Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Jeroen van Merwijk

11-07-195503-03-2021
      Pas als het wachten is volbracht
      Kun je verdwijnen in de nacht
      Die als een oogopslag zo zacht
      Een eind maakt aan de zwaartekracht
      Dan is er iets dat naar je lacht
      En zegt: "Waar was je nou? Ik heb zo lang gewacht"
      Dan is je wachten pas voorbij
      Dan ben je vrij

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Hij had overal een mening over.....dat zijn de besten
        reactie 371   |   niet OK
        Ik heb het genoegen gehad twee keer een avondvullend programma(althans zo lijkt het mij, had het gevoel uren met hem te hebben gezeten, maar het was na een voorstelling, dus zal max 2 uur zijn geweest) met Jeroen aan de bar te hebben gezeten, en als ik het zo terughaal wat we allemaal besproken hebben, .....bijna alles, van de (teloorgang) sociaal democratie (hij liet mij inzien dat de participatie samenleving quatsch is), Maarten van Rozendaal, zijn en mijn scheiding(en), (zaal)voetbal, kunst, en zijn teleurstellingen daarover, marketing, wel/niet op Spotify, mijn lievelingsnummers van hem, etc. etc. ik zou bijna zeggen dat het een vriend van me was, zo'n toegankelijke en innemende persoon was hij, en zo'n betrokken gevoel gaf hij je als je met hem sprak.
        Wat ook leuk was een keertje in Alkmaar, toen hij na afloop nog wat boeken en CD's verkocht, stond er een man voor mij die voor het eerst Jeroen had bezocht, lyrisch was, en veel kocht, zoveel dat er bijna niets over bleef voor de anderen (we stonden bedrukt toe te kijken dat schappen bijna leeg waren), en Jeroen vond het geweldig, stond daar te schateren, en gaf de man uiteindelijk bijna meer dan de helft gratis mee :-)
        Mooie man, wat zullen we hem missen!


        Hugo - Heiloo
        24 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Werkt uitstekend tegen depressie
        reactie 370   |   niet OK
        Lieve mijnheer Van Merwijk,

        Mijn ouders ontdekten u, jaren, jaren, geleden. Ze kochten gelukkig de CD’s, die ik intussen geërfd heb, en goed ken, zodat ik regelmatig aan een lied van u denk. Als ik in de rij sta bij de supermarkt denk ik aan de geile meiden van de kasba, kijkend naar het journaal mompel ik zachtjes..één oorlog tegelijk. Ik besef het soms niet eens, maar ik citeer u vaak.
        Ik ben naar zo veel mogelijk voorstellingen geweest, de laatste vorig jaar waar het u opviel dat wij eensluidend ongevraagd antwoordden op een vraag van u: ‘Ja! Mijnheer Van Merwijk!
        De mooiste herinnering is deze: mijn vriendin was erg depressief, zo erg dat ik werkelijk niet meer wist wat ik zeggen moest. Huilen huilen aan de telefoon. Ten einde raad nam ik het boek ‘Wat zijn de vrouwen groot’ ter hand, en ik ben daaruit gaan voorlezen. We hebben gegierd, mijn vriendin hing welgemoed op. Niet dat de ellende over was, maar we hebben wél even heilzaam gelachen. Dankuwel Mijnheer Van Merwijk!

        Ik wens u een goede vaart, met warme groet,
        Esther de Jong.

        Esther - Haarlem
        23 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Met alleen vitrage aan ...
        reactie 369   |   niet OK
        Beste Jeroen,

        Je mag dan inmiddels wel al heel wat daagjes bezig zijn met je Hemelvaart, maar desalniettemin zitten alle dagen nog jouw liedjes in mijn hoofd. En waarom, waarom, zo vraag ik u, meneer Van Merwijk, zijn dat nou nooit de mooie, gevoelige liedjes, maar wel zulke earworms zoals daar zijn: 'De geile meiden van de kasba' *), 'Unie-kaas steunt het oudstrijderslegioen' en 'Geef mij mijn sperma terug'? Hartelijk dank, meneer Van Merwijk.

        *) Stukje briljant rijm voor degenen die deze klassieke hit van Jeroen niet kennen:

        Kijk, daar loopt Jan Vermeulen
        Op de dierenafdeling van Albert Heijn
        Met van dat kattenbakspul te zeulen
        Wat zouden Jan Vermeulen zijn gedachten zijn?

        Het antwoord is uiteraard: bij de geile meiden van de kasba die met alleen vitrage aan achter de ramen van de Kasba staan.

