Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Wat weet ik het nog goed, jij als breekbaar klein poppetje met je te grote helm naar je postuur, die bij "ons" binnen kwam als stagiaire. Samen met Marit. Wat waren we gek met jullie.
Wat heb jij een hoop verhalen aangehoord van mij en de collega's op de kamer. Je wist soms niet wat je hoorde en dat dit allemaal bestond, en dan hadden we het veelal niet over werk gerelateerde zaken..

Wat was het leuk dat ik jou en Marit mee mocht nemen voor een dag naar Den Haag, naar de Tweede Kamer en de Vereniging voor Nederlandse Gemeenten. 's Ochtends stond voor het Gemeentehuis in Apeldoorn de spelersbus van Twente voor ons klaar en wat hebben we die dag gelachen! We trokken veel bekijks. Je moest en zou nog een ludieke foto maken met je "Roze Eendje" om kaarten te winnen, ik geloof van Boode.

Na je studie kwam je terug bij de Gemeente. Wat was je gegroeid! Van klein meisje op de scooter naar een jonge vrouw. Met trots heb ik gezien dat je het werk bij een zware doelgroep aan kon.

Net voor Corona kwam en we thuis moesten gaan werken, heb ik jou en Ella als laatsten gezien in het Stadhuis.
Zwanger van Noëlle en stiekem etend op je werkplek.

Lieve Jolijn, wat ben ik geschrokken van het nieuws.. wat zal ik jou missen. Net als vele anderen.
Ik blijf je herinneren als die vrolijke lieve meid die zo mooi kon lachen.

Lieve Florian en Noëlle, familie en vrienden van Jolijn, gecondoleerd met jullie verlies en heel veel sterkte in deze bijna ondraaglijke tijd.

Lieve Jolijn,

Wat was jij een mooi mens! Positief, energiek, sportief, vrolijk... en ik kan nog wel even doorgaan. Jouw mooie glimlach vergeet ik niet (zie foto). Ongelofelijk dat wij je moeten missen!

We hebben veel bijzondere momenten en feestjes mogen vieren samen. Zoals bruiloften, de EK dames finale, de Giro in Apeldoorn, Vrienden Van Amstel, Concert At Sea en nog veel meer. Jij was hier vaak de aanjager van.

Bootje varen in Amsterdam ging niet zonder slag of stoot. De ervaren vaarders waren niet blij met ons in de smalle grachten. Jij ruide de boel op, bleef zelf uiterst kalm, dronk rustig door en lachte het hardst.

Blunders bleven jou ook altijd bij en jij hielp mij daar regelmatig aan herinneren. Heerlijk! Ik kon dat waarderen.

Onze laatste vriendinnenavond samen was afgelopen zomer tijdens een gezellig diner in de tuin. Ongelofelijk dat we niet meer compleet zijn. Ik koester al onze herinneringen!

Rust zacht lieve Jolijn.

Dikke knuffel,
Annika

Ik wens Florian, Noëlle, Martin, Jannie, Feie, Sheryl en alle andere familieleden heel veel sterkte en kracht toe om dit verlies te verwerken.