Meira, wat ga ik je missen en wat gaat de wereld jou missen. Je was zo een fantastisch, prachtig mens - een sprankelende ster vol liefde op deze aardbol. Wat een gemis voor ons en voor iedereen. Zo ontzettend zorgzaam tot op jouw laatste dagen - je lette nog steeds op of iedereen wel te eten had, al kon jij dat niet meer. Zo een geweldige humor - ook in jouw laatste dagen konden we nog lachen over nu en over vroeger. Jouw aanstekelijke lach ga ik nooit meer horen, nooit meer een dikke knuffel, nooit meer de lieve berichtjes over hoe het gaat. Wat een pijn dat je er niet meer bent.
Jij bent onderdeel van zoveel van mijn herinneringen. Je hebt een enorme bijdrage aan mijn jeugd gehad waar ik met zoveel plezier en liefde op terug kijk. Zo verwelkomend, als een warm deken om mij heen was het bij mijn tweede thuis. Dankjewel voor alles wat je hebt gedaan voor mij, de fantastische vrouw die je was voor Rene en de liefste mama die Emy en Maya konden wensen. Het doet pijn dat we niet samen nog meer mooie herinneringen mogen maken maar ik koester al die die ik wel heb. Voor altijd. Hou van jou, Freya.
Selemat tidur
