Als je samen op de lagere school zit, dan ‘start je samen op’. Oscar
trommelde de héle dag op de schoolbureautjes, op de deuren en op de tafels. Gék werden we er soms van, maar jij ging onverstoorbaar verder.
In onze jeugd spelen op het grasveldje achter, want we woonden 1 straat bij elkaar vandaan. Beide septemberkinderen en dus vlak na elkaar trakteren op school.
Toen bij ons alle twee onze ouders gingen scheiden, schepte dat een band die je als kind natuurlijk niet wilde. ‘We gaan nooit trouwen he, later’, zeiden we toen tegen elkaar. Sorry Os, dat is bij mij anders gelopen.
Na de lagere school elkaar uit het oog verloren, zoals dat kan gaan, en jaren later via FB weer n inkijkje in elkaars leven gekregen.
Ik ben trots dat je bent geworden waar je geknipt voor was; drummer en vader. Met bands en artiesten als Van Dik Hout, Anouk, Candy Dulfer, Milow en je werk op het conservatorium heb je zoveel mensen kunnen verblijden met je muziek!
Nu ben je overleden, het was ons bekend hoe ziek je was. Al kan ik het nog steeds niet bevatten; misschien ook omdat het de eerste keer is dat er iemand wegvalt van mijn eigen leeftijd. Ik zag vanmorgen de zon opkomen, maar ik hoop dat jij op een afstandje de zon ziet ondergaan, Oscar. Ik wens je twee dochters, jouw vriendin Ilse, je broer Harm Jan en je familie en vele vrienden en collega’s uit het vak, ongelofelijk veel sterkte toe met dit verlies. RIP Oscar