        Alexandra - Rijswijk
        23 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Verrassing!
        reactie 368   |   niet OK
        Het zal 1996 geweest zijn, ik studeerde Theaterwetenschappen en zat in de technische flex-pool van het toenmalige universiteitstheater in Utrecht. Meestal leverde dat klussen op rond open podia, producties etc. binnen je eigen vakgroep, maar soms werd er wel eens met een verrassende vraag aangeklopt. Ik weet al niet meer of het nou een open podium van Nederlands was of van Algemene letteren, hoe dan ook: er was een open podium, er was nog geen technicus, het was al binnen een week en het was op een andere plek omdat het U-theater al geboekt was: in de zaal van het UCK op het Domplein. Het kwam in mijn planning niet heel goed uit, maar met wat schuiven heb ik toch maar ja gezegd, anders zou de boel feitelijk moeten worden afgezegd. Er kwam alsmaar geen programma mijn kant op, hoe vaak ik het ook vroeg. Dan ga je dus uiteindelijk aan de slag en voor breed, makkelijk en veilig: een totaaltje, wat algemene kleuren en een indeling waar je makkelijk speciaaltjes in kan maken. Het moest bovendien ook haalbaar zijn om het zo goed als alleen in te hangen, re was nauwelijks hulp beschikbaar die dag. Kortom: niet het ontwerp van mijn leven maar genoeg om het mee te redden. Ik ben net redelijk op dreef als de deur open zwaait en er iemand binnenkomt, die zijn papieren lijstje begin te vergelijken met de toestand op het podium en in het grit en al direct ziet dat de verschillen legio zijn.
        Jeroen. En het moment dat ik hem herkende, was het eerste moment waarop ik wist dat hij het gedeelte na de pauze zou verzorgen. Geen hond die het nodig had gevonden me dat even te zeggen, laat staan zijn lijstje even vooraf door te sturen zodat ik het in de plannen in had kunnen passen en (on)mogelijkheden even vooraf had kunnen bespreken. Toen we eenmaal bijgekomen waren van de wederzijdse schrik en een koffie op hadden, konden we er hartelijk om lachen en hebben we heel soepel samen bepaald wat mogelijk was. Het programma en zeker zijn optreden liep als een zonnetje, het was een dag om nooit te vergeten en ik draai de cd die ik later als dank kreeg toegestuurd nog regelmatig. Dag Jeroen!

        Marjolijn - Gieten
        22 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Bende van Vier
        reactie 367   |   niet OK

        Lieve Jeroen,
        Gisteren zat ik op YouTube terug te kijken naar de Bende van Vier. God! Ik was vergeten hoe krankzinnig goed Maarten is - was. En weet je nog, Jeroen, dat ik je ooit heb gewezen op Theo? Die andere Held van mij? Je had toen nog niet van hem gehoord. Wonderlijk om te bedenken dat ik daarmee misschien een beetje, een heel heel heel klein beetje, heb bijgedragen aan dit prachtige project. Dat stemt me nederig en dankbaar. De Bende van Vier ... of zoals wij ze noemen: De Grote Vier. En jij bent natuurlijk: de Allergrootste.


        Alexandra - Rijswijk
        22 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Met liefde..
        reactie 366   |   niet OK

        Henny - Schagen
        21 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Kunst
        reactie 365   |   niet OK
        Ik maakte kennis met Jeroen door ‘Bedankt voor die bloemen’. Het was een begin van Jeroen volgen, zijn shows bezoeken en daarin gaan beseffen hoe hij - via andere (klein)kunstenaars al veel vaker op m’n pad was gekomen.
        Bijzonder vond ik altijd het moment dat hij zijn cd’s aan het einde van de voorstelling, gezeten op de rand van het podium, verkocht. Dat kunnen alleen de hele groten.
        Één keer - in Sassenheim als ik het goed heb - vroeg ik hem of de tekening die hij maakte tijdens de voorstelling, ook te koop was. Hij reageerde verbaasd, zei ja, bedacht een prijs. We sloten een deal alleen, ik had het bedrag niet cash bij me. Hij wist wel een oplossing en schreef het gironummer op de tekening! Na de eerste paar cijfers bleek hij het niet uit z’n hoofd te kennen en vroeg me een e-mail te sturen als ik thuis was, hij zou dan wel antwoorden en dan kon ik alsnog betalen.
        De pentekening pronkt vakkundig ingelijst boven de piano en als je goed kijkt, zie je er nog een stukje van een gironummer onder staan... fantastisch!
        Dank Jeroen voor jouw Kunst in het groot en in het klein.

