Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Martijn en moeder
even een berichtje aan jullie sturen,want het wordt druk hier de komende weken,allereerst ben ik nog behoorlijk gestrest door alle veranderingen die steeds opnieuw weer op mijn afkomen,er is enorm veel verandert,en ik heb nog meer slechte dagen als goede.mijn dieet is erg zwaar en door de pijn kan ik weinig verdragen,ook ontzettend moe steeds.voel me daar bij erg slap,en duizelig ook het gevoel dat ik flauw ga vallen,vanmiddag is Marje geweest,jou leidster van het kinderdagverblijf waar jij als peutertje opzat Martijn,we hebben al zoveel jaren een goede vriendschap met elkaar,ze kwam voor mijn verjaardag van volgende week.zondag komen ome cor,tante trudie,corina,gert en annet.alles een beetje verspreid,voor mij misschien ook wel beter,want ik zie er zo tegenop,ome cor ga ook wat tegeltjes plaatsen voor bij de afwasmachine,want het wordt daar ook snel vies,de rest komt gewoon dinsdag,weer zo,n dag waarop ik jou en oma zo mis,oma was altijd het eerste aan de telefoon om te zingen,en jou ontbijtjes Martijn,ik mis dat zo erg,nu ik zo aan het tobben ben,wordt ik ook weer emotioneler,en huil ik weer zo vaak om jullie,en ben ik zo intens verdrietig,om alles wat we moeten missen.een dag na mijn verjaardag wordt ik geopereert aan mijn oog,er zit weer zo,n bultje,naast mijn traankliertje,de vorige 2 x was dat kwaadaardig,nu waarschijnlijk niet,de dermatoloog durft het niet aan,en nu doet de oogarsts het,steeds die angst om alles,het is ook op een rotplek.21 september de uitslag van het weefsel onderzoek,en nu komt tante greet hier behangen en witten,volgende week donderdag komt ze een paar dagen,en die week erop ook weer,dus er moet veel leeg gehaald moet worden,behang eraf.helaas mag ik ook niet aan behangplaksels komen,daar zitten ook gluten in,zo stom ook geen zegeltjes meer likken,nooit heb ik dat geweten,ik zie er zo tegenop,al dat werk en de rommel,net nu ik me zo rot voel,maar we kunnen ook niet alles steeds uitstellen,ik moet mij kleerkast opruimen,ook geen puf voor,net als bij jou Martijn,mijn stoel vol met kleren,en maar wachten tot ik me een beetje goed voel,op tafelstaat veel wat we bij jullie moeten brengen,mooie kalebassen,een opgemaakte krans,zelfs dat stel ik uit,niets voor mij he,nu zal ik wel moeten,papa heeft verhuis dozen gehaald waar we voorlopig iets in kunnen doen,morgen maar broberen om vast wat te doen.trouwens marja heeft mijn pop terug gegeven die jij zo geinig vond,de trol die in een mandje lekker in zijn neus zit te peuteren,nu ga ik een plekje voor hem zoeken,en mag hij lekker hier blijven,konden ze mij jou ook maar teruggeven,maar dat kan niet meer,en moet ik het doen met al die kostbare herinneringen,lieverd ik weet niet wanneer ik weer wat kan schrijven,maar jullie weten dat ik jullie niet vergeet,wat diep in mijn hart opgeborgen zit,is daar voor altijd.dag lieverds tot gauw,knuffels van mij Mama xxxxxxxx

Even wat kaarsjes aangestoken om te laten weten dat we aan jullie denken in deze moeilijk tijden.

