Lieve Lon,
Zaterdagmorgen om 6 uur een paar harde klappen op mijn slaapkamerraam, ik doe de gordijnen half slaperig open, politie met een zaklamp.
O jee denk ik er is wat met Phaedra want die lag in het ziekenhuis.
Doe de deur open voor de agenten en deze beginnen te praten, sorry ik hoor u niet zeg ik, ik heb gehoorapparaten, doe deze in en zeg wat is er loos dat u mij uit mijn bed trimt.
U zoon probeert u te bellen zeggen ze,want we hebben vreselijk nieuws Lonneke koelman is overleden.
De grond zakte onder mijn voeten vandaan en heb gelijk Mitch gebeld en ben id auto gesprongen.
Vol ongeloof en helemaal geschokt kwam ik bij Mitch aan, heel veel huilen en gehoord wat er gebeurt was.
Je was dan wel mijn ex. Vriendin, maar wat hadden wij een goede band, jij kwam bij mij over de vloer en ik bij jou, je was gewoon een goede vriendin van mij geworden.
Ben ook zo trots op je hoe je Mitch min of meer in je eentje heb opgevoed, ik stond meer op de achtergrond.
Ben je daar eeuwig dankbaar voor wat er van Mitch is geworden een spontane lieve jongen, net als zijn moeder, want dat was je.
Lief, spontaan, sportief en zo kan ik wel doorgaan.
Lieve Lon ik zal je gaan missen maar ik beloof je dat ik jouw taak als moeder van Mitch ga overnemen en het proberen net zo goed te doen als jij.
Zal heel moeilijk worden maar ga mijn uiterste best doen.
Rust zacht lieve Lon
Dikke kus Michel
