dat je niet meer hier bent lieve Kim. We leven intens met je vader, moeder, Leon, Bas, en niet in de laatste plaats met Robin en Mickey mee. Je was dus zó bijzonder dat zij een tatoeage van verbondenheid hebben laten zetten. Kimmy, zoals Pé je noemde, de no-nonsense, eerlijk, recht voor z'n raap, niet lullen, maar poetsen, vrouw, zoals we je altijd zullen herinneren. 2 Weken geleden hadden we hier een huis vol en iedereen heeft jouw kaart, die zo pontificaal naast Max op de piano staat, opgepakt. "Wat een mooie vrouw" was het steeds. En dat is ook zo! Maar, wat eigenlijk niemand weet, is dat ik ook jouw kwetsbare kant heb leren kennen. Ieder jaar, als ik een weekje Zeeland met jou regelde, hadden we app contact. En als ik dan vroeg: "hoe is het nou met jou", kreeg ik antwoord. Ik kon blijven scrollen! Dan schreef je over je zorgen, ongerustheid, allemaal zaken die zo heel erg privé zijn, maar die je toch wilde delen met een verre, aangetrouwde tante. En dat zal ik blijven koesteren. Dag lieve Kim....
