Lieve Joost.
We gaan ver terug in de tijd.
43 jaar geleden. Samen op de peuterspeelzaal. Jij met jou rode brilletje en afgeplakte oog. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren.
Samen spelen op l heggestraat 60 en heuvel 2. Die lege zandbak bij jullie naast met die muurtjes. Een soort Panna kooi.
2850073 het enige vaste nummer wat ik me nu nog herinner uit die tijd.
Eerst de Nasarethschool bij broeder everistus en heijdenknol en daarna naar de ganzebloem.
Tim Tom en Ted zijn de andere vriendjes die in me opkomen.
Het vrije school gehalte was eigenlijk niks voor Jou. Je naaide er altijd uit bij de weeksluiting om de top 40 op te nemen.
En dan helemaal je eigen top 40 te maken.
Het legendarische optreden van jou met de kerstuitvoering. Jij met het vloerkleed van oma met asbak erin gebrand als schaap verkleed. Wat hebben we gelachen.
Peerke als prins carnaval met Koen en Wout als adjudant. Je mocht zelf een naam verzinnen. Er was er al net een die iets met voetbal had gedaan.
Wat deed je nog meer; schaken! Dus het werd; “Joost schakoloog d’n urste, pret is mijn volgende zet”. Het past ook nog bij jou die spreuk.
Als we wel eens woorden hadden en ruzie hadden sloten we weer vriendschap. Dat ging bij jou in stappen. Eerst 2 vingers. Later de rest. Maar al die jaren dikke maatjes gebleven.
We maakten samen vaak extra sommen op de basisschool. Aan de keukentafel. IJverige mannetjes.
Later naar het strabrecht.
Ook veel voetballen bij vv Geldrop. Beide met onze linkse poot de linker flank bespelen. Zij aan zij. De toernooien in Affaltrach waren geweldig.
En onze gedeelde passie PSV. Al toen we 8 jaar waren hadden we een seizoenskaart. De wedstrijd tegen Steaua Boekarest zagen we samen hoe Romario een weergaloze wedstrijd speelde. Hij maakte een van de mooiste goals uit de psv geschiedenis. Wij waren erbij. Toen PSV kampioen werd gingen we massaal het veld op. Als kleine mannetjes werden we wat tegen het hek geduwd. Jij verloor je schoen. Maar mocht de pret niet drukken. Samen uit ons dak! Later op de L side. Mooie herinneringen.
En dan die dansles bij le haen. We vonden het niks maar volgens onze ouders toch een goed idee. Daar gingen we dan met een groepje maar Parren was er al bij de eerst les vandoor!
Veel op stap in de Joek. En dan op einde van de avond eindigen op de heggestraat of de heuvel.
Ook nog samen Spanje onveilig gemaakt. Wat een mooie avonturen waren dat. Samen naar Malgrat de Mar.
Jij ging studeren in Utrecht en ik in maastricht. We hielden veel contact.
Natuurlijk vaak bijpraten over ons clubje PSV. Super 11 spelen. Jij wist bijna altijd het winnende team uit te dokteren. Echt niet normaal. Heb je zelfs heel wat euro’s mee verdiend.
En zo gelachen toen jij voor het eerst ging skiën. Sportman Joost zou dat wel even fixen. Dat viel natuurlijk tegen die lange latten onder je voeten. De ene na de andere pirouette. “Dit valt me zo tegen van een sportman puur sang” waren jou woorden. Uiteindelijk kreeg je het onder de knie en kreeg je al snel de bijnaam herman Maier. Altijd als een streep de piste af. Maximizen, de eerste lift omhoog en ook de laatste nog meepakken. En daarna natuurlijk après ski.
En dan die skivakantie waarbij het met jouw knie na 2 uur al mis ging. Heel die vakantie kolonisten voorbereid en in avonden gespeeld. Jij maakt er altijd het beste van.
Later beide aan het werk.
Hoe mooi was het dat jij onze getuige wilde zijn op onze bruiloft. 13-09-2003 Ik kan me nog goed jouw trotse blik herinneren die dag bij het tekenen van de trouwakte. Een echte vriend.
Ik had al snel een gezin gesticht. Jij genoot van het vrijgezellen leven. Met al die mooie vrienden om je heen. Onder andere ontdekte jij je nieuwe passie wielrennen. Wat een beest op de fiets. Wegkapitein de bijnaam.
Veel mooie reizen met je dispuut Brabants genootschap en ook gave fiets trips.
Toen ontmoette je Freia en hebben jullie samen 3 geweldige kids gekregen ; Twan, Mara en Kris.
En een fijne plek in de Meern.
vervolg in deel 2....
