Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Jolanthe de Tempe

19-10-194706-04-2017
      Denk aan mij terug
      maar niet in de dagen van pijn en verdriet
      Denk aan mij terug in de stralende zon
      hoe ik was toen ik alles nog kon…

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Enige woorden over Jolanthe
        reactie 23   |   niet OK
        Donderdag, 13 april 2017
        Binnen de redactie van het in 1989 opgerichte tijdschrift Systeemtherapie was Jolanthe een fenomeen.
        Er is niemand geweest die dit blad zo lang gediend heeft.
        Ze was redacteur van april 2004 tot nu. Dertien jaar dus, waarvan 7 jaar redactiesecreataris.
        Ook is zij, naast het redigeren van 13 jaargangen, een van de meest productieve auteurs/schrijvers geweest die we ooit hadden:
        52 hoofdartikelen, andere beschouwingen en vooral boekrecensies werden door haar geschreven. Het laatste deed zij wellicht het liefste. Werkelijk alle nieuwe boeken op ons vakgebied wilde ze lezen en becommentariëren.
        Dat deed zij met een preciese en scherpe pen. Haar kennis van het vakgebied was groot: Je kon Jolanthe niets op de mouw spelden. Haar kritiek betrof overigens net zo goed haarzelf als auteurs. Haar relativerend vermogen was doorspekt met zelfspot zou je kunnen zeggen.
        Bij haar schrijfwerk kwam haar achtergrond als socioloog naar voren. Namelijk op een wijze die een grondige integratie met het vak psychotherapie verried.
        Maar haar meest uitzonderlijke talent betrof het redigeren van andermans artikelen.
        Niet alleen was haar werktempo niet te evenaren maar ze had ook zeer snel overzicht van de richting die een artikel uit moest gaan. Tegelijkertijd had ze oog voor details, was ze haarscherp en precies op de taal.
        Als je er, als collega redactielid, van overtuigd was dat een artikel echt niet beter kon dan haalde Jolanthe er nog zoveel taalfouten en interpunctie vergissingen uit dat je je ging schamen: Hoe je toch had kunnen denken dat je al best wel een volleerd redacteur was…..
        Ze had een fantastische kennis van de Nederlandse taal en van werkelijk alle spellingsregels en andere taalwetten. Inzendende auteurs konden met hun artikelen rekenen op een zeer gedegen en grondig commentaar op opbouw, inhoud en leesbaarheid. Dat werd haar overigens niet altijd in dank afgenomen.
        Maar in haar motto ‘De lezer heeft altijd gelijk’ ,waarmee ze doelde op leesbaarheid van artikelen over de meest ingewikkelde onderwerpen, was ze onverbiddelijk.
        Op zondag 8 januari stuurde zij ons, haar redactie collega’s, een e-mail over haar ziekte en die eindigde met de volgende woorden:
        ‘Ik heb eigenlijk nog weinig gelegenheid om verdrietig te zijn; te druk met dingen regelen, aanpassen en zoeken naar een nieuw evenwicht.
        Het is wel een hard gelag om in zo korte tijd zoveel vakaktiviteiten te moeten opgeven.
        […]
        Met z'n allen een succesvol 2017 met het tijdschrift toegewenst, en dat ik daar nog maar zo lang mogelijk deel van mag blijven uitmaken!’

        ‘Zo lang mogelijk’ werd drie maanden. Maar tot het allerlaatste moment maakte Jolanthe er deel van uit. En ze is nog niet uitgeschreven want het artikel waar ze nog aan bezig was maar niet kon afkrijgen, zullen we, daarvoor kregen we haar toestemming, afmaken en alsnog publiceren.
        Jolanthe is, om het met Jannigje Bolk, te zeggen, ‘in het harnas gestorven’.
        Toen ze de redactievergadering afgelopen februari dreigde mis te lopen omdat ze te moe was om te reizen bood ze aan deze bij haar thuis te houden.
        En zoals ze hierbij aanwezig was, zo was ze ook in het contact:
        Realistisch en rustig over de op handen zijnde dood en wars van valse sentimenten.
        Ze schreef in haar allereerste boekrecensie in 2004 al -een boek over leven na verlies in gezinnen waarin veel therapeutisch Amerikaanse dwingelandij over hóe te rouwen- : ‘Life is hard and then we die, daar helpt geen lieve-moederen aan. Maar dat is misschien wel erg Europees gedacht’.
        Dat is Jolanthe ten voeten uit.
        We verliezen in haar een fantastische en trouwe redactie collega die wij, en met ons heel veel lezers, systeemtherapeuten en auteurs van ons tijdschrift, heel erg gaan missen.
        We wensen jullie, Alexander en Chris, Ingrid en Elisha en jullie kinderen veel kracht en goede moed toe om het verlies van jullie moeder en oma te kunnen dragen.




