Tja, daar sta je dan... Op een plek waar je helemaal niet wilt staan. Hoe oneerlijk en wat een ongelofelijke pechvogel ben jij. Dat je een pechvogel bent geef je pas sinds de afgelopen weken toe. Voor die tijd wilde je daar niets van weten. Jij zag overal nog wel iets positiefs aan, zelfs al hing dat zwaard van Damocles constant boven je hoofd te bungelen. Bij de pakken neerzitten was aan jou niet besteed. Wat heb ik een bewondering voor jou hoe je met alles bent omgegaan. Voor treuren was nog tijd genoeg zei je altijd, en die tijd is nu keihard aangebroken.

Mijn hele leven ben je al in mijn leven, je bent dan ook mijn grote broer. Degene tegen wie ik mijn hele leven al opkijk. Dat begon in onze jeugd, je bent vijf jaar ouder dan mij dus alles wat je deed was gaaf voor mij als kind. Interessante muziek, je vrienden, je kamer waar ik niet in mocht en alle dingen die jij en Frank deden wat ik dan natuurlijk reuze interessant vond.

Ook in de sport heb ik geprobeerd net zo goed te zijn als jou, dat is me ten dele gelukt maar lang niet helemaal. Ik heb ooit eens beweerd goed te zijn in squash, had ik een tijdje gedaan via het werk en ik had de lef jou uit te dagen aangezien jij niet eerder een squash racket in je handen had gehad, dacht ik.... Ik geloof dat ik geen punt heb gemaakt in ons potje. Maar alles wat je deed met een bal kon je gewoon meteen. Soms ook wel een beetje irritant.
Het enige talent wat we samen hadden was ins zangtalent, dat talent hadden we dus.... niet.

Ik vond het altijd geweldig om samen met jou te dubbelen, vroeger met tafeltennis op de Kennemerland kampioenschappen. Die hebben we dan ook een jaar gewonnen. En later, zelfs nog kort geleden met tennis. We hebben best aardig wat toernooitjes gewonnen. Je lag altijd helemaal blauw als ik in de eerste game geen bal normaal sloeg en ging me uitlachen omdat ik dan zenuwachtig was. En ik maar uitleggen nee, niet zenuwachtig, ik wil het gewoon heel erg graag goed doen, zodat je nog wel met me wilde spelen.

Onze band werd maar hechter en beter. Het was ook gewoon fijn bij je te zijn, we konden ontzettend lachen maar ook hele gesprekken voeren. Allerlei uitstapjes hebben we gemaakt door de jaren heen. We gingen ooit naar Torhout Werchter, vond jij leuk met je motor en tent. Enige probleem was was dat je je motor rijbewijs nog niet had. Dus gingen we dan maar met je FIAT ritmo en de tent op weg. Er kwam steeds meer regen onderweg, zo erg op een gegeven moment dat we maar besloten een hotelletje in Brugge te nemen. Dus de eerste dag lekker rondgelopen in Brugge, heerlijk uit eten geweest en rustig en droog geslapen. Tweede dag wel naar het festival geweest en de hele dag tot onze knieën in de modder gestaan. Maar dat mocht de pret niet drukken en genoten hebben we. Een halve kip eten en je haren afvegen in je haar.
Toen je later wel je motor rijbewijs had gaf je je auto gewoon aan mij, ik kreeg hem gewoon. Ik had net m'n rijbewijs en dat vond je dan leuk, kon ik ook lekker rondrijden zei je.

We zijn ook samen vloeren wezen kopen voor je flat op Sandenburg. Alle verkopers gingen het technische verhaal aan jou vertellen, hoe de vloer te leggen, hoe te schuren en onderhouden. Maar als het op het schoonmaken aankwam dan richten ze het woord naar mij. Als ik dan zei dat ik niet van plan was om de vloer te gaan schoonmaken keken ze best verward naar jou met ook wel wat medelijden. We lieten ze dan altijd in de waan en vertelde dan niet dat ik je zus was en niet je vriendin. We kregen wel overal wat te drinken en eventueel wat erbij, dus gingen we ook zaken af waar je helemaal niet van plan was te kopen maar waar ze wel lekkere koffie hadden.

