Herinneren is een vorm van ontmoeten…

As the best man to our wedding you have been in and out of our daily life for a long time. Your enormous drive and energy and all your stories of adventurous trips will stay with us forever. In our household we still call you Ome Leo as Philip was too difficult for the kids to pronounce back in the days.
“Ah you guys are off to Socotra next week?? Can I join?” So typically you! And great company you were!
Your hunger for adventure and exploring differents paths is life was your life.
I loved our frequent photo shoot of the Aldi slippers Janneke gave to us. My pictures were always in and around the house. Your pictures were from all over the world. Would have been a great book; the adventures of Philip and his Aldi slippers.
You will be missed. You touched so many of us with your enormous positive energy.
To Philip’s girls -> wishing you well and strength to cope with this loss bit I know the spirit of Philip is within you. Big hug to you all. Ingrid Lind

Ga je missen gozer. Altijd klaar voor een avontuur, altijd positief. Zo zijn er maar weinig.
RIP. Grote groet Dick

Thanks for the fond memories together
RIP
Angelo

58 jaar vriendschap, de wereld voelt leeg zonder jou. Wat hebben we samen veel meegemaakt vanaf de kleuterschool de Olleke Bolleke. Je was altijd vrolijk en hartelijk, zelfs als ik bij het stoeien gemeen speelde om mijn mindere kracht te proberen goed te maken.
Zo vaak heb ik bij je gespeeld en gelogeerd, of jij bij mij. Soldaatje spelen op de hei of voetballen op het garageplein, meestal met Wim erbij. En later aan de brommers sleutelen. Samen gingen we op de brommer naar Parijs terwijl onze ouders dachten dat we naar de Ardennen gingen.
Tijdens de middelbare school kocht je een zwaar opgevoerde Kawasaki 750 die nog op Zandvoort geracet had. Als ik thuis was kon ik horen wanneer jij de motor startte op een paar honderd meter afstand. Het was een levensgevaarlijk apparaat maar toen al kon het niet gek genoeg zijn voor jou. Het nog niet hebben van een rijbewijs was daarbij niet echt relevant.
Na de middelbare school ben je alleen met jouw BMW motorfiets dwars door Afrika naar Kenia gereden, dat was jouw eerste grote reis. Kort daarop volgde het liften van oost naar west Amerika, iets wat ook bepaald niet ongevaarlijk bleek te zijn. Na terugkomst zijn we samen enkele maanden ijs gaan verkopen bij St. Tropez. Wat een heerlijke tijd vonden we dat, net genoeg verdienen om ’s avonds op stap te kunnen en verder waren we helemaal vrij.
Dat inspireerde ons om de winter daarop een paar maanden in Lech in Oostenrijk als bordenwasser te gaan werken zodat we tussendoor konden skiën.
Je was altijd op zoek naar nieuwe werelden en uitdagingen en daarin vonden we elkaar ook. Naast onze uitgebreide belangstelling voor het andere geslacht natuurlijk.
Later ging je met mijn Delftse jaarclub mee op duikvakantie in Eilat en zo werd je op termijn opgenomen en volwaardig lid van de jaarclub terwijl je zelfs nooit in Delft gestudeerd had!
De jaren daarna werd ons contact soms iets minder doordat jij veel in het buitenland was, maar we hebben altijd contact gehouden en ik zag je toch meerdere keren per jaar, zelfs als ik daarvoor naar St. Petersburg of Londen moest komen.
Het doet enorm pijn jouw vriendschap te moeten missen. Ik wens je succes met jouw laatste grote reis.
Rob Erdbrink

58 years of friendship, the world feels empty without you. How much we experienced together, starting all the way back at kindergarten the Olleke Bolleke. You were always cheerful and warmhearted, even when I played mean when we were wrestling trying to make up for my lesser strength.
So many times I played and stayed with you, or you with me. Playing soldiers in the forest or playing soccer on the garage square, usually with Wim there. And later tinkering with the mopeds. Together we went to Paris on mopeds while our parents thought we were going to the Ardennes.
During high school you bought a heavily souped-up Kawasaki 750 that had raced at Zandvoort. When I was at home I could hear when you started the engine a few hundred meters away. It was a life-threatening device but even then it couldn't be crazy enough for you. Not having a driver's license yet was not really relevant in that regard.
After high school you rode your BMW motorcycle alone across Africa to Kenya, which was your first big trip. Shortly afterwards you hitchhiked from East to West America, something that also proved to be quite dangerous. After our return we spent several months together selling ice cream in St. Tropez. What a wonderful time we had, earning just enough to go out at night and otherwise being completely free.
That inspired us to work as dishwashers in Lech in Austria for a few months the following winter so we could ski in between.
You were always looking for new worlds and challenges and in that we found each other. Besides our extensive interest in the opposite sex, of course.
Later you went on a diving vacation to Eilat with my Delft year club and so in time you were included and became a full member of the club even though you had never even studied in Delft!
The following years our contact sometimes became less because you were abroad a lot but we always kept in touch and I still saw you several times a year, even if I had to come to St. Petersburg or London for that.
It hurts enormously to miss your friendship. I wish you success on your last great journey.
Rob Erdbrink

Onvoorstelbaar dat je 2 dagen voor de rampvlucht nog bij ons logeerde. Je was zo enorm enthousiast over deze trip en het paste volledig in je levensmotto 'seize the day'. Een inspiratie voor iedereen!

Je kwam er als laatste bij, maar paste in de groep. Vanaf de eerste ontmoeting was je als een vis in het water, opgewekt, voor alles in, enthousiast; toen in het hoge Noorden van Canada in 1995, en al die keren dat we elkaar troffen. Onze wegen kruisten zich op de meeste bijzondere manieren, meestal toevallig, zoals in Marokko, Egypte, in de trein naar Amsterdam of op de zaak. En altijd weer een genot om je te zien, Philip.