Het is bijzonder hoe mensen in je leven komen en dat je van tevoren niet weet wat ze voor je gaan betekenen of hoe lang ze blijven.
Marcella en ik hebben elkaar leren kennen op Bali. Toen ook Mano de sprong had gewaagd maakte het duo het eiland hun tweede thuis. Mano verdiepte zich in de cultuur en hij hield ervan om op zijn scooter door de straten te cruisen... Eigenlijk is het best grappig dat Mano op een eiland als Bali terechtkwam, wetende dat hij eigenlijk niet van zandstranden hield.
Wanneer je zolang ver van je familie woont dan ga je opzoek naar mensen met wie je dingen kunt ondernemen en delen die je anders met je ouders, broers & zussen en beste vrienden zou delen. Gekozen familie noem ik dat. Mano was onderdeel van mijn gekozen familie.
We vierden verjaardagen samen, kerst, vakanties, wekelijkse etentjes, feestjes, we gingen surfen en weekendjes weg. Onze Bali familie is groot en in het hart daarvan staan Mano, en Marcella. Ankers voor velen, ik niet uitgezonderd.
Mano en ik hebben elkaar al een aantal keren uit mogen zwaaien.
In 2015 zwaaide hij me uit toen ik Bali voor de eerste keer verliet. De laatste week logeerde ik in huize M&M, net als zoveel andere mensen die tussen huizen zaten, net aangekomen waren, vertrokken of als ze op bezoek kwamen. De deuren stonden altijd open.
Nadat ik in 2017 teruggekomen was in Bali, was het mijn beurt om het jaar daarna Mano uit te zwaaien. Ik bracht Mano, Marcella en Luke naar de luchthaven, nadat ze na zeven jaar hun tweede thuisland weer voor het Moederland verruilden.
Tussen alle grote afscheidsmomenten zochten we elkaar gewoon elke keer weer op.
In Bali, Lombok, Australië, Amsterdam.
Net alsof we nooit afscheid van elkaar genomen hadden.
De dingen die we leuk vinden aan Mano en ons altijd bij zullen blijven:
1. Mano was een levensgenieter en had het in zich om de mensen om zich heen mee te laten genieten. Hij was relaxed en daarmee nodigde hij andere mensen ook uit om op hun gemak te zijn.
2. Weekend-planning skills werden niet gewaardeerd. ‘Dat zien we wel, het is pas donderdag’ was dan ook altijd zijn reactie. De geboorte van Luke zorgde voor veel opschudding in huize M&M wat dat betreft. Ritme en regelmaat waren niet zijn sterkste kanten en met de komst van de kleine man zagen we het zweet op het voorhoofd wanneer ze zich klaar maakten voor een etentje buiten de deur.
3. voor sommige mensen lijkt een kind op de wereld zetten in het buitenland dood eng, zo ver van huis, weg van oppassende grootouders, maar niet voor M&M. Ze lieten het er moeiteloos uitzien. Ze inspireerden zelfs hun vrienden Cat & Chris om hun baby ook op Bali te krijgen.
4. Veel mensen beschouwen het huwelijk als een belangrijke stap in het leven, maar M&M niet. De liefde tussen hen had geen ring nodig. Echter, dacht de Indonesische overheid daar anders over. Om een baby in Bali te registeren moet je wel getrouwd zijn. Dat inspireerde Mano om de liefde met het huwelijk te bezegelen.
5. Mano verrassde ons op verschillende manier. Zo ook met zijn kennis over het feit dat bananenvlekken de ergste vlekken waren die je in je kleren kunt krijgen. Wie had deze kennis ooit bij Mano verwacht?
6. In Bali is het gemakkelijk om goed en goedkoop buiten de deur te eten. Vaak zelfs voordeliger dan zelf koken. Van alle restaurants op het eiland was zijn favoriet de warung waar je duizenden verschillende sambals kon krijgen, warung Special Sambal.
7. hij hield van koken, voor Marcella, voor ons allemaal, en soms hadden we het geluk en maakte hij heerlijke Griekse gerechten voor ons.
8. Het is niet zo moeilijk om je kapot te zweten in Bali en het laatste waar je aan denkt is de sportschool. Echter, badminton in een hete tinnen schuur, was een van de beste manieren om de lust voor een koud biertje op te wekken
We hebben mooie reizen gemaakt met z’n allen.
We vierden kerst 2014 in Komodo en reisden in 2017 naar Perth voor de bruiloft van onze vrienden en gingen roadtrippend door Western Australia. Afgelopen februari hadden we nog een reünie op Lombok samen met onze Bali vrienden Cat & Chris die overkwamen vanuit Australië. Een bijzondere tijd, nog maar zo’n zeven maanden geleden. Totaal onwetend over het moment waar we nu staan en de donkere wolk die boven ons hoofd hing, dansten we als de kinderen ’s avonds op bed lagen door onze villa. Met flinke katers stapten we ’s ochtends het bed uit om op scooters een stukje van het eiland te verkennen. Het ouderschap kreeg de avonturier in Mano niet klein.
En dan doet tijd wat het altijd doet: it runs out.
Mano, je betekent heel veel voor ons. Je prachtige, warme en laid-back persoonlijkheid zal door ons allemaal herinnerd worden. We houden van je en we missen je ontzettend. Nu al.
Goede reis lieve Mano, ik zwaai je wederom uit met de intentie je weer eens terug te zien.
Selamat Jalan dan sampai jumpa lagi.