Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Maarten Wichers

10-05-193208-05-2022
      Dit is een algemene kennisgeving om u op de hoogte te brengen van dit verlies. U kunt dit bericht delen met andere bekenden. Naast informatie rondom het afscheid kunt u hier ook zelf reageren. Uw herinnering, reactie of condoleance wordt zeer op prijs gesteld.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • reactie 24
        Ingrid

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Ingrid - HILVERSUM

        28 juli 2022

      • Gedicht waterval
        reactie 23   |   niet OK
        Sommige mensen vroegen om het gedicht dat Maarten heeft geschreven over de Dago waterval waar hij zo graag zwom. De schildering van zijn vader Hal Wichers staat op de rouwkaart.

        Waterval

        Waterval die je natte vracht
        In uiterste balans torste
        En zwichtend voor zwellende jacht
        Haar in roerige diepte stortte

        Je begon vanuit een bron veraf
        Als welletje dat aan ging sterken
        En in snelle was de aanvoer gaf
        Die je noode kon verwerken

        Ik hoorde het ruisen van de val
        Waarin je naar beneden ging
        Zweeg door dit oergeschal
        Dat mijn stille aandacht ving

        Zag een zonneflits je torse schampen
        In verblindende kleurensoort
        Het water naar spheren verdampen
        Van een nevelig wolkenoord

        En voelde in de kom die jij schaafde
        De cadans van zwoele verlichting
        De junglemond die mij laafde
        Verzekerde jou in mijn herinnering

        Iris - Vlissingen
        21 mei 2022

        Deel deze pagina:

      • Brieven
        reactie 22   |   niet OK
        Beste Iris en verdere familieleden,

        Zoals ik jullei verteld heb bij het afscheid van Maarten ben ik een oude vriendin van Maarten. Omdat ik dacht dat de breiven die Maarten mij ooit geschreven had, bood ik aan ze gescanned te sturen. Eenmaal op zoek naar de brieven, ik vond ze nergens, realiseerde ik mij dat ik ze wat jaren geleden aan hem gegeven had om ze te lezen.
        Daar hij alles nauwkeurg bewaarde zijn ze er ongetwijfeld nog.
        Naar de brieven die ik hem schreef ben ik benieuwd. Ik zou het heel fijn vinden om die te lezen om te zien wat de tijd met mij, zoals met éénieder, gedaan heeft.
        Zowel mijn man als ik vonden het een , smaakvol afscheid.
        Irs, jij gaf heel mooi en kernachtig een beeld van zijn karakter en daaruit voortvloeiend zijn leven. Wij danken jullie daarvoor.
        Ook bedank ik vast voor de te nemen moeite van het toezenden van mijn brieven.

        Hartelijke groet,
        Suze ten Kroode-Visscher
        Turfpoortstraat 59
        1411 EE Naarden

        Suze - Naarden
        19 mei 2022

        Deel deze pagina:

      • Toespraak van leidinggevende van de wereldomroep voor de uitvaart (deel 2)
        reactie 21   |   niet OK
        Vervolg toespraak.

        Nog een puzzelstuk betreft zijn liefde voor muziek. In mijn geval deelden we die in het klassieke genre. Hij kon als een kind zo blij zijn met een nieuwe cd van nét die ene uitvoering van ‘Rigoletto’ of de laatste box uit de voorraad viste met Nan Meriman, zijn favoriete vertolkster van ‘Abschied’ uit Mahlers ‘Das Lied von der Erde’. Zonder ooit in zijn huis geweest te zijn kan ik me zo voorstellen dat de vloerbalken in grote delen van het pand aan de Mauritslaan het jarenlang heel moeilijk hebben gehad.

