Stil.

Als jouw warmte hoorbaar zou zijn, dat wat ik nu mis,
Dan weet ik hoe die zou klinken, zoals het voor mij is:

De levenslust van jouw schaterlach, zo onbevangen en vrij,
De gezellige muziek als je in je auto kwam aanrijden, zo vrolijk en blij.
Het geklikklak van je hoge hakjes, altijd verzorgd en energiek.
Je verwelkomende stem, een beetje hees en uniek.

Maar nu is het stil naast mij, zo vreselijk stil.
Onwerkelijk, vreemd, zoveel stiller dan ik wil.

Jij was zo sterk en bleef zo lang positief,
Voor jouw kinderen heel zorgzaam en lief.
Daarom denk ik niet aan wat was maar wat is:
De herinnering aan jouw vrolijke stem als het even stil in huis is.

Waarom zijn er zoveel vragen
Waarom is er zoveel pijn
Waarom zijn er zoveel dingen
Die niet te begrijpen zijn