Jeroen was altijd al de gezellige oom die ik het vaakst zag. Dat kwam waarschijnlijk ook doordat hij het dichtst bij woonde van iedereen. De laatste tijd zagen we hem nog vaker, omdat we inmiddels wonen in het appartement dat hij samen met mijn vader en Sybrand heeft verbouwd. Eerst hielpen we daar af en toe mee, daarom zagen we elkaar steeds vaker vooral toen we er konden wonen.
Vanaf dat moment zagen we hem bijna wekelijks, soms wel drie keer per week. Gewoon voor een bakkie koffie, of om te helpen bij de verbouwing achter bij ons waar Maartje en ik binnenkort een studio zouden gaan huren. De verbouwing was bijna klaar. Voor mijn gevoel brak er bijna een nieuwe fase aan, eentje waarin mijn vader en Jeroen eindelijk weer een beetje rust zouden krijgen.
Jeroen en mijn vader waren samen als Buurman & Buurman. “Zo moet het.” “Nee, zo!” een beetje kibbelen, maar altijd met een lach. En soms in mijn ogen in een volkomen onlogische volgorde, haha. Dan werd ik een week van tevoren gevraagd om te helpen het dak open te zagen en te verhogen, en als ik vroeg of de dakdekker dan al geregeld was, moesten ze dat ‘nog even doen’. Maar uiteindelijk kwam het altijd goed.
In die periode hielp Jeroen ons ook veel. Als we hem beneden tegenkwamen, vroeg hij naar onze huizenjacht “die niet bepaald soepel verliep” en dacht hij altijd met ons mee. Hij gaf ons tips, wees ons op dingen waar we zelf nog niet aan gedacht hadden. Zo herinner ik me Jeroen: hij stond altijd klaar voor anderen. Hij wist vaak precies wat er nodig was, of zocht het voor je uit als je het zelf niet wist.
Jeroen was de man die stopte voor het IJspaleis als hij je zag, zijn auto gewoon voor de deur liet staan om snel een praatje te maken een ijsje te halen, en dan na een paar minuten weer verder ging. De man die bij Bartje of tijdens de feestweek opeens verdwenen was, zonder iets te zeggen, omdat je hem toch binnenkort wel weer zou zien.
Ik had nooit gedacht dat daar zo vroeg al verandering in zou komen. Maar ik zal hem altijd herinneren als degene die er wás. Die er was voor zijn familie, voor zijn vrienden, voor iedereen om wie hij gaf.
