ik kon er niet toe komen: een herinnering schrijven, zo onverbiddelijk!
Begin april kreeg ik een enthousiaste app, dat je geslaagd was.
3 weken later stond ik aan jouw kist: onbegrijpelijk, verschrikkelijk, ongelooflijk...

Wat een eenvoudig moment moest worden, werd een grote lofzang op jou!
Je bedrijf liet op een prachtige maner weten, hoe belangrijk jij voor ze geweest bent:
een grote lofzang van 100 mensen met applaus. wij reden huilend in de auto achter jou aan!

De woorden van iedereen, alles voelde met liefde gezegd.
Je was een echte diva , en zo nam je ook afscheid.

Ik lees soms nog je appjes en zie herinneringen.
We appten geregeld en ook ging ik soms met jou en Sandra uit eten,
waarbij we grote lol hadden.

Ook vergeet ik niet de uurtjes, dat jullie kwamen surfen in Friesland: eh.. de kinderen en Chris dan.
Jij keek het hoofdschuddend aan, van achter een glas wijn: wat een gedoe!!
Je komt niet meer...........
Mariëlle, je blijft voor altijd in mijn gedachten!
(tante) Anneke van Mierlo-Ruitenberg