Wat hebben we heerlijke en verdrietige en intense jaren gehad met onze grote familie. Samen eten, zingen, onwijs veel lachen, altijd plek aan de grote tafel. En ook straks, voor Jill, voor Bibi, voor Peter. Omhelzing, Jo

Lieve Joyce, ik heb je leren kennen door Regina, een andere dierbare vriendin van mij Alle drie zijn wij van Nederlands Indische afkomst en ik voelde me gelijk vertrouwd bij je. Onwerkelijk dat je zo vroeg uit het leven bent gerukt. Dank je wel voor de mooie momenten, ik ben blij dat ik je heb leren kennen en dat wij een stukje met elkaar hebben meegelopen op ons levenspad. Tot ziens, dikke 😘 Mildrid

Een simpel woord
Een vriendelijk gebaar
Je stond altijd voor iedereen klaar
Volkomen onverwacht
Ben je heengegaan
Nu leef je verder in ons hart voor(t)aan

Vol ongeloof hoorden wij het nieuws. Wij leven enorm mee met Jill, Bibi en Peter.
Ik herinner mij hoe ik een keer mee ben geweest om naar Jill te kijken die aan het schaatsen was en hoe trots je over haar vertelde. Daarna heb ik een keer bij jullie gelogeerd in Brussel, waar we samen zijn gaan shoppen en uit eten gingen. Ik herinner me jou vooral als een hele zorgzame en attente vrouw. De laatste jaren heb je ook veel tijd doorgebracht met Oma Mol en bent er veel voor haar geweest. Zo zal ik je blijven herinneren.

Vol ongeloof lees ik het bericht, het is lang stil.....
Ik haal mooie herrineringen op aan al die tijd die we met zijn allen hebben doorgebracht op het ijs en daarom heen. Hoe leuk ik het vond om bij jullie te komen logeren, en veel te vroeg op te staan om door jou weg gebracht te worden naar een training samen met Jill. Iedere keer was het een feestje waar ik naar uitkeek.

Wat was en ben je een trotse oma, en wat heb je daar naar verlangt en ook nog mee mogen maken, een enorm geschenk.
De herinneringen die wij samen delen zal ik altijd koesteren en bij me dragen.
Hopelijk heb je, waar je ook bent, rust mogen vinden.
Rust zacht lieve Joyce.

Marianne

Dit is de tweede keer dat ik afscheid van je moet nemen alleen is het dit keer voorgoed. Beide keren bleef ik achter met een dof en leeg gevoel van binnen. In 1985 koos jij mij als partner voor het leven, wat was ik blij dat zo’n mooie vrouw met mij in het huwelijk wilde treden. 30 jaar lang hebben wij lief en leed gedeeld. Ik ben je intens dankbaar voor al die momenten dat jij er was om mij te steunen. Ik ben ook blij dat wij de laatste jaren weer in goede harmonie konden samenzijn. Gelukkig heb je nog kunnen genieten van je kleindochter al was het maar zo kort, je had je er zo op verheugd van alles met haar te ondernemen. Rust in vrede.

Peter

Onwerkelijk. Het is alsof de puzzel van mijn leven op de grond is gevallen en alle stukjes zijn verspreid. Langzaam komt het besef dat je er écht niet meer bent. Ik kan je niet appen. Niet bellen. Of snel even langs rijden.

"Strong women raise strong women". Dat was jij zeker. Al helemaal de laatste paar maanden. En zo voel ik me nu ook. Ik voel me sterk. Omdat ik weet dat jij er bent. Ik voel je aanwezigheid. Al is dat niet op de manier waarop we gewend zijn, via een knuffel of een goed gesprek.

We zorgen voor een warm en persoonlijk afscheid. Maar jij en ik weten allebei dat onze band zo sterk is, dat het in meerdere dimensies voelbaar is. Het is nooit een afscheid. Altijd een tot ziens.

Luvuverymucho.