Ik heb zo nog wel tientallen verhalen over de dingen die we samen hebben gedaan. Zal ze maar niet allemaal vertellen anders staan we hier morgen nog.

Toen jij de darmkanker kreeg zijn we als gezin best naar elkaar toe gegroeid. Frank nam onbetaald verlof om in de zaak te helpen toen jij geopereerd moest worden. Mam, pap en ik waren daar zo trots op en ook op jou, na een week mocht je alweer naar huis en je knapte met de dag op. Je deed het zo goed!
Vervolgens ging het mis bij mamma en daar hebben we met elkaar mee gedeald, veel samen geweest, gepraat, gelachen, gehuild en zo zijn we daar best goed doorheen gekomen.

En toen kwam het nieuws in oktober, de kanker was terug en wel uitzaaiingen in je longen. Vele ziekenhuisbezoeken volgden en bij opnames werd ik jouw contactpersoon. Ik ben vereerd dat ik die taak mocht vervullen van jou.

Je grootste trots zijn jouw meiden: Dewi en Luna, zij zijn jouw hele leven en voor hun had je nog zo graag verder gegaan. Alles meemaken wat zij nog gaan beleven, dat was jouw grootste verdriet. En de tatoeages met jouw vingerafdruk vind je echt fantastisch. Nu blijf ik leven zo lang als zij leven zei je. Daar hoef je je echt geen zorgen over te maken, vergeten word je nooit.

Buiten hun, je zorg om pappa, die maar zegt dat het andersom had moeten zijn. Daar kon je niets op zeggen en dat vond je moeilijk. Je hebt me laten beloven dat ik ze alle drie in de gaten moet houden dus dat zal ik doen, met alle liefde die ik in me heb.
Frank, je vrienden en ik gingen ons wel redden zei je. Wij zijn sterk dus dat kwam wel goed. Nou Peet, zo voelt het nu niet hoor maar ik ga m'n best doen.

Hoe dapper, kranig en nuchter ben je met alles omgegaan. Wat ben ik trots op jou. Nooit heb je geklaagd waarom het jou overkwam, het was nou eenmaal hoe het was. En wat heb je een moeilijke keuzes moeten maken, maar wat heb je het waardig gedaan. Nooit meer hoor ik "hey zus" als ik binnenloop en lach je naar me met jouw oprechte glimlach. Ik ga je vreselijk missen en hou zo veel van jou.

Kussie je zussie

'Een relaxt, enthousiast & vooral aardig persoon' is het eerste wat in me opkomt, maar spreek ook namens mijn collega's. Leuke momenten met Peter meegemaakt tijdens de opbouw van de Bejo Open Dagen en onze bezoeken aan het 'pittoreske' pandje in Haarlem om dingen door te spreken. Via Ronald werden we op de hoogte gehouden van de situaties en condities. Helaas helaas, niet wat we wilde horen natuurlijk. Ikzelf ben erg blij dat ik Peter nog geAppt heb tijdens zijn verblijf in het Hospice. Was makkelijker voor Peter… Er volgde een klein gesprekje daar waar hij afsloot met "…Pluk de dag. Thnx voor het berichtje en groetjes daar!!!…". Uiteraard gedaan! ;) Sjah…

Toen de crematie plechtigheid. Heel indrukwekkend! Mooie woorden gesproken… en de muziek > Bowie, Sting met Desert Rose… die kwam wel ff hard binnen! Pfoe…

Namens ons veel sterkte de komende tijd… Ik wist dat deze meegestuurde foto er nog was ;) Voor ons in ieder geval een dierbare foto…

JuR [en collega's] - Bejo Zaden BV
------------------------------------------------------------------------
Foto: 4 juli 2013 - Afdeling PR&Design [vlnr: Ronald, Hank, Petra, Peter, Nathalie en mijzelf achter de lens] van Bejo Zaden op bezoek bij Printsquare.