Lieve Pim, en Jan,

Ik ben nog steeds ontsteld van het gebeuren. Hoe abrupt kan soms het leven zijn. Niet te begrijpen.
Marleen en ik hebben samen op de middelbare school gezeten. Op de Maria in de Wijngaard. Ondanks haar lengte keek ik toen al tegen haar op. Hoe ze was, krachtig, sterk, energiek, uitbundig en altijd vrolijk en sociaal.
We werden vriendinnen, vorig jaar al ons 25 jubileum. We hebben veel samen meegemaakt. Hoogte en dieptepunten.
verliefdheid, geluk, geboorte van Pim, en mijn kinderen, sterfte en verlies. Je was een hele lieve vriendin, en altijd vrolijk en opgewekt. Hoe doe/deed jij dat toch? Ze zeggen dat als iemand sterft, iemand meer dan ooit voor je leeft. Dat is waar. Je leeft nu meer dan ooit in mijn hart en in mijn hoofd. Ik wens Pim en Jan en alle andere mensen die haar dierbaar waren heel veel sterkte en steun in nabije omgeving, en met elkaar. Ik zal je nooit vergeten lieve Marleen.

Lieve Marleen.

Ik heb jou vanaf je geboorte tot nu toe mee gemaakt. Wij trokken als gezin veel met jullie op ,Als klein kind logeerde
je wel eens bij ons,we hebben samen st nic gevierd en elke tweede kerstdag samen om de beurt gegeten totdat
jij verkering kreeg met Arnout dus stopten wij op het hoogtepunt.We bleven altijd met elkaar betrokken oa jullie
huwelijk geboorte van Pim Geluk en Verdriet deelden we samen .Je kwam altijd op verjaardagen je deed erg je best
om de familiebanden levend te houden Je was een goede moeder voor Pim je toonde initiatieven om veel met Pim te doen.het zal erg vreemd zijn om jou niet meer te zien op verjaardagen en andere momenten Maar je zal altijd bij ons horen en je naam zal geregeld vallen en Pim is bij ons altijd welkom VAARWEL MARLEEN Lieve groet Chris Jose

Lieve Jan, Pim en familie

wij hebben Marleen nooit persoonlijk mogen ontmoeten maar door de enthousiaste verhalen van jou Jan, leefde ze ook bij ons.
Heel veel sterkte met dit enorme verlies en houdt haar herinnering in leven.

Liefs Cock & Lydia

Beste Pim en Jan heel veel sterkte in deze moeilijke tijd en voor de nabije toekomst.

Lieve Pim,

16 jaar geleden maakte ik kennis met Marleen toen zij in het UMC op de poli kwam werken. Een hardwerkende moeder, trots op haar Pim. In 2003 kwamen Pim en Len bij elkaar in de klas te zitten, en al snel werden ze vrienden en ook buiten school zagen zij elkaar regelmatig.
In 2005 heeft Marleen samen met Pim, veel voor Len betekend. Vele malen bezochten zij Len in het ziekenhuis. Al snel werd Marleen voor Len z'n 2e moeder. Wij noemden haar bij ons in huis dan ook 'Moeder Marleen". Altijd stond bij haar de deur open, en als Len even wat minder mobiel was, dan werd er alles uit de hoge hoed getoverd, om Len daar te krijgen waar hij moest zijn. Niets was haar te gek of te veel, en als het zo uitkwam, dan reed ze heen en weer naar Soest om Pim of Len te halen of te brengen.
Dagen, nachten, weekenden hebben de mannen gamende doorgebracht, terwijl Marleen de cola en de chips verzorgde. Dag en nacht werden omgekeerd: bij Marleen kon alles. Dat was dan ook de reden waarom de game-avonden en -weekenden in Utrecht plaatsvonden.

Lieve Marleen: Veel te vroeg ben je heen gegaan, dit is voor ons ook nog niet te bevatten. Dank voor alles wat je voor Len en ook voor ons hebt betekend. Jouw warmte, liefde en goede zorgen zullen wij nooit vergeten!

Lieve Pim: heel veel sterkte het dragen van dit verlies.

Beste Jan: heel veel sterkte in deze zware tijd.

