Lonneke was vorig jaar een CKV-leerling van mij. De eerste opdracht was het schrijven van een kunstautobiografie, waarin duidelijk wordt gemaakt welke ervaringen en interesses er met betrekking op kunst en cultuur zijn.
Haar kunstautobiografie heb ik nog. Ze kon daarin goed beschrijven hoe zij in de wereld van kunst en cultuur stond en wie zij was als persoon. Enkele citaten hieruit deel ik hier.

"Ik had eigenlijk zeventien december geboren moeten worden, maar omdat ik drie maanden daarvoor al zin had om de wereld te ontdekken, ben ik nu jarig op vier oktober."

"Ik heb vrijwel alle boeken die op mijn kamer staan gelezen, gewoon omdat ik het leuk vind dat je bij elk boek weer naar een andere wereld gebracht kan worden."

"Verder hoop ik dat ik dit jaar nog aan een mooie wereldkaart kan komen die ik aan mijn muur wil hangen. Ik spaar ansichtkaartjes vanuit de hele wereld die ik dan om die wereldkaart heen kan hangen. Ik heb er nu zo’n tweeëndertig. Dit alles hangt op mijn kamer/gaat op mijn kamer hangen, omdat ik heel graag de wereld rond wil reizen. Ik wil graag weten hoe andere mensen leven, en hun culturen leren kennen."

Toen ik het bericht van haar overlijden hoorde, was ik geschokt. Ook al was het dit jaar geen leerling van mij, ik wist meteen om wie het ging, omdat ik me haar nog zo goed kan herinneren. Ze genoot duidelijk zichtbaar van het leven. Zij was altijd vrolijk en puur in haar reacties. Een bescheiden meid, die mij op het gebied van kunst heeft verrast met wat zij in haar mars had. Het was ook duidelijk dat zij nog veel meer wilde ontdekken.

Wat verdrietig dat een meisje zo jong, die vol in het leven staat, het leven zo vroeg verlaat, voor een reis die te vroeg is begonnen.
Veel sterkte voor haar familie en vrienden.

Eline Kippers-van Lint
haar docent CKV op CS Vincent van Gogh

(Voor ouders: mochten jullie het complete document en haar persoonlijke kunstcollage willen ontvangen, dan kunnen jullie die van mij krijgen)

Afgelopen vrijdag ging het tijdens de Kerstviering op school over "Ontmoetingen". Nu realiseren we ons allemaal hoe bijzonder het is dat we Lonneke hebben mogen ontmoeten, meemaken, met haar lachen en sommigen van ons ook met haar huilen.
Lonneke heb ik een beetje leren kennen toen ze in de 2e klas tekenen en handvaardigheid van mij kreeg. Later in school maakten we wel eens een praatje met haar en haar vriendinnen, steunde ze meiden in heftige periodes in hun levens. Momenten waarin je je realiseert dat je met mooie mensen te maken hebt en deel mag uitmaken van hun groei naar de persoon die ze uiteindelijk gaan worden en al een beetje zijn. Lonneke was een stralende meid, van binnen en van buiten.
Ouders, Niek, verdere familie en vrienden sterkte met het leren leven met het gemis van Lonneke

Anneli Verkade

Rust zacht Lieve Lonneke..