Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve papa,

Ik voel een leegte die ik niet kende. Afgelopen zondag liep ik langs de IJspressie in de stad en ik kan je niet meer bellen of je ook komt. Gezellig samen een ijsje eten en genieten van de eerste lentestralen.

Je was dol op de zon. Zodra het mooi weer werd, maakte je de tuin aan kant en zette je de ligbedden klaar. Je kon uren zonnen in de tuin of op het strand. Je liep er altijd gebruind bij, het liefst in een korte broek. Het zonnetje deed je goed. Als de eerste zonnestralen doorkwamen, dan zei je: “Meiden, het breekt open”.

De laatste maanden hebben we het daar vaak over gehad, dat je geen zonnetje meer van binnen voelde. Wat had ik graag jouw zonnetje willen zijn, maar zo werkt het niet.

Ik onthoud dat je laatste weken hebt gezegd hoe trots je op mij was. Je stuurde mij begin van dit jaar ook nog het nummer door van Wesley Bronkhorst, trots op jou. Muziek krijgt opeens een diepere betekenis.

Lieve papa,

Als je denkt dat na regen, de zonneschijn niet meer komt, dan is het tijd om te gaan. Jouw zonnetje is ondergegaan, maar de hemel is een ster rijker. Ik ga je missen.

Liefs
Je kruimeltje