        Leny - Amsterdam
        14 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Jolanthe , de (on-)bekende.
        reactie 22   |   niet OK
        Jolanthe is /was mijn iets jongere nicht, nog iets jonger dan mijn zus, dochter van de oudere broer van mijn moeder Pietie de Tempe, Jo de Tempe. Ik heb haar maar weinig
        gezien. Als klein meisje een paar dagen bij ons logerend, het gezin Bos-de Tempe
        (Pietie, Jaap, Ruurt, Anneke en Elco) en veel veel later bij de crematie van Sytsch en bij
        de crematie van Jo. Toen zag ik ook Chris en Alexander voor het eerst als volwassenen.
        Via jullie hulde aan Jolanthe dat zij jullie zo heeft laten worden, zoals ik jullie zag.
        Sporadisch hoorde ik over Jolanthe en haar twin-zoons via tante Tini aan wie ik heel
        goede herinneringen bewaar. In 1974 de hele grote vakantie in hun heerlijke huis in Bennekom doorgebracht.
        Mijn oudste dochter, Inger-Marije, nu 43 , leerde in hun zitkuil kruipen.
        En in 1980 14 dagen zomervakantie in hun Spaanse huis in Rosas genoten.
        Van Jolanthe wist ik dat zij intelligent was, dat zij de statuten van het "Sint Anna Leen"
        in Makkum, Friesland herschreef; verandering die meteen door de koppige Friezen ge- accepteerd werd. Aan jullie, de volgende generatie en aan de daarop volgende bewaar
        de goede dingen van je moeder, die waren er zo te lezen, wis en zeker. Bij Raimond en
        Jolanthe is door de slopende scheiding en het te lange vervolg daarvan helaas veel
        stukgemaakt. Zorg goed voor elkaar en sterkte. Neef Ruurt Uno Bo


        Ruurt Uno - Alphen aan den Rijn Holland
        13 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Foto
        reactie 21   |   niet OK

        Aan kinderen en kleinkinderen van Jolanthe de Tempe.

        Ach, Jolanthe, ze heeft niet oud mogen worden.
        Van harte gecondoleerd met jullie moeder en oma.

        Ik stuur een foto van februari 1965, dit was onze klas VI gymnasium alpha, aan het Wagenings Lyceum.
        Zes leerlingen: de meisjes v.l.n.r. Marcelle van de Pol (ik), Annie Balkema (staand), Jolanthe, en Ymkje Gorter. De jongens: Frits van den Boogaard en Hans du Marchie Sarvaas.
        Na het eindexamen heb ik Jolanthe nooit meer gezien en ook niets meer van of over haar gehoord.
        Wij hadden de hele week met dit kleine klasje les: 9 uur Grieks, 9 uur Latijn, Nederlands, Frans, Engels, Duits, geschiedenis en wiskunde waren de eindexamenvakken. Dan hadden we ook gymnastiek en scheikunde. Tijdens zo’n scheikunde les behandelden we de fotografie, wij werden met een toestel erop uit gestuurd, maakten foto’s of lieten die maken (hier door de conciërge), en we ontwikkelden die zelf.
        Jolanthe was de jongste van de klas. Ik ben exact een jaar ouder dan zij (van 20 oktober 1946). Iedereen was wel eens blijven zitten, behalve Jolanthe,en Annie kwam uit Zuid Afrika, waar haar vader een drukkerij had gehad.
        Jolanthe was een ijverig, stil, teruggetrokken meisje. Ze was serieus, gezagsgetrouw en plichtsgetrouw, en deed niet mee met feestjes en “keet schoppen”. Ze zat niet op clubjes en ook niet op hockey. Ik heb nooit geweten of dat aan haar karakter lag, of dat er thuis misschien iets speelde wat haar terneer drukte. Wij hadden in de vorige klassen een zeer enthousiaste leraar klassieke talen gehad, die ons in de zomervakanties meenam op wekenlange kampeerreizen in de Provence en Italië. Jolanthe ging dan niet mee. Door dit alles moet zij zich een buitenbeentje gevoeld hebben. Misschien was zij van karakter solitair, en heeft ze niet geleden onder die positie op school. Maar misschien ook was het anders. Ik weet het niet, ze was zeer gesloten. Ze was een lief en toch een beetje stuurs meisje, met prachtig asblond haar. Op deze foto breekt in de zon haar lach door. Daarom stuur ik die aan jullie.
        Moge zij rusten in vrede.

