Lieve Kim,
Als ik aan je denk, dan komt het beeld steeds weer boven dat je op 5 jarige leeftijd (misschien was je wel 10), het hele clublied van Feyenoord uit je hoofd kon zingen. Gek hè?
Onze contactmomenten waren schaars, maar zoals we bij de Graafjes zeggen, geen nieuws is goed nieuws. Ik hoorde via mijn ouders hoe het met je ging en zo vlogen de jaren voorbij… en nu is het voorbij. Kleine meisjes worden groot en laatst bij Oma de Graaf stond er een mooie vrolijke goedlachse jonge dame voor mij. Deze dikke hug zal ik voor altijd koesteren.
Dikke HUG Remco

Lieve kim, in dat jaar dat ik bij Yes Yes ben komen werken heb jij mij veel geleerd, vaak via de app of je dan in de Albert Heijn stond maakte je niks uit iedereen was gek op gewoon zoals jij was als je op zaterdag mee kwam naar de winkel was het altijd ff lachen. & Met de verbouwing deinsde je nergens voor terug als een bouwvakker sloopte je en pakte je alles aan normaalste zaak van de wereld & dan zeggen zo & ik ga nu naar een verjaardag. dat je werk je passie was, was overduidelijk wij als collega's maar ook klanten gaan je onwijs missen dikke lkus

Lieve Kim,
Ik herinner mij de mooie tijden in Polen, Amerika en Rusland. Van de YMCA's door de scheidsrechters, de pindakaas pot die de reis naar Amerika niet had overleefd, het gastgezin die hun bed afstonden aan jou en Mickey tot het EK in Rusland.
Liefs Kirsten

Lieve lieve Kim,
Met jou was iedere familiegelegenheid een feestje! Als ik wist dat jij kwam had ik meteen veel meer zin, haha!
Dikke kussen❤

Lieve Kim, deze foto staat wel een beetje represent voor onze vriendschap. Sorry, voor deze hilarische maar niet charmante foto ;). Wat een lol konden wij hebben. Op Sparta waren wij eigenlijk het hele weekend wel te vinden, zeker als het zonnetje scheen. Mooi weer, honkbal, wijntje en een sigaretje...alle ingrediënten voor een mooie dag! Heel veel meer hadden wij niet nodig! Het was een schok om het nieuws te moeten horen, ik zou dolgraag nog een dag op de armoedige bankjes van Sparta willen zitten met je en praten over helemaal niks en lachen. Helaas kan dat niet meer :(. Rust zacht lieve Kim!

Het is 2006 en we vieren met onze samengestelde gezinnen vakantie in Spanje, ergens vlakbij Lloret de Mar. Nou ja, vlakbij… het is twee uur rijden naar dit uitgaanswalhalla. De meiden, ‘sweet sixteen’ en vol verlangen naar het nachtleven van Lloret, willen wel heel graag een keer daar feesten. En, zoals dochters hun vader om de vinger kunnen winden, duurt het niet lang eer de beide vaders Bert en Jan op een mooie avond met de meiden naar Lloret rijden, om ze af te zetten bij een van de vele disco’s. Uren - en vele kopjes koffie -  later stappen de uitgefeeste party-animals weer in de auto en rijden de vaders naar huis. De ochtend gloort als het gezelschap terug is in het vakantiehuis.