Ik denk nog regelmatig aan Maarten. Vanaf het einde van de jaren 70 tot laat in de jaren 80 ging ik regelmatig met hem om. We kenden elkaar uit het "stamcafé" van De wereldomroep; Het theehuis. Hij werkte bij de W.O. en ik zat in mijn eindexamenjaar op het Lyceum dat daar toen nog stond. Van korte knikjes ontwikkelden zich langzaamaan langere gesprekken. Maarten moest altijd eerst de kat uit de boom kijken. Er ontwikkelde zich een soort vriendschap waarbij het grote leeftijdsverschil geen enkele rol speelde. Hij ging op een bepaald moment zelfs met mijn toenmalige vriendengroep mee op stap in het weekend en was dan echt "one of the guys". Rustig, altijd geïnteresseerd en door voorgaande samenkomsten perfect op de hoogte van wat er speelde. Hij kon namelijk erg goed luisteren. Wanneer wij op een avond in een café (meestal Candlelight in de havenstraat) waren en er diende zich een onbekende bij het groepje aan, dan moest deze persoon eerst door de "Maarten ballotage". Maarten mocht iemand, of mocht iemand niet, er leek geen middenweg te bestaan. Stond de sfeer hem niet aan, dan vertrok hij onmiddellijk naar huis. Iedereen om mij heen was dol op Maarten, hij was onze grote broer.
De allermooiste herinneringen heb ik aan de avonden en nachten dat we met zijn tweeën bij hem thuis naar muziek luisterden. Hij luisterde naar mijn wederwaardigheden en hij vertelde mij over Vroeger in Nijmegen, zijn eerste vriendinnetje, zijn werk... Maar het allerbelangrijkste was die muziek. Hij was trots op nieuwe dingen die hij mij liet ontdekken en ik bracht, voor hem ,onbekende vondsten mee die wij op zijn alsmaar perfecter wordende geluidsinstallatie afspeelden. Zo zaten we soms tot 4 of 5 uur 's morgens te luisteren en te praten. Achteraf realiseer ik mij pas hoe bijzonder dit was. Ik ben na die periode naar het buitenland vertrokken en we hebben daardoor helaas het contact verloren maar vergeten ben ik Maarten nooit.....