        Jeroen - Waddinxveen
        21 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 363   |   niet OK
        Een woord aan jou
        zijn vrouw
        Het spijt me
        ik wist het niet
        Ik zat in mijn eigen ziekte en verdriet
        Ik begreep je vraag toen het niet
        Ik liet een steek vallen tijdens het weven van ons gesprek
        Een oneffenheid die in een Perzisch tapijt niet zou opvallen
        De motieven waren zo mooi
        Een kunstenaar is heen gegaan
        Een liefde
        Jouw Liefde
        Leve de Liefde
        Een omhelzing en een zoen
        Het spijt me
        Ik zend je Liefde
        Leve jullie Liefde 💓


        Kris - Amsterdam
        20 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • 2021
        Op reis
        reactie 362   |   niet OK

        Al drie dagen heb ik intense pijn in mijn hart, onze hartenergie moest zich los van elkaar maken. Vandaag verliet je de Aarde, Liefste van mijn hart. je Groenoog

        je - Aarde
        19 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Groots in kleine zalen
        reactie 361   |   niet OK
        Het moet ergens in 1996 geweest zijn. Zaterdagavond, Jack Spijkerman op tv. En ineens begint er een cabaretier zich zingend af te vragen waarom we niet gewoon één oorlog tegelijk voeren. Ik was hooguit 14, maar deze zienswijze vond ik briljant. De cabaretier van dienst Bleek Jeroen van Merwijk te heten.

        Het waren de jaren dat de VARA regelmatig cabaret uitzond op de zaterdagavond. Youp van het Hek, Herman Finkers, Harrie Jekkers, Bert Visscher en Theo Maasen: allemaal kwamen ze voorbij. Maar op een volledige registratie van Jeroen van Merwijk bleef ik tevergeefs wachten. Ja, er kwamen wel eens wat flarden voorbij in compilatieprogramma’s. Zo ontdekte ik dat hij het leven maar kut vond, dat alle vrouwen groot waren en, wellicht nog briljanter dan zijn oorlogslied, dat alle mannen dood moesten. In 1997 kocht ik zelfs de verzamel cd “Van de Gekken” met als één van de redenen dat daar tenminste iets van Jeroen van Merwijk op stond. Het bijbehorende boekwerk gaf aan dat een verdere zoektocht weinig zin zou hebben, want zijn positief lied in deze bloemlezing ging vergezeld met de mededeling dat eerder werk van Jeroen van Merwijk tot dan toe nog niet eerder op cd was verschenen.

        Gelukkig brak al spoedig de studententijd aan en mijn culturele ontwikkeling ging vergezeld met bezoeken aan de schouwburg. Zo ook aan Jeroen van Merwijk. Groot was mijn verbazing toen bleek dat we voor zijn optreden plaats moesten nemen in de kleine zaal. Allereerst omdat ik niet eens wist dat de schouwburg überhaupt een kleine zaal had, maar te meer nog dat deze scherpe cabaretier blijkbaar niet op een groter publiek kon rekenen. Blijkbaar lag dat aan mij, want de vrienden die ik deze avond had opgetrommeld om mij te vergezellen, gaven bij het napraatje volmondig toe dat zij een tweede keer Van Merwijk niet echt zagen zitten, terwijl ik toch een uiterst amusante avond had gehad.

        Van Merwijk bleek voor fijnproevers. Dat bleek eens te meer toen hij Harrie Jekkers wist over te halen voor een rentree naar de podia. “Harrie Jekkers eindelijk terug waar hij hoort!” hoorde ik juichend om mij heen. “Ja, maar ik vind het ook leuk om Jeroen van Merwijk eens in een grote zaal te zien”, reageerde ik dan net zo enthousiast. Een reactie die vaak een vragende blik opwierp bij de gesprekspartner, gevolgd door de tegenvraag: “Ja, wie is dat eigenlijk?”.

        Die avond zaten wij met de familie in de schouwburg, toen Jeroen zijn “Positief Lied” inzette als eerste bijdrage in zijn samenwerking met Harrie Jekkers. Een vluchtige blik van herkenning tussen mijn moeder en mij, waarna wij in een schaterlach uitbarsten. “Wat was er nou zo grappig”, vroeg een verstoorde zaalgenoot ons in de pauze. We konden het niet uitleggen. Zoiets moest je gewoon ervaren.

        De mededeling dat hij stervende was, bracht Jeroen uiteindelijk meer erkenning dan twintig jaar ploeteren voor kleine zaaltjes. Dat al deze lof hem nog bij leven ten deel viel is enerzijds troostend, maar heeft ook een ietwat wrange bijsmaak. Nu de taal- en schilderkunst van Jeroen van Merwijk ons is ontvallen, is de wereld toch een stukje minder kleurrijk geworden.

        Marc - Den Haag
        19 maart 2021

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.