Lieve Sonja en fam.
Afscheid doet pijn schreef ik op de laatste kaart en dat ondervind je nu.
Wat is het onvoorstelbaar dat Johan er niet meer is.
Ik herinner me de keer dat we in Eilat op een tarras iets dronken met elkaar.
Ik zat naast Johan en liet een foto van mijn gezin zien waarna hij vol trots de foto
van jullie dochters toonde. Ook hadden we het over het geloof en vertelde dat hij
geïnteresseerd was geraakt in de bijbel. Hij wou er meer van weten en vond daarom de reis heel bijzonder. Gods Geest gaat waar Hij wil dat is duidelijk, ik heb me
erover verwonderd.
Ik wens jou, Sonja en je dochters heel veel sterkte toe en bid dat jullie de kracht zullen ontvangen om verder te gaan. Lieve groeten van Corrie en ook van Jopie

Lieve Sonja,
5 mei, Hemelvaartsdag, dag van de vrijheid en dag dat ik op reis ga naar Israel en Jordanie. Als ik achter de douane ben op Schiphol, vallen jullie me op, zoals jullie daar samen lopen. Op dat moment had ik nog geen idee dat we reisgenoten zouden worden. Bij de tussenstop in Turkije zie ik voor het eerst de groep die deze dagen samen op zal trekken en kom ik tot de ontdekking dat jullie daar ook bij zijn.
De eerste dagen hebben we een erg vol programma en komen telkens laat aan in ons hotel. Pas op zondagmorgen in Amman in Jordanie hebben we tijd om als groep rustig koffie te drinken en elkaar wat beter te leren kennen. Paula, onze reisbegeleidster vraagt ons allemaal iets te vertellen, over waarom we deze reis willen maken. We gaan de kring rond en Johan is het eerst van jullie tweeen aan de beurt. Zijn verhaal ontroert me, dat je jarig bent en dat hij je deze reis graag cadeau wil geven omdat je in God en in Israel geinteresseerd bent. Het komt heel liefdevol over. Johan lijkt er zelf op dat moment niet zo veel mee te hebben, maar hij wil jou graag een plezier doen. Gaandeweg de reis heb ik het gevoel dat daar verandering in komt. Hij lijkt open te staan voor alles wat hij ziet en hoort. Ik vond het heel bijzonder om dat mee te maken, om God aan het werk te zien. Zoals jullie hebben ondervonden betekent dat niet dat je leven dan over rozen gaat, integendeel. Johan had tijdens de reis regelmatig hoofdpijn, wat later een tumor bleek te zijn en een moeilijke periode volgde. Een tijd waarin jij er alles aan hebt gedaan om de best mogelijke zorg voor hem te regelen. Een tijd waarin je moest leren loslaten, hoe moeilijk dat ook is.
Ik moest denken aan het gezegde, God heeft ons geen kalme reis belooft, maar wel een behouden aankomst. Johan is inmiddels aangekomen, jouw reis gaat nog verder.
Lieve Sonja, ik wens je samen met je dochters Dhilani, Suraya en naaste familie veel sterkte en Gods vrede toe.
PS, op zijn dochters was Johan heel trots, zoals hij mij vertelde, op een warme avond in Jeruzalem, toen we voor ons hotel even stonden te praten.
Alice, reisgenoot

Toen oma van der Neut overleed, deed ik ook een poging om te speechen. Ik weet er weinig meer van.
Wat ik wél nog weet is dat de speech begon met de zin: oma haar laatste reis was al lang begonnen voordat de dood zijn intrede deed.
Deze zin kwam direct bij me boven de afgelopen maanden. Het is zo treffend voor het afgelopen jaar waarin papa niet alleen streed tegen deze verschrikkelijke ziekte, maar vooral tegen zichzelf.
Mijn papa was loyaal, intelligent, enthousiast en vooral positief. Hij zorgde ervoor dat ik altijd het beste uit mezelf naar boven haalde en zorgde er vaak voor dat ik een andere kijk op dingen kreeg.

Het laatste jaar raakte ik papa kwijt. Hij raakte in zichzelf gekeerd en moest zich soms bewust dan wel onbewust van een zeer kwetsbare kant tonen. Dit was niet wie papa was en hij vocht hier dan ook zichtbaar tegen. Papa was nou eenmaal die sterke, strijdlustige man. Niet voor niets heeft hij 25 marathons gelopen en is hij regelmatig onderscheiden voor zijn verdiensten in de scheepvaart.
Zoals papa voor mama, dhilani en mijzelf heeft gezorgd, zo wil ik later voor mijn eigen gezin zorgen. Papa wás geen voorbeeld voor velen, maar is dit nu nog steeds. Zijn gezin, mama, mn grote kleine zus en ik waren zijn alles.
Wat zal ik het missen om niet meer op zondag samen te kletsen over Feyenoord en Liverpool, uitgerekend in het jaar waarin zij mogelijk mee gaan doen om de prijzen. Wat zal ik het missen dat ik niet meer naar je sterke verhalen kan luisteren, zelfs als je die al 1395 keer had verteld. Wat zal ik het missen dat je niet meer zogenaamd nog even wat moest doen voor je werk, zodat wij de tafel moesten afruimen. Wat zal ik het missen dat ik niet meer even bij je binnen kan lopen en dat je lachrimpeltjes weer opspeelden en je ogen gingen glunderen als een kleine jongen. Wat zal ik het missen.

Regelmatig zei je dat zijn kinderen zijn levenswerk waren.
Nou pap, ik zal er nu op mijn beurt míjn levenswerk van maken om jouw liefde voor je gezin, jouw passie voor je werk en jouw voorbeeld tot in de lengte van dagen te eren.

Het gaat je goed ouwe!

Ik ken Johan vanaf mijn 19e. Een tijdje hebben we elkaar uit het oog verloren. Maar de vriendschap is hersteld en heeft daarna zo'n 20 jaar geduurd. Veel verhalen hebben we met elkaar gedeeld. Helaas heeft johan de strijd verloren. Ik had hem graag bijgestaan in deze strijd maar helaas loopt het leven zoals het levenspad voorgeschreven is. Johan: grote dank voor jouw vriendschap. Bij deze wens ik Sonja en haar kinderen, familie en johan 's vrienden heel veel sterkte in de verwerking van dit grote verdriet. Miriam