al genoeg. Zo oneerlijk is het. Truus en Ronald waren net lekker van hun pensioen aan het genieten na een leven lang hard werken en dan gebeurt dit. Niet te bevatten. Heel veel sterkte voor iedereen bij het verwerken van dit giantisch grote verlies.

Woorden schieten tekort
Ongeloof en verbijstering
Ik hoop dat de vele steunbetuigingen jullie sterken in deze moeilijke tijd.
Wij wensen jullie veel kracht toe om dit
enorme verlies te verwerken.
Tjerk en Margreet Kleefstra-Walthuis
ook mede namens Jelte en Renske

Een paar minuten geleden zat ik op de bank naast mijn oudste dochter. We hadden net de kleintjes van vier en een naar bed gebracht. Zij waren nog steeds vermoeid, omdat ze net een week geleden met hun moeder zijn overgekomen voor een vakantie van drie weken vanuit Australië. Dus nietsvermoedend opende ik het bericht over de hartverscheurende gebeurtenis, die Ronald en Truus zo volslagen onverwacht uit hun volle en gelukkige leven heeft gerukt. Op mijn schreeuw van schrik vroeg zij wat er aan de hand was. En toevallig kende zij Ronald en Truus... ze was net drie toen wij mijn collega en zijn lieve vrouw een bezoek brachten. Truus deed de deur open en vroeg om een paar ogenblikken respijt, want zij ging Geert net in bad stoppen. Rianna hoorde "bad", zag Geert staan, en voordat we wisten wat er er gebeurde was ze de trap al opgevlogen, had zich van haar kleding ontdaan en was in het bad gesprongen, ons met open mond achterlatend.
Daarna hebben ze beiden heerlijk in het water rondgespetterd...
Uiteraard zijn er meer herinneringen, ook aan gezellig samen zijn met Fred en Olga, bezoek aan hun huis in Frankrijk, het mailtje van Truus waarin ze zo dolgelukkig vertelde dat ze oma werd.
Het is bizar en bijna onmogelijk te bevatten dat dat nu voorbij is.
Het is ook moeilijk om te moeten zeggen dat ik er vrijdag niet bij kan zijn. Onze afspraken liggen door de grote afstand en de altijd te korte tijd dat Rianna en de kindjes hier zijn, ver van tevoren vast, en het is niet mogelijk om te annuleren helaas.
Maar als er een plek is om te bezoeken op Westerveld, wil ik dat graag horen, dan ga ik er een keer alleen heen als dat mag.
Lieve kinderen, schoonkinderen, kleinkinderen, ik wens jullie enorm veel sterkte, en het zal nu nog niet doordringen, maar ooit zullen jullie blij zijn met alle mooie herinneringen die jullie hebben.
Anneke en Jan van Hout

Het maakt eigenlijk niet uit, wie het eerste wordt aangesproken. Ze waren altijd met elkaar. Of het nu in het dorp was of in het bos ( van IJmuiden naar Santpoort ) , waar ze ook regelmatig fietsten, ze waren met zijn tweeen. Al vanaf mijn vierde kwam ik bij Nel en Truus thuis. Truus was altijd rustig, ging haar eigen gang, was zichzelf. What you see is, what you get. Thuis bij moeder Corry had je ook niet de kans om je hoofd boven het maaiveld uit te steken: iedereen was gelijk en doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Truus had dit credo niet nodig, die ging al haar eigen weg.
Als Truus met ons ( Nel en ik ) uitging naar Castricum. was het atlijd lachen. Lekker op de brommer. Niet dat ze zo snel zoende met een toevallig vriendje. Nee Truus, bleef nuchter, was altijd vrolijk. Ook leek ze uit te stralen: mijn tijd komt nog wel. En dat was ook zo. Want een jaar later kwam Ronald op het vrijerstoneel. Een zelfverzekerde jongeman van dik 20, die destijds al in een BMW reed. We waren best wel een beetje jaloers, want ja, een vriendje met een auto had ik nog nooit gehad. Truus wel! En wat waren ze verliefd!
Met zijn vieren hebben we het huis van Nel en Jan Willem versierd. Dit was voor hun huwelijk. Truus had een gigantische krentenbrood gebakken, volgens mij als teken van vruchtbaarheid. Bijna gelijk met Truus heb ik Jaap Jan gekregen en Ronald en Truus Floor. Wat waren ze blij met hun derde kindje. De eerste twee hebben we niet meegemaakt, toen woonden we in Hillegom. Ook hun geboortedata staan in mijn geheugen gegrift. 30 december Ronald ( 1 dag voor mij ) en Truus j16 december op onze trouwdag. Altijd denk ik dan aan ze.
Ook leuk is, dat Truus ooit voor een blauwe Maandag verkering had met een jongen van Van Kampen, een telg van aardappeldgroothandel Van Kampen uit Bennebroek. Dat leek opa Theo wel wat. Een ondernemer en ook nog eens gelieerd aan de agrarische sector. Maar hij was toch saai en degelijk ! Dit had Truus snel door en hij kon vertrekken.
De laatste jaren zag ik Ronald en Truus in het bos van Duin en Kruidberg, waar we de laatste nieuwtjes uitwisselden. Hoe bizar is het, dat we ze nooit meer tegenkomen, geen verhalen over vroeger in het ouderlijk huis aan Rijksweg 289, waar ik vaak mocht logeren. En dan tussen Truus en Nel in mocht liggen. Als we teveel giechelden, kwam opa Theo ons onder aan de trap tot de orde roepen. Binnen no time was het stil.
Stil is het nu voor altijd. Geen nieuwtjes meer, geen mooie verhalen over de tuin, het tweede huis en la douce France. Rust in vrede Ronald en Truus, Jullie hebben je best gedaan en ons mooie herinneringen achter gelaten. Dank jullie wel.
Lieve kinderen Geert, Floor en Maaike, heel veel sterkte. Jullie kunnen trots zijn op deze lieve ouders. En jullie heel hartelijk bedankt voor dit mooie platform!

Groetjes Harry en Marjon Veenboer-Nijssen