schandelijk genoeg, zie ik deze condoleance mogelijkheid pas nu!ik had eigenlijk ook afscheid van Jos behoren te nemen ik heb uiteindelijk ook ca 10 jaar als collega in los onderdikos met hem samen gewerkt. ik lag ten tijde van het ernstige gebeuren van Jos met een herseninfarct in het ziekenhuis.
was ook nauwelijks aanspreekbaar en vervoerbaar. ja jullie hebben allemaal gelijk jos was een fijn mens, ik denk inderdaad dat hij heel erg gemist wordt.
ik heb in ieder geval fijne herinneringen aan Jos van los en ik koester ze

Henk de vries voorheen Enkhuizen
tegenwoordig laren nh

Een van de oudste herinneringen die ik heb aan Jos is een schaatsrit met Jos van Onderdijk naar Medemblik over de Vliet. Ik was ca 9 jaar en kon net een beetje schaatsen op mijn houten schaatsen. Ik weet niet meer hoe of wat maar ik mocht met ome Jos mee schaatsten van Onderdijk heel naar Medemblik. Het was voor mij een lange en zware tocht maar Jos wist mij toch zover te krijgen dat ik aankwam in Medemblik.

Ook ik heb vele herinneringen aan Jos en dan denk ik voornamelijk aan het samen zingen op feesten en partijen waar Jos altijd de gitaar of piano speelde en liedjes inzette zodat de rest mee kon zingen.
Ook trad Jos natuurlijk op tijdens vele kermissen in West-Friesland waaronder die van mijn geboortedorp Zwaag. Dat was natuurlijk altijd leuk als Jos tijdens “onze” kermis optrad.

Jaren later toen ik inmiddels een jaar of 18 was (1992) belde Jos mij op: “Jij gaat toch altijd naar die housefeesten in Amsterdam? Ik zou graag een keer met jullie mee gaan om te kijken hoe dat daar nou aan toegaat op zo’n feest.” Aangezien wij graag een lift kregen en bijna wekelijks naar een feest gingen was de date met Jos niet zo lang daarna gemaakt. Dat heeft Jos geweten. Eerst zijn wij naar een housefeest in geweest. Daarna als after-party gingen wij naar Multi Groove, een oude slachterij in het industriegebied van Amsterdam die was omgetoverd tot underground houseparty. Tot aan de ochtend hebben wij staan dansen inclusief Jos die het allemaal prachtig vond en genoot van de ervaring en al die jonge mensen die lekker aan het dansen en feesten waren.

Jaren later (1999), ik was inmiddels mijn wilde haren kwijt en was inmiddels een student, belde Jos mij weer spontaan op: “Jij studeert toch aan Universiteit Nijenrode? Ik zou graag eens willen zien hoe het daar is op dat landgoed met kasteel en hoe het daar aan toegaat.” Enkele weken later liep ik met Jos over het landgoed en toonde hem de campus, de mensa en het kasteel met de kelderbar. Uiterst geïnteresseerd was Jos in hoe en wat er gedoceerd werd en hoe het studenteleven was.

In 2011 ben ik met Gerda getrouwd en Jos, Marry en de kinderen waren ook uitgenodigd op het feest. Aangezien wij geen liedjes of optredens van vrienden en familie wilden had Jos ook zijn gitaar thuisgelaten. Jos had ook een wijs advies in het gastenboek van onze trouwerij achtergelaten: “Over vrije seks binnen het huwelijk kan je goede afspraken maken zodat je een gelukkig huwelijk hebt”.

In september 2013 had ik een reünie van de basisschool. Ik zat in de organisatie van de reünie en men moest en zou het “Bloemkoollied” van Los Onderdikos zingen omdat wij dat 25 jaar geleden tijdens onze musical ook hadden gedaan. Na een telefoontje naar Jos had ik de tekst gekregen en konden wij als echte West-Friezen luidkeels het Bloemkoollied zingen.
Na het lied kwam een van mijn medeleerlingen van destijds naar mij toe en zei: “dat is toch jouw oom die in Los Onderdikos speelt? Nadat ik dit bevestigd had zei hij: dat is echt een mooie kerel; ik was een keer dronken op de kermis waar Los Onderdikos speelde. Het feest was al afgelopen en Los had de instrumenten al ingepakt. Ik raakte aan de praat met Jos en vertelde hem dat ik eigenlijk niet wist hoe ik thuis moest komen. Jos zei: “Geen probleem, spring zo maar achter op mijn motor, dan breng ik je wel even naar huis.”

Zo was Jos.