        Dan was er ook zijn andere liefde. De Ooipolder waar hij zo vaak vertoefde. Ik moest vaak foto’s zien. Eindeloze landschappen en uiterwaarden met ergens, héél ver weg, een bijzondere weidevogel of nieuwe boom. Maarten raakte er in ieder geval nooit op uitgekeken. Wellicht vooral omdat hij zei dat hij daar ook altijd een vriendin bezocht…

        Zijn afscheid ergens in mei 1994 bracht een nieuw Maarten enigma. Ik had die dag eindredactiedienst en bedacht dat we zijn laatste roosterdienst een afscheid zouden plannen met de oud-collega’s en dat ik hem vervolgens zou begeleiden naar de voordeuren van het Wereldomroepgebouw. Iedereen zal nu beseffen dat dit er natuurlijk nooit van is gekomen. Nog voor ik het wist, stond Maarten aan mijn bureau. In zijn hand de balpen en het potlood: ‘Alsjeblieft, dat was het. Dag allemaal; nee ik wil niet dat je meeloopt. Het enige wat ik wil is een etentje met Corine Spoor (onze toenmalige hoofdredacteur) en verder niks.’ En weg was hij met zijn kenmerkende sloffende loopje. Af door de zijdeur. Tsja. Ook dat was Maarten.

        Later kwam ik hem nog wel tegen bij zijn ochtendritueel. Afhankelijk van het tijdstip voorzien van een wit wijntje of zwarte thee. En altijd die gitzwarte kooltjes die je uitdagend van top tot teen bekeken. En altijd die opmerking over je schoenen. ‘Hè ik ben blij dat je die Mohawks nog steeds draagt (klassieke instappers van Greve). Die droeg ik vroeger ook altijd, nu kan dat niet meer. Ik moet het nu met mijn moeilijke voeten doen met Mephisto’s.’ Einde conversatie. Soms nog uitgebreid met: ‘Woon je nog steeds in Zuid?’ Dat was het dan. En het was goed zo. En zó passend bij Maarten. Hoe divers alle puzzelstukjes ‘Maarten’ ook zijn, ze passen uiteindelijk als een schoen. En maken heel de mens Maarten Wichers tot wat en wie hij was. Ik sluit af met een kort gedicht, vertaald uit het Engels en passend bij het gedicht van Rawie op de rouwkaart.

        ‘Zij die we liefhebben en verloren

        zijn niet meer waar ze waren

        maar zijn altijd waar wij zijn’

        Maarten, hij ruste in vrede.

        Albert Bek, oud-collega RNW

        Iris - Vlissingen
        18 mei 2022

        Deel deze pagina:

      • Toespraak van leidinggevende van de wereldomroep voor de uitvaart (deel 1)
        reactie 20   |   niet OK
        MAARTEN WICHERS (1932-2022)

        Maarten is voor velen een puzzel gebleken. Uit wel duizend stukjes opgebouwd en van de hoogste moeilijkheidsgraad. Niet zozeer qua karakter, integendeel zou ik bijna zeggen. Altijd in voor een praatje of dolletje. Mijn eerste kennismaking begin jaren negentig toen Maarten al naar zijn prepensioen uitkeek -want dat deed hij- draaide hij eindredactiedienst en sprak de gedenkwaardige woorden: ‘Let maar niet op Di-En-Die, die is veel te streng. Ik vind het al gauw goed hoor, maak maar gewoon je bericht dan kijk ik wel even.’ Typisch Maarten. Deze mededeling, ondersteund met dat licht-zangerige mooie timbre van hem deed vele aspirant collega’s goed, zo weet ik. In die dagen kende de redactie nogal een hiërarchische opbouw en zat de ‘eind-van-dienst’ nog fier op de bok en kon een nieuwsbericht hardvochtig in stukjes hakken of helemaal afkraken. Hup in de prullenbak.

        Maarten draaide overigens helemaal niet graag de eindredactiedienst. Zó had hij het ‘t liefst: na binnenkomst eerst een dolletje met de redactie: ‘Ha ouwe radencommunist’ of ‘Gaat het wel goed met je je ziet zo bleekjes’ om vervolgens zijn balpen en potlood en de brillenkoker keurig naast elkaar op zijn werkplek te leggen. Manchetten hip één slag opgeslagen en de Schillerkragen open. Het ritueel herhaalde zich bij het sluiten van de markt en dan in omgekeerde volgorde.

