Toen ik Brenda net had leren kennen ontmoette ik in korte tijd heel veel besnorde ooms in de nieuwe familie. Het viel niet mee ze allemaal uit elkaar te houden. Maar anders dan bij veel andere ooms, kreeg deze oom achter zijn mooie snor al snel een eigen gezicht. En een eigen geluid, dat ik me vooral herinner als een hees en enigszins hinnikend gelach. Want Marinus had aan heel weinig al genoeg om ergens de grap van in te zien. En dat werd dan ruimhartig beloond met dat typische en vaak voorkomende gelach, met daarbij ook pretoogjes. Hoewel oom Marinus ook heel serieus kon zijn. Zo herinner ik me een zwoele zomeravond aan een Amsterdamse gracht, waarin hij me bezwoer, het was midden in de jaren 90, dat we in ons land geregeerd werden door een onzichtbare elite die niet per se het beste met ons voor had. Ik kon me daar wel in vinden, hoewel ik een heel andere elite voor ogen had dan hij. Maar dat maakte niet uit, we vonden elkaar in liefde voor voetbal, slap geouwehoer, en een pilsje op zijn tijd. Een subliem moment maakte ik 5 jaar geleden mee. Ik had een lange werkdag achter de rug, en moest nog op pad in het donker van Wageningen naar Nijmegen. Daar zou mijn zoon Arie een oefenwedstrijd spelen met Vitesse tegen N.E.C. Ik bereidde me voor op 90 minuten vernachelen en hongeren in de januari-kou. Maar wie doemde daar op uit de mist met zijn kenmerkende gestalte en grijns op zijn gezicht? Het was Marinus, en het was goed toeven langs de lijn. Arie speelde goed, vond ook Marinus, het werd 4-4, en ik heb geen moment last van honger of kou gehad.

Lieve familie van Marinus,
Gister heb ik via mijn broer, Nico Eeken uit Alkmaar, het verdrietige bericht over Marinus vernomen.
Ik heb vroeger veel contact gehad met Marinus, toen hij de administratie verzorgde van Reisburo Herbrink in Alkmaar. Dit heb ik altijd als zeer prettig ervaren.
Ik wil jullie condoleren met dit grote verlies en wens jullie heel veel kracht en sterkte toe voor de toekomst.

Astrid Miedema-Eeken

Lieve Agnes, Carmen, Lize en Niek

Jullie lieve man, vader en opa is er niet meer. hij heeft zijn strijd gestreden en niet gewonnen. Maar in onze gedachten blijft hij in herinnering. En dat zijn goede herinneringen. Wij kennen Marinus van de Lions. Een goed man met altijd een stralende lach. Daarna voor raad en daad zakelijk. Hij leefde zo graag..... in en door jullie zal hij door blijven leven..... in onuitwisbare herinneringen. Achter iedere traan die gelaten zal worden, zal een liefdevolle herinnering schuilen.
Veel sterkte

Wij denken aan Marinus als lieve vriend en hele fijne buurman, toen in Herveld.
Als fanatiek sportliefhebber, zelfs al was het nog zo warm, belangrijke wedstrijden zat hij samen met Agnes toch wel binnen voor de buis te kijken. Lang geleden voetbalden we tegen Hulhuizen, Marinus als supporter langs de lijn, bespeelde hij de verdediger van de tegenpartij zo dat deze uit boosheid het veld uit kwam, richting Marinus.
Zo zullen we hem herinneren, goed en zorgzaam voor Agnes, Carmen, Lize en Niek.
Erg betrokken bij familie, vrienden, het dorp Valburg, voetbalvereniging en nog veel meer.
Wij wensen jullie veel sterkte morgen, en de komende tijd bij het verwerken van het gemis
van jullie geliefde, Marinus.
Liefs Bert en Kitty

Wat is het jammer dat we Marinus maar zo weinig jaren hebben gekend,
Dit hadden er zoveel meer mogen zijn.
Lieve mensen heel veel sterkte met dit grote verlies.

Daan en Ina