Pepijn jij hebt geleefd.
Misschien in jouw bescheiden 14 jaar wel meer dan sommige mensen in een heel leven doen
Jij was zo puur en het is niet met woorden uit te drukken
De manier waarop jij als jonge sterke boom met wortels en al uit de aarde werd getrokken op die stomme stomme stomme zaterdagnacht

Maar denk maar niet dat je al weg bent hoor
Want ook al ben je fysiek niet meer bij de levenden
Je zal altijd blijven bestaan in de harten van de mensen die jij hebt aangeraakt
En dat waren er niet verassend erg veel

Want wat is eigenlijk bestaan?
Besta jij nu niet meer omdat je dood bent?
Dat kan zo niet werken
Want wat is tastbaarder dan jij en jouw verhaal op dit moment

Pepijn ik kende je niet
Onze paden hebben zich nooit gekruist
Maar ik heb het gevoel dat ik je nu ontmoet
Tussen een warboel van verdriet en pijn en boosheid
ontmoet ik je in een soort idee van jeugd en onschuld en kracht

Jij inspireert me Pepijn omdat je leefde
omdat je ervoor ging en omdat je niet omkeek
Je rende vooruit en soms struikelde je,
Maar in plaats van te blijven liggen stond jij op en ging je er twee keer zo hard voor

Dat is wat ik nu uit foto’s en verhalen van je leer
Dat soms wanneer het leven donker en gemeen lijkt
Dat we moeten proberen het licht en de lol te blijven zien
want er is nog zoveel te zien, en zoveel te doen

Juist omdat jij er nu niet meer bent om dat te doen Zullen ik en de rest van ons het voor je inhalen
Pepijn misschien kende ik je niet maar fok it wat boeit dat ook eigenlijk
Je hebt een plekje in m’n hart gekregen en ik vind het mooi om te zien hoeveel liefde jij bij mensen losmaakt en je herinnert me eraan hoe mooi mensen kunnen zijn

Pepijn bedankt, want zelfs een glimps van jou is beter dan dat ik je nooit had mogen kennen❤️

Waarom is het als ik dit leest dat mijn ogen vol tranen staan?
Waarom kan ik het met moeite lezen?
Ik kende Pepijn niet, ik ken zijn vader.
Het toont de kwetsbaarheid van ons, en vooral van de huidige generatie.
Het toont dat onze maatschappij niet alles kan omvatten of begrijpen.
Dat binnen onze maatschappij de echte pijn niet naar de oppervlakte komt.
Maar misschien nog wel erger dat je als ouder het dus ook niet altijd naar boven krijgt.
Als vader doet dat pijn.
En de maatschappij gaat verder en loopt er van weg.
Liefde en Groei voor waar je nu bent Pepijn.
Sterkte en Hartengroet voor Gaston, Titia en Boris.
Rust en Vrijheid.

Peter Voshol (collega van Gaston)

Pepijn ontmoette ik nooit persoonlijk. En er zijn geen passende woorden voor wat hier gebeurd is. Daarom doe ik er verder het zwijgen toe Gaston. Weet alleen dat je in mijn gedachten bent. Ik wens je kracht én zwakte met dit verlies. Beiden zijn nutteloos en nodig.

Wat een verschrikkelijke gebeurtenis, wat een onbeschrijflijk leed, en wat prachtig en eigentijds tot uitdrukking gebracht en gedeeld in de online ceremonie. Hopelijk is het een troost dat jullie verdriet even groot als universeel is, en dat enorm veel mensen met jullie meeleven. Aangeraakt door de emotie die wordt opgeroepen door alleen al de gebeurtenis op zich, en wordt vergroot door de manier waarop jullie ermee omgaan. Hopelijk mag het voor jullie een troost zijn dat je niet alleen staat; integendeel.

Het dal kan soms diep zijn, heel diep.
Zo diep dat je niet meer omhoog kan kijken....

Wil je erover praten bel me gerust Jan van der kooi
Ben zelf al 10 jaar 2 kinderen kwijt aan Jeugdzorg en weet al 5 jaar niet waar mijn jongen is. Dat is een ( 1)groot diep dal
Veel sterkte in de komende tijd. Zeker nu je zo kort gelden toch ook alleen kwam! Na is het dubbel zwaar