Lieve Martijn en Moeder
elke keer ben ik erg ontroerd door alle lieve berichtjes die je krijg van anderen,ook van mijn lieve lotgenoten,wij hebben heel veel aan elkaar en steunen zoveel mogelijk,omdat we zo goed begrijpen hoeveel verdriet iedereen heeft,zelf ondervind ik ook zoveel stuen van iedereen,zeker nu ik het best zwaar heb,het geeft me ook veel kracht om door te gaan,maar ook om me iets beter te gaan voelen nu ik terug kijk heb ik al die lkachten al sinds 2006,ook het verdriet om jou en oma,komt daat nog boven op,want net als mijn dieet nu,is dat levenslang,het valt toch erg tegen en is echt afzien,het winkelen duurt wel 5 x zolang,alle etiketten moeten goed gelezen worden,met bril kan je het nog niet goed lezen,de letters zijn zo klein,dus er moet een loep bij komen.vandaag weinig mogen eten vanwege het onderzoek morgen,nu mijn bloedsuikers goed in de gaten houden en zonodig aan de aanmaak limonade.Matijn weer ben je constand in mijn gedachten,en denk ik aan al je verschrikkelijke onderzoeken,die je zo vaak kreeg,nooit hoorde wij je klagen,eigelijk moet ik nu flink zijn en daar aan denken,maar Jochie juist door al die emoties van toen ben ik erg bang,en erg gestrest,alles komt weer boven,en hoor weer die uitslagen wat we bij jou altijd hoorde,steeds weer was het foute boel,dat gaat nooit meer uit mijn hoofd.positief blijven hoor ik vaak,en dat probeer ik ook maar al die negatieve gevoelens komen vanzelf,ook al wil ik dat niet.vandaag waren we weer bij jou en oma,tante mieke heeft alles weer schoongemaakt,plantjes neergezet,en een prachtig bloemstuk.wij hebben er een grote rieten mand met bloemen neer gezet,en vandaag bij intratuin een krans van takjes gekocht,als ik morgen goed ben na dat onderzoek ga ik dat mooi opmaken voor jullie.en je weet Martijn dat wordt zeker mooi,want ik blijf goed voor je zorgen,ik hoop dat ik morgen goed door kom en jullie bij me zijn,en mij de kracht geven om dit ook weer goed te kunnen doorstaan,dag lieverds van me,knufels van mij Mama xxxxx

Hoi Martijn,ik heb je nooit gekent,maar daar is het verdriet van je ouders niet minder door,kom even bij je langs dat je niet vergeten word
ik heb een kaarsje voor je aangestoken.
je bent en blijft hun kanjer

liefs van mij ineke een hyvesvriendin van je moeder en lotgenoot we proberen er voor elkaar te zijn,en dat doet goed,je hebt een schat van een moeder,en ik ben blij dat ik haar zo heb mogen leren kennen.

en ik ben de moeder van Daniel*

Lieve Martijn en Moeder,ik kom jullie even een knuffel geven,en zeggen hoeveel we van jullie houden,vandaag met tante greet weer een mooi stukje bij jou en oma gebracht,ook heb ik 2 mooie kikkers op een bal gekocht,die breng ik zo snel mogelijk,maar ik heb ook oase meegenomen,om weer een mooi bloemstukje te maken,zag er nu niet netjes uit,en de steen moet goed schoongemaakt worden,jeetje wat gaat dat snel,ook bij oma en opa zat alles onder het zand.de stukjes die bij jou stonden heeft papa bij zijn ouders gezet,weer moest ik lachen hoor Martijn,nog steeds moet je delen he,vroeger je snoepjes en nu de bloemen,maar jij vond dat nooit erg he,altijd kon je alles delen,weet je nog die mars die je van een cursist kreeg,door drieen moest het,met een mes en centimeter,werd door papa alles keurig gedeeld.soms werd je wel eens teveel verwend door al die mensen die op les zaten,maar je was ook altijd zo beleefd tegen iedereen,en kwam altijd even gezellig erbij zitten,en liet dan het clowntje zien wat je zelf gemaakt heb,het staat nog steeds hier hoor,een voetje zit los en dat moet ik even maken.iedereen die mijn poppen zien,vertel ik over jou,en hoe graag je ook knutselde met mij,en nartuurlijk laat ik vol trots jou clowntje zien,je was toen pas 7 of 8 jaar oud.wat hebben we veel gedaan he samen,en veel origamie,honderden figuurtjes heb je gevouwen,en deelde dat ook super trots uit.en mam wat was je altijd blij als ik kaarten maakte voor je van matriaal wat je thuis had,maar ook elke kaart bekeek je en vond alles zo mooi.hoe kom je er allemaal op zei u steeds weer,wat genoot u altijd op mijn hobby zolder,het leukste vond u als greet kwam helpen om alles weer eens goed te sorteren,het was dan altijd keind toch wat heb je toch veel spullen,als u niet lekker in uw vel zat,had ik u zo aan het lachen,ik hoefde mijn handtas maar om te kiepen,wat hebben we toen een lol gehad he mam,wat ik er allemaal in had zitten,want Joke wilde nooit ergens op misvatten.ook zat er altijd veel losgeld in,en u maar tellen,eigelijk is er nu nog niets veranderd,en zit mijn tas vol verrassingen,helaas nog altijd een groot model,dat nu af en toe zelfs voor mij te zwaar is,wat hebben we het toch altijd fijn met elkaar gehad,en wat mis ik dat toch erg,als ik iets aparts nodig had,kon ik altijd bij u terecht,terwijl ik altijd zei,mam wat moet je daar toch allemaal mee,ruim toch eens wat op,maar zocht ik wat ik graag wilde hebben,was het antwoord altijd,ja keind dat heb je nu bij een moeder die alles bewaard.vandaag was greet hier en hebben we weer herinneringen opgehaald,en even in de stad wat gedronken,we hadden het over zussendag,ingevoerd nadat u was overleden,al 2 x zijn we weg geweest,greet zei nu,we moeten het maar uitstellen nu je glutenvrij moet eten,maar dat wil ik niet,we blijven nu ook niet thuis,of ik neem spullen mee,of we zoeken zolang we iets kunnen vinden wat voor mij ook geschikt is,lieve Martijn lieve Moeder,ze krijgen mij er niet onder hoor.veel kaarsjes voor jullie,zodat ook ik iets van jullie warmte kan voelen liefs van mij Mama xxx

