mama, laatste dagen weer wat moeilijker hoor was 2 weken geleden opgenomen int ziekenhuis weeral het zelfde he weeen enzv maar ja tmag nog niet komen he was 33 weken dus weeral verplichte rust. ja je kent me he rusten dat is iets dat ik niet goed ken maar nu was ik toch bang hoor mams speciale spuiten gekregen voor de longentjes vant babytje sneller te ontwikkelen enzv
nu weer die stomme pillen he nog paar daagjes denk ik en dan zal er een 2de wondertje ons gezinnetje vergroten. mama de dagen dat ik in het ziekenhuis lag was ik s'ochtends aan het denken als ons ma hier nog was had ze hier al lang gestaan met een rolstoel dan kon ik een sigaretje gaan roken zijn allemaal dingen die je toch mist nu. ik weet ik kan me gaan vasthouden alsk beval want jij zult er niet zijn al wachtend in de gang op goei nieuws
mama ik mis je zo erg he soms dringt het me echt nog niet door hoor
soms schreeuw ik het echt uit dat ik godverdomme nog is met je wil praten
er is zoveel veranderd he komt dit allemaal terug goed?
is het echt door jou heengaan dat ik ook zo anders ben, ik ben de dingen en de mensen opeens anders gaan bekijken en weet nu wel dat er eigenlijk niemand is waar ik op kon terugvallen op een paar uitzonderingen na natuurlijk, mama ik had zo gehoopt dat je dit babytje had mogen leren kennen, yehrotje geeft je nog elke keer een zoentje en ik blijf hem ook vertellen over zijn moeke die zo speciaal was voor ons.
en mama zoals je vroeg toen ik in verwachting was van yehro of er altijd een plaatsje ging zijn in ons gezin voor jou dat is nog steeds zo
maar ik moet wel stilaan het een plaats kunnen geven jouw heengaan
ik weet alleen niet of ik dit alleen kan mama.
ik zie je graag mams , ik heb zo'n pijn nog steeds
zal er ooit iemand zijn die mij begrijpt