Tips over condoleren of herinneringen delen?
Aan kinderen en kleinkinderen van Jolanthe de Tempe.
Ach, Jolanthe, ze heeft niet oud mogen worden.
Van harte gecondoleerd met jullie moeder en oma.
Ik stuur een foto van februari 1965, dit was onze klas VI gymnasium alpha, aan het Wagenings Lyceum.
Zes leerlingen: de meisjes v.l.n.r. Marcelle van de Pol (ik), Annie Balkema (staand), Jolanthe, en Ymkje Gorter. De jongens: Frits van den Boogaard en Hans du Marchie Sarvaas.
Na het eindexamen heb ik Jolanthe nooit meer gezien en ook niets meer van of over haar gehoord.
Wij hadden de hele week met dit kleine klasje les: 9 uur Grieks, 9 uur Latijn, Nederlands, Frans, Engels, Duits, geschiedenis en wiskunde waren de eindexamenvakken. Dan hadden we ook gymnastiek en scheikunde. Tijdens zo’n scheikunde les behandelden we de fotografie, wij werden met een toestel erop uit gestuurd, maakten foto’s of lieten die maken (hier door de conciërge), en we ontwikkelden die zelf.
Jolanthe was de jongste van de klas. Ik ben exact een jaar ouder dan zij (van 20 oktober 1946). Iedereen was wel eens blijven zitten, behalve Jolanthe,en Annie kwam uit Zuid Afrika, waar haar vader een drukkerij had gehad.
Jolanthe was een ijverig, stil, teruggetrokken meisje. Ze was serieus, gezagsgetrouw en plichtsgetrouw, en deed niet mee met feestjes en “keet schoppen”. Ze zat niet op clubjes en ook niet op hockey. Ik heb nooit geweten of dat aan haar karakter lag, of dat er thuis misschien iets speelde wat haar terneer drukte. Wij hadden in de vorige klassen een zeer enthousiaste leraar klassieke talen gehad, die ons in de zomervakanties meenam op wekenlange kampeerreizen in de Provence en Italië. Jolanthe ging dan niet mee. Door dit alles moet zij zich een buitenbeentje gevoeld hebben. Misschien was zij van karakter solitair, en heeft ze niet geleden onder die positie op school. Maar misschien ook was het anders. Ik weet het niet, ze was zeer gesloten. Ze was een lief en toch een beetje stuurs meisje, met prachtig asblond haar. Op deze foto breekt in de zon haar lach door. Daarom stuur ik die aan jullie.
Moge zij rusten in vrede.
Vriendelijke groet,
Marcelle van de Pol
Amstellaan 52
5215GB ‘s-Hertogenbosch
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.