Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Jolijn,

Zo bizar dat jij er niet meer bent. Dat we je stem niet meer kunnen horen en je mooie gezicht met altijd die mooie lach niet meer kunnen zien.
Je was zo’n prachtmens, altijd vrolijk, enorm sociaal, het was altijd beregezellig als jij er was.
Ik heb lange tijd samen met je mogen voetballen op het veld, totdat ik enkele jaren geleden stopte met voetballen. Vorig jaar heb ik het zaalvoetballen weer opgepakt en wat vond ik het weer enorm leuk om dit samen met jou te mogen doen. Weer genieten van jouw droge humor, heerlijk!
Op alle feestjes die er waren, zoals tentfeesten, feestjes bij VenL, kwamen we elkaar altijd wel een keer tegen op die avond en konden zo heerlijk samen ouwehoeren! Jaren terug noemde je Eduard en mij zelfs je kroeg vader en moeder. En zo speelden we samen altijd dat spelletje als we je tegenkwamen. “Jolijntje”, zei Eduard dan, en jij: “Dat kan jij makkelijk zeggen, reus!”.
Wat jammer dat dit nu niet meer kan. Maar wat fijn dat we je op deze manier mogen herinneren: als een vrolijke meid met een enorm gevoel voor humor.
Rust zacht lieverd!

Ik wens jouw lieve familie, Florian & Noëlle, Martin & Jannie, Feie & Sheryl, de familie Groot Koerkamp, en iedereen die jou lief heeft, heel veel sterkte en kracht toe met dit grote verlies.

Veel liefs,
Esther

Wat oude foto’s van “vroeger”.
Onze basisschooltijd♥️

Rust zacht!
Heel veel sterkte voor alle mensen die jou lief hebben🌹