Een bijzondere herinnering aan jou is toch wel de vakantie in de Belgische Ardennen.
Jij , Willy , Endre , Mare , Dylan en ik.
Met zn allen een week in een krappe caravan.
Jij die elke dag een mooi programma samenstelde om de omgeving te verkennen en ons allen in 1auto rond te rijden.
Savonds bediende jij de mini BBQ , ja wel , liggen op de grond. Zodra ons buikje gevult was en alles opgeruimd gingen we het kaartspel ezelen spelen. Wat hebben wij gelachen. Jij was daar heel goed in en won altijd.
Ik heb gezien hoe lief en zorgzaam jij bent naar je gezin. Ieder kreeg op zn beurt jou aandacht.
Na mate de week vorderde werd je haar steeds wilder en je ongeschoren baard steeds meer zichtbaar.
Dylan zei : Lennart lijkt wel een Viking !
Een grote stoer uitziende man met een ontspannen houding en kalme stem.
Dit is hoe ik jou zal herinneren.

Lieve vriendin Willy , Endre , mare
Leon en Marie -José
Merlijn en Roy
Cees en Ria ,
Ik wens jullie veel kracht bij dit ontzettend grote verlies.

Liefs Liesbeth en Dylan

Ach, wat een heftig nieuws! Ik zie je nog zo voor me, alsof het gisteren was. Het kleine broertje van Merlijn. Met een kwast de buitenmuur van je ouderlijk huis verven. Het broertje met de mooie krullen, de drummer, een schatje.
Sterkte voor iedereen

Het ongeloof is er nog….. gisteravond was het fijn om alle vrienden op de heilige grond van “t Lange Heertje” een knuffel te geven. Zelfs ‘de Heer zelf’ kwam letterlijk naar beneden voor je Lennart, onze Hans. Hij schudde zijn nu oude broze mooie markante kop in vertwijfeling…. zoals we allemaal doen…
Het ongeloof en verdriet bij Willy, Mare, Endre, ouders de Graaff en Merlijn en Roy…. ik kan niet bevatten hoe dit moet voelen…. heel veel sterkte, kracht om dit grote verlies uiteindelijk een plek te geven. Een plek voor altijd in de harten van allen die Lennart lief hadden…..
We leven intens met jullie mee. Dikke knuffel van mij (Rene Bor), Joyce (Postma) en onze Sam en Daan.
Ik herinner mij natuurlijk al die eindeloze avonden en nachten in Bananas oefenruimte’s, in Patronaat, Lange Heer. Wat een muziek. Wat een gekkigheid ‘when we were young’. Maar we werden ook ouder allemaal en zagen we vanaf de 90’s elkaar allemaal op een bijna dagelijkse basis dan werd dat later anders. Maar weg waren we nooit helemaal.. Lange Heer Posse.

Laatste keer dat ik je sprak heb ik fijne herinneringen aan, want ‘overdag’ leek het wel of je stem een heerlijke diepe bariton kreeg, een octaaf lager. Rustig sprekend, lieve woorden, oprechte interesse ook!! ‘hoe gaat het nou met jou Ratz? wat fijn dat het beter gaat’, ‘Keertje zwemmen in de Molenplas met ze/kids?’

Wat een ongeloof, wat een verdriet….

Natuurlijk was muziek de grote verbindende factor in de tofste spannende tijd van de Haarlemse muziekscene ever.
Daarom heeft “DJ Ratz” op de radio wat platen gedraaid in herinnering aan jou Lennart. Ik denk dat je wel kan glimlachen om het feit dat Deftones werd gedraaid op zaterdagochtend. En Offday (gedraaid vanaf jouw eigen SoundCloud: Thanks:), en natuurlijk Pittsburgh in the rain. Maar ook Green Day en Offspring.
“Wendy Wendy, naive and trendy, I guess he fooled you twice”. Daar bleven we maar grappen over maken, jij op hoge poten zelfs een brief naar Haarlems Dagblad in mijn herinnering.

Ik zag het hier al eerder staan in memori, die gortdroge keiharde humor, maar ook die zachte diepe lieve bariton. Zo herinner ik mij je.
Rust zacht grote reus

https://www.mixcloud.com/RatzRadio/ratz-radio-show-on-wwwiceradionl-12-01-2019-1e-uurrust-zacht-lennart/

Herinneringen spelen zich af in mijn gedachte sinds ik met verbijstering dit nieuws vernam. Herinneringen zoals naar optredens van de Loekasjes (voorheen a Forest near school), het bandje van onder andere mijn broer, waarin jij de drummer was. Naar een optreden van 2 unlimited op bevrijdingspop, waar we helemaal vooraan stonden. En het bandje wat je voor me maakte van Ned’s Automic Dustbin, dat ik grijs draaide op mijn walkman.
Heel veel sterkte gewenst voor Len’s gezin, meneer en mevrouw de Graaff, Merlijn en Roy en iedereen die hem lief heeft.

Rust zacht Len,
Anninette

Aan allen die hem dierbaar waren, gecondoleerd met het verlies van Lennart. Aan zijn vrouw, zijn kinderen, Marie-José, en Leon, Merlijn en Roy, aan de naasten van Lennart: heel veel sterkte.
Een paar woorden ter nagedachtenis aan jou, Lennart:
Lang, lang voordat we wereldberoemd zouden worden, besloten jij, Ruurd, Gijs en ik een onbegrepen Haarlemse cultband genaamd de Loukasjes op te richten (waarbij de klemtoon met klem op de tweede lettergreep van de bandnaam dient te worden geplaatst). We speelden geen covers, want koffers zijn er om je bagage in te doen. En bagage, zo frank en vrij als we waren, die hadden we niet. We waren autodidact (lees: eigenwijs). Ruurd speelde gitaar en droeg onze, met tienerwoede gelardeerde, pennevruchten voor. Metronoom Gijs speelde slaggitaar en hield de boel bij elkaar. En jij en ik, Len, jij en ik vormden de ritmesectie waarin het speelsheid en experiment troef was. ("Stick a fish in a tatoo gun//Watch what colour ink comes out", zoals Shudder to Think ooit zong.) Het was voor ons alle vier de eerste band. Een groter gedeeld geluk als tienerjongens, je kan je het moeilijk voorstellen. En daarom: dank je voor alle mooie belevenissen, voor de fijnzinnige droogheid van je humor, voor de oerkracht waarmee je jouw eerste band als een noeste Viking slagwerkelijk voortstuwde, maar vooral voor je hechte vriendschap in de vormende periode van ons leven .
Je roffelende triolen staan op mijn trommelvliezen gegrift, lieve Len; je kameraadschap op mijn hart.