Er is een condoleance aan de nabestaanden achtergelaten door:

Er is een condoleance aan de nabestaanden achtergelaten door:

Al bijna een maand geleden ben je ons ons ontglipt Jos. Ik denk aan de mooie tijd dat ik als 18 jarige jongen 5 jaar bij je moeder Geertje heb mogen wonen. De zus van Lies haar Opa, Ik was welkom en dit waren 5 mooie jaren van mijn leven. Het gezin Weel zo warm en jullie grapten wel eens tegen mij "broertje" En al was ik dat natuurlijk niet in voelde me zeer welkom in Onderdijk. Die warmte dat voorbeeld van toen heb ik nu ruim 30 jaar later met mijn eigen gezin mogen delen. En ook wij hebben de deur opengezet voor onze Son. Ook later Jos kwamen we elkaar nog wel eens tegen. Altijd belangstellend en ik weet nog in de tijd dat ik deel uit maakte van "T Polderduo dat we naast elkaar in Café de Paus optraden. Ieder in een zaal. Dat waren mooie tijden. Muziek maken, gezelligheid. En zo ging het leven verder tot afgelopen Kermis Wervershoof. We waren Mary al tegengekomen bij Bot en lekker bijgepraat. Het toeval wil dat we jouw daarna in de Hoek tegenkwamen. we hebben lang staan praten, Ook over het optreden van Los dat jaar daarvoor op Maandag in Café de Hoek. Jij vertelde me dat je nog een keer in de oude samenstelling van Los Onderdikos wilde optreden. "Nou dat is dan mooi voor kermis maandag 2014 zei ik nog."
Maar helaas Jos dan moet je ergens anders optreden heel ver bij ons vandaan. Maar ik zal dan s' avonds buiten in mijn tuintje in de Hoek naar de sterren kijken en als ik goed luister hoor ik je misschien....Doe Geertje en Jan de Groeten daarboven, Vaarwel.

Hans,.. een kus van Lies.

Mary en de kinderen, heel veel sterkte.

Op een zondagochtend in 2012 stonden Jos en Ravel plotseling aan de voordeur. Kletsnat. Ze hadden in Rijnsburg in de open lucht geslapen en kwamen even langs. Wat een geweldige verrassing!
Kleren gedroogd, band geplakt, koffie gedronken, bij gepraat. Ze konden weer verder. Ons achterlatend met de gedachte: Wat zijn dat toch bijzondere mensen.
Ik denk niet dat wij iemand kennen die je zo vanzelfsprekend en onbevooroordeeld tegemoet trad als Jos.
Hij gaf de indruk zich overal thuis te voelen: Op een bruiloftsfeest, op een promotiefeest, bij het repeteren en opnemen van de afwasliedjes van de Welen van ome Tinus en tante Annie. En wij voelden ons altijd bewonderd door Jos, net zoals door zijn moeder, onze tante Geertje.

Marry, misschien dat het bijzondere van Jos, je ook bijzonder sterkt.
Ravel, Zarin en Safri : Bedankt voor de indrukwekkende muziek.

Afscheid nemen van Jos is moeilijk, volgens de familie.
Wat een waar woord !
Ik, als buitenstaander, heb het er al moeilijk mee.
Ik ken Jos van SchalmSmart, bijna 6 jaar hebben we samen muziek gemaakt.
Wat zag ik zeggen ?
IK KEN NIEMAND, echt niemand, DIE ZOVEEL GOEDE EIGENSCHAPPEN HAD ALS JOS.
Na het condoleren in de Binnenwijzend, ging ik naar de repetitie van mijn shantykoor in Enkhuizen. Toen zei ik tegen iemand, die Jos ook heel goed gekend heeft: Hij was een soort Mandela. En ook tijdens de crematie plechtigheid, in het memoriam, werd er gezegd: ALS er een hemel bestaat, staat hij naast Mandela voor de hemelpoort, en ze mogen er alle twee in. Prachtig.
De crematie plechtigheid was indrukwekkend. Zo mooi.
De muzikaliteit van jullie kinderen werd enorm gewaardeerd. Kippenvel.
Jullie hadden alles zo mooi geregeld. ALLES VOOR JOS. Hij heeft het helemaal verdiend.
Ik kom nog even terug op SchalmSmart. Jos kon zo nu en dan, een prachtig intro op de piano spelen, En op een keer, zei ik dat. Want muziek maken, is emotie. Even later kwam hij naar me toe en zei: Corrie, we hebben we wat gemeen, Wij zijn alle twee heel gevoelig. En dat past bij muzikanten. Het klonk als een groot compliment.
En ik denk er nog vaak aan, want inderdaad, ik ben gevoelig.
Iedereen, die Jos heeft gekend, heeft GROTE bewondering voor hem.

Marry, Ravèl. Zarin en Safri, allerbeste wensen voor jullie !