        Vriendelijke groet,

        Marcelle van de Pol
        Amstellaan 52
        5215GB ‘s-Hertogenbosch


        marcelle - 's-hertogenbosch
        13 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Dank Jolanthe!
        reactie 20   |   niet OK
        We denken veel aan je en zullen dat blijven doen. Jammer dat we zo snel afscheid van je hebben moeten nemen, maar zijn blij je te hebben leren kennen. Heel veel dank voor je goede hulp!

        Rob en Loes - Amsterdam
        13 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Respekt en bewondering
        reactie 19   |   niet OK
        Lieve Jolanthe.
        We leerden elkaar kennen in de Russisch Orthodoxe Kerk, waar we in het koor zongen.
        Dat was in de zestiger jaren van de vorige eeuw.
        Onze vriendschap was niet altijd gemakkelijk. Soms zagen we elkaar jaren niet, maar als we weer eens samen waren, samen lunchten, thee dronken, deelden we enthousiast het boeiende terrein van de intermenselijke relaties. Je was een geweldige therapeut met je wijsheid, je inzicht en je liefde voor en compassie met de mens.
        Ik vergeet je niet, Jolanthe
        Sonja Rietberg

        Sonja - Amsterdam
        12 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Lieve Jolanthe
        reactie 18   |   niet OK
        Lieve Jolanthe,

        Herinneringen, beelden en momenten gaan deze dagen maar door mijn hoofd. Van onze eerste ontmoeting tot aan de laatste.
        Ik heb het in ons contact vooral prettig gevonden te weten wat ik aan je had. En dat was heel wat. Intelligent, empathisch en ook no nonsense. Al gauw hadden we raakvlakken betreft ons werk en dit kletste makkelijk weg, tot aan professionele handvatten voor mijn nieuwe baan. Ik had ontzag voor jou, zoveel kennis en ervaring. En ook nog twee mannen opgevoed! Zo vaak vraag ik mij af, hoe dééd ze dat? Helemaal nu ik zelf kersverse moeder ben. Niet alleen was ik de vriendin van Alexander. Ook mocht ik alleen bij je langskomen of telefonisch raadplegen en daarvan heb ik genoten. Je zag altijd wat er achter lag en was erg doortastend in onze gesprekken met heerlijk relativerende humor en lapsang thee.

        Je wilde liever geen oma genoemd worden, maar dit voelt toch te kort.

        Lieve Jolanthe; bedankt en een grote omhelzing.

        Ingrid Wilbrink

        Ingrid - Haarlem
        12 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 17   |   niet OK
        Jolanthe:
        Een cursus van 7 keer en inderdaad: jou vergeet je niet meer.
        De anekdotes uit eigen leven en praktijk: altijd leerzaam en ontwapenend.
        Je had een duidelijke mening over systeemtherapie en wist een en ander in een historisch perspectief te plaatsen.
        Dag mooi mens,

        anneke - alkmaar
        12 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Lieve Yolanthe
        reactie 16   |   niet OK
        Yolanthe,
        Ik schrok van je mailtje enige maanden geleden met het onherroepelijke nieuws, maar ik schrok niet van je manier om hier mee om te gaan : jij hebt velen veel gegeven en dat ben je blijven doen tot het laatste moment.
        Bedankt voor de fijne samenwerking de afgelopen jaren.
        Pol Van Helsen - Educatieve Academie Antwerpen

        POL - WILRIJK
        12 april 2017

        Deel deze pagina:

      • Ode aan Jolanthe
        reactie 15   |   niet OK
        Allerbeste Jolanthe,

        De redactie verliest een moederschoot
        Een rots in de branding zo groot
        We zijn jouw ruggengraat kwijt
        Dat doet onze harten erg veel spijt

        Je hebt velen van ons geïnspireerd
        En je vlotte pen werd gegeerd
        Een systeemtherapeut in hart en nieren
        Met jouw grote kennen & kunnen wist je ons te vertieren

        Jouw mooie ziel gaat heen
        Maar jou vergeten doet geeneen

        Het ga je goed!
        Olivia
        (Redactielid tijdschrift Systeemtherapie)

        Olivia - Wetteren, België
        12 april 2017

        Deel deze pagina:

      • bedankt
        reactie 14   |   niet OK
        Bedankt voor alle mooie en inspirerende stukken die weer stof tot nadenken gaven of net dat zetje. Sterkte, steun en troost voor haar dierbare! vriendelijke groet, arianne nelemans systeemtherapeut

        arianne - petten
        12 april 2017

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.