Die zin speelt zich constant af in mijn hoofd. Niet alleen omdat het uit één van jouw favoriete songs komt van de bekende Canadese zangeres. Het is zo ontzettend van toepassing op wie je was maar ook vooral wie je voor zoveel mensen bent geweest.
Iemand zoals jij kom je niet vaak tegen. Vanaf moment één dat we elkaar ontmoetten werd ik geraakt door je. Uiteraard door je muzikaliteit. De kracht van jouw combi van sound, time en feel. Een solide karaktervolle grid waar een complete band meteen 100 x beter van gaat klinken. Het was allemaal zo ontzettend raak. Daar kon je niet omheen.
Maar daarnaast, veel meer nog, door wie je als mens was. Nooit deed je iets half. Nooit voelde je iets maar half of maakte je iets maar half duidelijk. Het was altijd met volle 100 procent. Je was iemand die onwijs kon genieten. Of juist kon balen. Of waarmee je in een discussie kon raken. Zo eentje waarbij je in no time tot de kern kwam. Ook al je mooie woorden over wat je had meegemaakt, wat jou bewoog, kon je zeer treffend verhalend neerzetten. Enthousiasmerend, vol overgave. Je raakte eigenlijk de kern van alles, altijd.
De echte juiste woorden kan ik hier simpelweg niet vinden om jou te beschrijven. Dat is met een goed lied net zo, nu ik er aan denk. Waarom is dat nummer door iedereen zo geliefd? Vaak hoor je als antwoord: omdat het me raakt, tot in mijn ziel. En van top tot teen. Zo is het met jou ook altijd geweest. Ik kan alleen maar met veel liefde aan je terug denken. En, om me heen kijkend, me heel erg goed beseffen dat ik ook één van de velen ben. Net als dat lied. Iedereen die dat nummer kent weet waar ik het over heb. Maar ook: iedereen die jou ook maar “een beetje” (voor zover dat mogelijk is) heeft gekend weet waar ik het over heb. Ik geloof niet dat er iemand bestaat die jou heeft gekend en daarbij niet geraakt is. Op welke van de vele mogelijke manieren dan ook.
Love is touching souls. Surely you touched mine. Maar ook zo vele anderen. Je was een mooi mens, Oscar. Rust Zacht.
Heel veel sterkte aan familie en dierbaren.