Hoi Martijn
We zijn weer terug uit Spanje en hebben het erg naar ons zin gehad.
Ik denk laat maar weer iets van mijn hooren je mama zei al je hebt lang niet geschreven op de site van Martijn.
Maar ik ben je niet vergeten hoor en ook oma ook niet, jullie zijn iedere dag in mijn gedachten.
Het gemis wordt echt niet minder, kon ik jullie nog maar eens een keer zien of wat vragen .
Ik geef julle allebij een dikke knuffel en heel veel xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx MIS JULLIE.
Veel Liefs Annemarie

Lieve Martijn en moeder,
lang getwijfeld of ik nu iets voor jullie wilde schrijven,maar ik doe het toch maar,met tegenzin moet ik zeggen dat ik me momenteel erg slecht voel,en ook erg nerveus ben.gisteren de uitslag gekregen van mijn specialist,bij mijn alvleesklier zit iets van 3 cm,krijg nog een onderzoek,waarop er stukjes weefsel moeten weggehaald voor een kweek,21 september krijg ik dan de uitslag,nu Martijn weer komen al mijn emotie,s los die we bij jou ook voelde,en dat maak me zo verschrikkelijk onzeker,jongen wat was jij altijd flink en dapper,eigelijk denk ik nu alleen aan jou,en wat je allemaal heb moeten doormaken,echt onmenselijk,wat je doorstaan hebt,daar is wat ik nu heb een peuleschilletje bij.angst speelt me parten,en bang om ook slecht nieuws te krijgen.en wat een ander ook zegt,ik ben erg bang,heb zoveel pijn,en de bijbehoerende stress.ook heb ik een gluten intolerantie,dus mijn hele verdere leven zal ik gluten vrij moeten eten,moeilijk ook in verband met mijn diabetis,alles zal nu heel anders worden,de kleine dingetjes waar we nog van konden genieten,kunnen niet meer.vacantie,s reisjes en bezoekjes bij vrienden en familie zullen nu anders zijn,houd een ander daar rekening mee,of moet ik voortaan alles meenemen.is een terrasje nog leuk?er is erg weinig wat ik nog mag,en soms konden wij op onze manier nog genieten van kleine dingetjes,ik weet er zijn dingen die veel erger zijn,maar ik moet toch leren ook hier weer mee om tegaan,op dit moment kan ik het even niet goed bevatten,hoe er mee om te gaan,volgende week moet ik naar de dieettiste,voor uitgebreide informatie,ze stuur me eerst wat boekjes op,zodat ik me goed kan voorbereiden,tot die tijd mag ik nog even gewoon eten,maar voorzichtigheid in acht nemen,maar ik kan al 2 jaar niet goed meer eten,en nog maar weinig verdragen,vandaag zijn we vast wezen kijken wat er zoal te koop is op dat gebied,nu weinig aantrekkelijk en vreselijk duur.maar zoals altijd zal ik ook leren om daar mee om tegaan,al hoewel ik nu er behoorlijk door zit.ik ga zo eens in jou paulie boek kijken of er iets in staat.dat was een vreselijk duur kookboek wat je nodig had voor de koks school,maar wel een van de beste,jij zou vast voor mij lekkere hapjes gemaakt,en met je fantasie,mij er doorheen gesleept,maar Martijn we hebben altijd lekker kunnen eten als jij had gekookt,papa kookt nu meestal,misschien ga ik zelf weer brood bakken,want ik weet niet of ik alles lust,we zien wel.het is niet anders,ik ga zeker lid worden van die vereniging,en wie weet kunnen we resepten uitwisselen,ik ben al op internet wezen kijken,maar de moed zakt me een beetje in mijn schoenen.zo lieve schat en moeder,even lekker mijn hart luchten helpt wel een beetje,een pakkert en knuffel van mij,en helpen jullie mij een beetje van boven uit,liefs Mama xxxx