Mijn herinneringen aan Marleen met jullie delen, natuurlijk wil ik dat wel. Hoewel, ik kan er niet bij dat ze er niet meer is. Verbijsterd heb ik met de kaart op schoot gezeten. Hoe is het mogelijk. Zo'n heerlijk vrolijk en spontaan lief mens, zomaar ineens weg.
Ik ken haar van voor je geboorte Pim, jouw vader en ik waren collega’s. Jouw vader kwam als jonkie bij ons werken, zo van school. Woonde nog thuis, ik heb hem op kamers zien gaan, ik heb hem verliefd zien worden op jouw moeder en ik heb ze samen meegemaakt.
Trots werd ik rondgeleid in jullie huis op de Beukstraat.
Ik hoor nog jouw moeder tegen me zeggen: Arnout heeft zo’n ander mens van mij gemaakt. Hij maakt me zo gelukkig. Ook oma Hamerling was zo gelukkig met Marleen.
Helaas mocht dat niet lang duren. Je moeder was sterk en voor zover ik kon zien altijd opgewekt. En zo trots op jou.
Als ik in het UMC moest zijn bij een dokter ging ik altijd even kijken of ze op haar werkplek zat, even bijkletsen en dan liet ze trots jouw foto aan mij zien. Wat lijkt hij op z’n vader he? En ja, dat doe je. Maar hopelijk ook op je moeder. Vorige maand hadden we afgesproken om bij elkaar te komen en bij te kletsen, ik werd ziek en nu kan het niet meer. Pim maar ook Jan, ik wens jullie heel veel sterkte en heel veel lieve mensen om jullie heen om dit grote verlies te dragen.

Live Pim en Jan en Thea,

Ik wist niet wat ik hoorde, Marleen overleden daar zijn geen woorden voor.
Die vrolijke lachebek, altijd in voor een geintje, dansen, een dikke knuffel en een gezellig praatje.
Wat hebben we genoten toen we in Israel waren en hoe vaak zei je dan ook: ik zou zo graag willen dat Arnout dit met mee maakte.
Dan was er een traan om vervolgens de draad van nu weer op te pakken, respect voor hoe jij dat deed. Wat genoot je ervan dat je deze reis samen met Thea kon maken want samen hadden jullie veel raakvlakken.....en humor en plezier.
Wat hebben we samen genoten toen we een lied voor Bas en Siny in elkaar flansde als bedankje voor al hun werk tijdens de reis. Marleen bedankt voor al je lieve knuffels, we zullen je missen.
Pim en Jan heel veel sterkte!!!!
Maar je leefde gelukkig wel je leven en genoot er zeker van. Pim was je groete trots en je vertelde altijd hoe goed hij het deed. Wat was je trots toen hij zijn diploma haalde.
Jan kwam in beeld en je was helemaal happy, Ik denk dat iedereen je meer had gegund. Ik zal je missen en vaak aan je denken tijdens het zingen

Ook ik ken Marleen al jaren van de polikliniek. Ze kwam als werkende moeder op de poli van het UMC. Ze werd al snel een vaste kracht en werd een goeie collega op de endo poli waar ze een hele nauwe band kreeg met Ingrid en Kiki. Omdat we jaren geleden bij elkaar moesten gaan werken heb ik Marleen veel beter leren kennen. Ik ken haar als een hardwerkende maar ook vrolijke collega. Zeker de laatste jaren heb ik veel bewondering voor haar gekregen. Ze stond er privé vaak alleen voor. Zoals met het verlies van haar ouders en de opvoeding van Pim. Ze was zo trots op Pim hoe hij haar steunde bij het verlies van haar moeder dit jaar. En we waren als collega's zo blij dat ze Jan had leren kennen. Ze bloeide de laatste jaren steeds meer op en ik vond haar een sterke vrouw. Daarom heb ik nog moeite om te begrijpen dat ze er ineens niet meer is. Zo van Pim, Jan en van ons (haar collega's) en anderen weggenomen. Nooit meer die snelle kittige voetstapjes op onze poli. Een erg groot en nog steeds niet te begrijpen verlies.
Sterkte voor iedereen en met name voor Pim en Jan

Het gemis is hier groot, maar in de hemel vieren ze feest. Mijn gedachte gaan uit naar Pim.

Het is niet te bevatten, marleen weg? Een persoonlijkheid waar menig mens een voorbeeld aan kan nemen, vrolijk,spontaan, altijd tijd v.e gesprekje of luisterend oor. Voor mij jarenlang een lieve (ex)collega die er altijd voor je was. Voor mij blijf je altijd in m'n hart!