We were deeply saddened to hear of the passing of our dear colleague Jeroen. Please accept our heartfelt condolences from all of us here in the UK. Their warmth, dedication, and spirit will be greatly missed.
Our thoughts are with you, their family, and the team in the Netherlands during this difficult time.
Gyda chydymdeimlad dwysaf o Gymru.
Doug Gibbons
Tata Steel UK IT Services and Operations

Ik heb Jeroen leren kennen in Delft in augustus 1981. We werden allebei lid van de studentenvereniging Sanctus Virgilius en na de kennismakingstijd werd onze jaarclub gevormd. Ook Jeroens oud-klasgenoten van het gymnasium en huisgenoten op de Kloosterkade, Mark en Jack, werden lid van dezelfde club. Zeker de eerste twee jaar verzamelden we elke doordeweekse dag op Virgiel en gingen daar in de eetzaal eten, of als het menu ons niet beviel, in een andere eetzaal. Donderdagavond was de borrelavond van de jaarclub en waren we op de sociëteit te vinden. Maar ook werden er spelletjesavonden georganiseerd op de Kloosterkade (Risk bijvoorbeeld) en werd er gezamenlijk Dallas gekeken.
Jeroen wilde heel graag een vriendin en we hebben in ons eerste jaar een paar maanden verkering gehad, maar we bleken geen goede match. Gelukkig zijn we wel vrienden gebleven en is het feit dat ik aan het einde van het jaar verkering met Jack kreeg nooit een punt geweest in de vriendschap.
Jeroen heeft in zijn ‘Delftse periode’ verschillende vriendinnetjes gehad en op de Prins Mauritsstraat kon je dat in huis merken. Meestal was het een zooitje, zoals dat in een jongens-studentenhuis gaat, maar soms was het opeens opgeruimd. Óf Marks moeder was dan langs geweest óf Jeroen had een nieuw vriendinnetje mee ‘naar huis’ genomen.
Op onze trouwdag op 21 november 1986 waren Mark en Jeroen de chauffeurs en begeleiders en mijn zus, die ceremoniemeester was, had af en toe wel wat te stellen met deze ‘pinguïns’.
In 1991 zijn wij, net als Jeroen en Marja, in de Velserbroek gaan wonen. Toen heb ik ook enkele jaren gebridged met Jeroen in de Haarlemse Sociëteit.
Een leuke herinnering als gezin is de reis naar Florida, toen Jeroen en Marja daar verbleven, met Willemijn en Wouter. Met Isa hebben we bij hen gelogeerd, Jeroen druk met zijn werk, maar ook met ons als gastheer. De laatste jaren waren het vooral de etentjes met z’n vieren die gezellig waren om weer bij te kletsen en af en toe theaterbezoek. Het laatste uitje met z’n vieren: de Queen Tribute in Ahoy met daarna een drankje op de SS Rotterdam. Het blijft een onwerkelijke gedachte dat er geen nieuwe herinneringen bij komen, maar ik koester alle gedachten aan deze meer dan veertig jarige vriendschap. Dank je, Jeroen.

Hallo allemaal,
Als collega van Jeroen bij Tata Steel, is het fijn om wat te vertellen over Jeroen. Mijn naam is Floris Bax.

Vandaag nemen we afscheid van een bijzonder mens, collega, een vriend en een mentor. Iemand die een grote indruk heeft gemaakt op ons.

Hij was voor ons meer dan zomaar een collega op de IT afdeling bij het onderdeel Vendor Management. Hij was een echte kennisdrager, een IT nerd in optima forma. Maar ook een voorbeeld hoe je vakkennis kunt combineren met menselijke warmte.

Als hoofd van IT Inkoopafdeling werkte ik de afgelopen jaren zeer nauw dagelijks met hem samen. Samen hebben we onderhandelingen met onze leveranciers op het scherpst van de schede gedaan. Altijd fair, inhoudelijk en met veel humor. Als Jeroen ergens een hekel aan had was het wel onprofessioneel gedrag, onethisch handelen en gepruts. In dat soort situaties kon Jeroen flink tekeergaan, natuurlijk met een bulderende stem en veel gebaar. En afgelopen week, na het tragische nieuws van Jeroen kreeg ik - juist ook van leveranciers – te horen hoe zijn inhoudelijk en eerlijk handelen, werd gewaardeerd.

Jeroen stond altijd voor ons klaar. Wat hij wist van IT, ITIL-processen en servicemanagement was indrukwekkend. Hij had altijd een antwoord klaar – en als hij het even niet wist, dan zocht hij net zo lang door, tot hij het gevonden had. Niet voor zichzelf, maar om anderen verder te helpen.
Dat was typisch Jeroen: behulpzaam, betrokken en altijd bereid om mee te denken en te ondersteunen, ook als iets eigenlijk niet zijn verantwoordelijkheid was. Geen vraag was te veel, geen probleem te klein. Hij had het talent om complexe zaken begrijpelijk te maken.

Ik zat ooit met Jeroen, tijdens een zakenreis, aan de rand van het zwembad in een hotel in Calcutta (India), en daar tekende we op een simpel papiertje een soort van systeem om onze contracten bij te houden. Jeroen werd erdoor gegrepen, “citizen development”. Het is een pracht systeem geworden, waarvoor hij deze week nog een vernieuwde versie beschikbaar zou stellen. Met elke keer weer nieuwe functionaliteiten.

Het was makkelijk met Jeroen discussiëren. Altijd professioneel, ook als het er stevig aan toe ging. Lijnrecht tegenover elkaar staan en daarna weer goed inhoudelijk met elkaar praten. Dat was heel fijn. Jeroen kon ook doorslaan en dan wist hij niet meer op te houden met praten. Sinds de vele online sessies tijdens Corona hadden we daarvoor ook een code: ELMO (Enough; let’s move on). Dan wist Jeroen dat hij zijn mond even moest houden.
 
Jeroen was veel meer voor vele collega’s. Elke morgen, werd er in zijn tuin, met een kop koffie en een peuk, gestart met het eerste gesprek. Ha Jongen…. Even de dag doornemen. Omdat dit gesprek elke dag heel vroeg en luidsprekend plaatsvond, kan ik me voorstellen dat Marja en de buren dit misschien niet gaan missen.
Jeroen was er altijd als eerste bij als er iets georganiseerd moest worden. En als anderen iets organiseerden, kon je Jeroen maar beter ook uitnodigen. Anders deed hij dat zelf wel. We gaan zijn humor missen, zijn geduld, en de manier waarop hij met iedereen omging – met respect en gelijkwaardigheid.

Vandaag nemen we afscheid van Jeroen, maar zijn nalatenschap blijft. In de processen en systemen die hij bedacht heeft en dankzij hem beter zijn gaan werken. De contracten die hij heeft helpen ontwikkelen met onze partners. De collega’s die door hem geïnspireerd zijn en zoveel van hem hebben geleerd.
Waar Jeroen nu ook is, waarschijnlijk is hij bezig met het opzetten van een nieuwe IT organisatie en het ontwikkelen van een mooie, nieuwe, slimme applicatie. Want stilzitten zal Jeroen zeker niet doen.

Jeroen, mijn opleiding bij jou was nog niet afgerond. Maar ik weet zeker, al je collega’s gaan heel erg hun best doen. En we doen dat naar jouw voorbeeld: hard werken, hard lachen en hard leven!

Lieve Marja, Willemijn, Wouter, Kevin en Rosalie. Ik wens jullie heel veel sterkte.