Lieve Martijn,

Wil je in de buurt van je moeder blijven a.u.b. Want ze heeft het op het ogenblik niet gemakkelijk. Er staan haar vervelende onderzoeken te wachten en ze is bang en nerveus. Een engeltje kan ze nu wel gebruiken en zou jij dat engeltje willen zijn voor je moeder. Steek voor jou en je moeder kaarsen op om te laten blijken dat we er op deze manier voor jullie willen zijn.

een dikke knuffel.

Lieve Martijn en Joke,

Het is precies zoals je zegt, jullie zitten diep in onze harten. Overal waar we gaan of staan zijn jullie bij ons. Maar het gemis van jullie hier op aarde is zo groot. Ik kan nu begrijpen dat mensen wel eens zeggen dat ze stikken in hun verdriet. Iemand die zoiets als wij niet meegemaakt hebben kunnen niet voelen hoe het voelt om iemand te verliezen die je zo dierbaar is als je eigen kind. Dit is zo hard, zo gemeen. In vertwijfelling vraag ik me wel eens af: Waarom nou jullie?????? Maar dat vraagt iedere ouder zich af: Waarom ons kind?????? Martijn en Afira straal als een mooie ster aan de hemel zodat we jullie kunnen herkennen.
Joke héél véél sterkte met je gezondheid en Martijn let een beetje op je ouders. Het zijn kanjers.

Een dikke knuffel en smakkerd.

Lieve Martijn,hier weer veel kaarsjes voor jou en oma,ze verdwijnen ook weer zo gauw,als sneeuw voor de zon,maar ook ondanks dat,je weet dat ik jullie niet vergeet,ook al brandt er maar een,in mij gedachten ben je altijd bij me,we waren vandaag weer bij jou en oma,de kermis begint donderdag weer,en kunnen we 10 dagen niet naar je toe komen,ze zijn al bezig met het opbouwen,nog steeds vind ik het moeilijk jochie,je hield zo van de kermis,en nu lig je er naast,zo deprimerend voor ons.we lopen er altijd wel even overheen,maar het is nog steeds erg moeilijk om te doen.we gaan poffertjes eten,en bij tuffie een notenroyaal,verder niets,een terrasje nemen we wel,en dan kijken of er bekende rondlopen,dat vind ik nog steeds leuk om te zien,tate mieke heeft het goed naar de zin in spanje en tante greet en ome Henri zijn donderdag weer thuisgekomen,ome Jan heeft daar een nieuwe carrevan gekocht,ik ben benieuwd hoor,ze brengen hem nu wel mee terug.vandaag Dia en Peter krol gesproken op het kerkhof,leuk om hun weer eens te zien,ze waren altijd zo lief voor je,en hebben ons zovaak geld voor een bloemetje gegeven,maar ook jou veel gedichtjes gestuurd of een mooie kaart,toen je zo ziek was.Sabrina was er ook bij,en Dia,haar vader,vroeger maakte hij spulletjes voor mij toen ik cursus gaf,hij vertelde dat hij daar nu een half huis voor had kunnen bouwen,dat was toch even lachen,want die man was spotgoedkoop met al zijn werk,hij zat in de rolstoel en mist nu een been,door neuropathie.met zijn vrouw woont hij nu in een verzorgings tehuis.ik ga nu nog even wat exstra kaarsjes aansteken bij jullie en even naar Afira,ook wat kaarsjes brandden,ik heb veel lotgenoten,en een paar heb ik leren kennen op hyves.waarvan Geeske er een is,en jou ook niet vergeet,wij steken nu voor jou en Afira kaarsjes aan,zodat er altijd iets brandt voor jullie,dag lieverd,kusjes voor jou en Oma,liefs Mama xxxx