        Maarten deed liever geen eindredactie. ‘Laat mij maar tikken; doe jij het maar.’ Toen hij na een korte carrière bij de Gelderlander in de roerige jaren zestig zoals zoveel collega’s vanuit de schrijvende journalistiek naar de Wereldomroep kwam, werd daar nog met de typemachine en correctielint gewerkt. De telexen ratelden er op los en braakten het nieuws uit in vijf talen. Met zijn gymnasiale achtergrond hadden daar nog zomaar zeker twee talen aan kunnen worden toegevoegd. Telexstapels aan het bureau gebracht door de telexist, steevast met een scheepsachtergrond. Zoals Jan Pasterkamp uit Urk, met op woensdag een visje uit eigen keuken. In Maartens’ beginjaren werd nog gesproken van ‘Rood-China’ en was de KLM steevast ‘onze nationale trots’. Maarten bleef Maarten. Ook later onder al dat geweld, rampen of andere majeur nieuws. Bescheiden, relativerend, afwachtend en bedachtzaam met zijn vorsende blik, een vage glimlach soms. Hij had het natuurlijk ook allemaal al eens meegemaakt in die lange, lange nieuwscarrière.

        Maartens puzzelstukje inzake Indië was diepgaander van aard. Zo diep als het Telaga Hideung, het inktzwarte diepe kratermeer uit Hella Haasse’s Oeroeg. In werkelijkheid het Telaga Warna bij Bandung, West-Java. Vlak bij zijn oude huis. Vandaar misschien de klik die dit verhaal maakte bij Maarten. Hij sprak vol ontzag over de peilloze diepte van het donkere meer met op de bodem woekerende waterplanten waarin je zomaar verstrikt kon raken; bruis aan de slapen met geen boven en onder, geen links of geen rechts. Happen naar adem, de dreigende dood. De vergelijking met het blijven hangen in verdriet of zorgen was overduidelijk. ‘Zo hoor je niet te verdrinken’ zei hij. Naar nu misschien wel blijkt in een zeldzaam open bui. Een luikje naar zijn vroege jeugd.

        Zie volgend bericht voor vervolg.

        Iris - Vlissingen
        18 mei 2022

        Deel deze pagina:

      • Foto’s van de uitvaart
        reactie 19   |   niet OK

        We begrepen dat er iets mis is gegaan met het geluid van de livestream. Wat ontzettend jammer. Hierbij plaatsen we de foto’s. En verderop vinden jullie de muziek en de verhalen die zijn verteld. We waren blij verrast met het rijke palet aan mensen dat aanwezig is geweest. We hebben veel herinneringen opgehaald en gedeeld met elkaar en ook erg gelachen. Alle verhalen van de verschillende groepen mensen pasten in elkaar en zo was Maarten in ons midden. We hebben samen de puzzel gelegd zonder dat het mysterie is opgelost. En dat hoeft ook niet. Hoe verdrietig afscheid ook is, we hebben genoten van deze bijzondere middag. Om in stijl af te sluiten hebben we met de familie Indonesisch gegeten voordat we naar huis reden.


        Iris - Vlissingen
        18 mei 2022

        Deel deze pagina:

      • Vierde en laatste muziekstuk voor de uitvaart
        reactie 18   |   niet OK

        Mysterious forest van Chopin neemt ons mee op de reis die Maarten na dit leven maakt. Het zal voor ons een mysterie blijven.

        iris - Vlissingen
        18 mei 2022

        Deel deze pagina:

      • Derde muziekstuk voor de uitvaart
        reactie 17   |   niet OK

        Chopin Nocturne C sharp minor voelt als het afscheid. De onherroepelijkheid en melancholie van voorbije jaren.

        iris - Vlissingen
        18 mei 2022

        Deel deze pagina:

      • Tweede muziekstuk voor de uitvaart
        reactie 16   |   niet OK

        Ook de Liebestraum van Liszt speelde de moeder van Maarten op de piano.

        iris - Vlissingen
        18 mei 2022

        Deel deze pagina:

      • Eerste muziekstuk voor de uitvaart
        reactie 15   |   niet OK

        De moeder van Maarten speelde Joie de Vivre van Chopin op de piano. Hij heeft hier vaak naar geluisterd.

        iris - Vlissingen
        18 mei 2022

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.