Wat een ongelofelijke energie had Marielle, en wat een plezier bracht ze altijd als we elkaar op het werk tegenkwamen. Dat lang niet iedereen wist dat ze ziek was, was alleen maar een voordeel: geen meewarigheid maar 'dóór'! Jaloersmakend, hoe tot in de puntjes verzorgd ze er altijd bijliep. Topwijf.

Lieve Mariëlle ,
Wat waren jouw mama en ik trots op onze dikke buiken. We waren sinds de Ulo schoolvriendinnen en nu tegelijk zwanger van ons eerste kindje.
Dikke lol in die warme zomer van 1975 en jij zou eerder komen dan Peter.
Daar dacht jij anders over.
Peter kwam op 20 juli en jij...pas op 9 augustus.
Wat waren wij blij trots en gelukkig met onze mooie baby's.
Gezellige dagen beleefden we in Kollum en Drachten.
Toen was geluk, heel gewoon.
Elk jaar schreven je mama en ik elkaar op onze verjaardagen en stuurden we foto's van onze kinderen mee, want jullie waren verhuisd.
Ik zag je groeien, tiener worden, trouwen en een stralende moeder werd jij.
Zo mooi om te zien.
Tot die onheilsdag dat ik een mailtje kreeg waarin Ria schreef dat jij borstkanker had gekregen. Wat een schrik en angst,
Het leek goed te gaan , maar.......de kanker kwam terug.
Wat een drama en heel snel, ben jij er niet meer.

Ach Mariëlle , je had nog een mooi lang leven moeten hebben, met je kinderen en familie!
Het is je niet gegund, je liefhebbende kinderen, zus en ouders blijven in diep verdriet achter.
En jij.......zit voor altijd in ons hart!

Ria, Anne, Sabine, Elaine en Martain, heel erg veel sterkte gewenst, nu jullie zonder jullie lieve dochter, zus en mama verder moeten leven.

Heel veel liefs van Riny van de Witte, Drachten.

Marielle viel mij op door haar stralende uitstraling en prachtige haar. We zijn collega's maar kennen elkaar niet goed. De laatste keer dat we elkaar spraken, zei ik spontaan "wat staat dat korte haar je tof!" niet wetende dat ze ziek was. Dat bleek in het gesprek wat volgde. Wat een groot verdriet dat deze stralende vrouw er niet meer is.
Veel sterkte toegewenst aan allen die haar missen in het bijzonder haar kinderen en naaste familie.

Lieve familie, vrienden en kennissen van Mariëlle,
Als collega heb ik niet veel met Mariëlle gewerkt maar ze zit wel in mijn hart. Wat ik me vooral herinner van haar is haar enthousiasme, daadkracht en heerlijke lach. Ook al sprak ik haar niet heel vaak, als we elkaar spraken dan was het altijd leuk en gezellig en meteen goed. Mijn laatste herinneringen aan haar zijn dat ze heerlijk aan het dansen was op een feest van SBB met een grote glimlach. Ik hoop dat haar lach voor altijd verder mee mag stralen in de harten van de kinderen.
Sterkte en liefs,
Loes

Voor Ria en Anne en familie,
Hier zijn geen woorden voor. Ik kan alleen maar laten weten dat ik aan jullie denk, ook al kennen jullie me nauwelijks. Gecondoleerd!
Lieve groeten van Wies. (zus van Riny van de Witte-Nicolai)

Lieve Mariëlle,

Bizar dat ik op deze plek nu iets tegen je zeg. Hoe makkelijk belde of appte we, of namen we een drankje op werk.
Ik kan alleen maar denken aan je bevlogenheid. Toen onze pasgeboren dochter een spreidbroek moest kon jij het niet uit staan dat ze een hele grote versie kreeg. Je dook meteen je kast in om die van jouw dochter van vroeger op te zoeken. Je belde me terug in de auto op weg naar een afspraak en drukte mij op het hart om die kleine versie ook aan te vragen.... We kenden elkaar nauwelijks, maar je zette je tanden erin. Het zal me altijd bijblijven.

En zo zijn er vele herinneringen.

We gaan je hier missen. Je was uniek. Lief.

Rust zacht lieve Mariëlle.

‘Achter elke traan van verdiet, schuilt een glimlach van herinnering’.

Veel liefs van Marjolein