Ron, de hele dag heb ik aan je gedacht.
Al drie jaar...het lijkt nog zo kort geleden dat je afscheid nam.
Hoewel de mooie herinneringen troost zouden moeten geven, is het nog niet zover.
We missen je nog steeds heel erg.
Ida en Jaap

Lieve

De tijd gaat snel. Ik denk nog vaak aan jouw als collega die de ontmanteling van DLG voortreffelijk heeft begeleid en er voor gezorgd heeft dat iedereen weer een plekje bij een andere organisatie heeft gekregen.
Ook had ik nog veel fietstochten met jouw willen maken.
De herinnering wat voor fijn mens jij was zal altijd blijven.

Lieve Ron,

Drie jaar alweer. Het lijkt lang en toch ook weer niet... Elke keer als ik onderstaande hoor, krijg ik kippenvel en moet ik aan je denken.

"
Een oceaan om in te schuilen
Nooit alleen meer hoeven zijn
Ik heb gesmeekt niet meer te huilen
Alsjeblieft

Het leven jaagt geen angst meer aan
Ik heb al zo ver moeten kruipen
Het laatste stuk zal ook wel gaan
Tot ik ga staan

Een oceaan om in te vluchten
Nooit jaloers te hoeven zijn
Liefde om je hart te luchten
Een oceaan
Alleen van mij
"

Gelukkig blijven de herinneringen, en die zijn goed.
We drinken hier vanavond een Maallust op!

Wim

Nog vaak moet ik aan Ron denken. Regelmatig kom ik nog beelden van Ron tegen in mijn foto-archief. We missen hem ontzettend.
Alle nabestaanden veel sterkte gewenst.