Herinneringen aan zwager Jos.
Jos ging met Marry samenwonen in het kleine houten huisje aan de Provincialeweg (Blokdijk). Eenvoudig, zoals zij beiden zijn. Daar werd Ravel geboren, die een plekje kreeg in de gang ,in een hangwiegje. Boven het wiegje was een aankleedplank gemaakt. Toen Zarin werd geboren werd er een plekje gemaakt op de plank.
Ze gingen op zoek naar een echt huis en kwamen op de Westerwijzend wonen. Dat was een hele luxe .Groot huis en grote tuin met een heel oud schuurtje in het midden van de tuin. Na verloop van tijd werd dit gesloopt en bouwde Jos met sloopmateriaal een heel nieuw huis (het klokhuis) De familie heeft daar ook gebruik van mogen maken. Maud en Mieke mochten daar een kraamfeest houden .Bij mooi weer kon dat in die grote tuin en dan gaf Jos daar nog extra tintje aan door op zijn gitaar te spelen. Hij genoot er zichtbaar van met zijn altijd vriendelijk uitstraling.
Zo gunde hij iedereen het beste en aan luxe deden Jos en Marry niet . Ze waren tevreden en zaten op 1 lijn .
Dat gold ook voor de manier van opvoeden. Openheid en communiceren met je kinderen levert prachtige mensen op. Dit zie je terug in Ravel, Zarin en Safri.
Omdat Jos muzikant was en meestal overdag thuis , was hij heel betrokken bij de kinderen. Een huisman, die zijn kinderen naar school bracht en ophaalde als Marry naar haar werk ging. In die tijd was dat nog vrij uniek.
En wat hem ook zo bijzonder maakte is ,dat hij elk jaar met elk kind afzonderlijk ,een fietstocht maakte.
Ze sliepen dan in een oud schuurtje of gewoon in de openlucht.
Zo vroeg Jos een paar jaar geleden , of Piet hem en Ravel met de auto naar Elburg wilde brengen?
Daar vandaan gingen ze dan een fietstocht maken. Op een 30 jarig vehikel (voor ons begrip dan) ging hij op pad. Een grote fietspomp mee , want de band was al niet zo best.
Mooi herinneringen voor de kinderen. Een vader , die veel heeft gedaan met en voor zijn kinderen.
Ook was Jos bereid om mensen te helpen bij klusjes. Bij Maud en Enrico hielp hij een paar dagen tijdens de verbouwing.
Hij was energiek en meelevend. Altijd goedgehumeurd en dat straalde hij ook uit.
Een voorbeeld voor velen .
Marry en Ravel, Zarin en Safri zullen zijn levenswijsheid voortzetten.
Jos was een kanjer van een zwager en we ( Piet en ons gezin ) zullen hem ook heel erg missen. XXXX

Lieve familie van Jos,
Alhoewel het nog zo onwerkelijk is en moeilijk wil ik toch mijn gedachten/herinnering aan Jos in het kort omschrijven.
Ik ken Jos van de lagere school als klasgenootje.Een klein klasje en al zijn veel gebeurtenissen vergeten is de herinnering dat Jos op zijn gitaar ging zingen van 'the young ones 'een prachtig moment dat mij bij is gebleven Na de lagere school ging iedereen een kant uit ,maar dat Jos bij Los Onderdikos speelde was ik altijd zo trots als Jos met een grote glimlach en zwaai je begroete en je naam riep.Altijd even een praatje maken en vragen hoe het was.
Nu heb ik Jos nog ruim een jaar mee mogen maken bij het reigerskoor en zag dat hij heel betrokken was en er zelf ook van genoot van de gezellige zanggroep met elkaar en altijd met een grote glimlach bezig was om de liedjes een beetje leuk te laten klinken.Nadat ik een paar weken op het koor was vroeg Jos hoe of ik het vond op het koor ,en nadat ik vroeg hoe het met hemzelf ging zei hij met een grijns, ik heb hele lieve kinderen en lieve vrouw,wat wil ik nog meer.
Een heel tevreden prachtmens,en lieve vriend voor vele ,en nu een groot gemis!!

Lieve Familie van Jos,
Alweer ruim een maand geleden dat jullie Jos moesten missen, het leven gaat zomaar weer door,
maar voor jullie staat de tijd even stil.
Ook voor ons gaat het leven door en vanavond moeten wij voor het eerst oefenen zonder Jos,
wat zal het vreemd en anders zijn We hebben het geluk gehad dat iemand het met ons wil proberen,
en stiekem denk ik dat Jos daar een beetje voor heeft gezorgd.
We gaan echt ons best doen!!!
Ik wens jullie allemaal heel veel kracht om zonder Jos door te gaan en wij als koor zullen hem zeker
heel erg missen, en proberen om stil te zijn tussen de liedjes door wat hij graag wilde.
Groetjes Ria Jong