Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik heb vandaag in Praag een kaarsje aangestoken voor Jens.
Janneke Steensma

Lieve Jens,

Normaal zou jij hier staan. Jij was altijd degene die dit soort dingen deed, degene die voor de groep sprak. Voorbereid of niet - misschien wel vaker niet dan wel - jij maakte er altijd wat van. En met verve. Want praten… dat kon je.

Van 2008 tot 2022 was ik in dienst bij Yucat en hebben wij intensief samengewerkt. En eerlijk is eerlijk, ik kon je soms wel achter het behang plakken. Als deadline junkie kon jij een dag van tevoren bedenken om toch nog op een beurs te willen staan, op het allerlaatste moment een huurcontract wel of niet te tekenen, toch nog besluiten mee te doen met die ene aanbesteding óf op stel en sprong met Pieter en mij naar Macedonië te willen vliegen. Dat laatste hebben we ook gedaan.

Er gebeurde veel last minute, het was soms chaotisch en ongeorganiseerd. Maar het was daarom ook nooit saai. Jij deed alles met veel enthousiasme, passie en je was enorm gedreven. Een entrepreneur, een man met ideeën. Niet voor niets werd de BuitenBeter app die Yucat in 2010 lanceerde, een succes. Jouw tomeloze energie lag hier zeker aan ten grondslag.

Loyaliteit en vertrouwen was voor jou belangrijk op de werkvloer en dit vonden wij zeker in elkaar. Hard werken werd beloond, er werden veel feestjes gevierd. Champagne moest altijd koud liggen, er kon zich zomaar een gelegenheid aandienen. In het moment genieten.

Voor de oneindig veel memorabele Yucat uitjes, kreeg ik vaak een vrijbrief van jou voor de organisatie. Tijdens deze uitjes kon het allemaal niet op en deden wij vaak het licht uit. Jij was in ieder geval nooit als eerste weg. Soms was jij even kwijt, maar dan vonden we je uiteraard in de rookruimte.
Al die uitjes, van ballonvaren tot zeilen, koeien knuffelen, biggen knuffelen, Berlijn, Loosdrecht, Antwerpen, last minute met het hele team schaatsen, het zijn er te veel om op te noemen. Feestjes voor in de boeken, waarbij de legendarische Kerstborrels natuurlijk niet onbenoemd kunnen blijven.

In 2022 is Yucat opgeheven. De laatste bemanningsleden; Pieter, Mikhail, Bernhard en ikzelf waren van de harde kern toen nog als enige aan boord. Het kantoor leegruimen, letterlijk en figuurlijk de deur in Driebergen achter me dichttrekken vond ik moeilijk en viel me zwaar. Het was intens verdrietig dat jij, als kapitein van het schip, hier niet bij kon zijn.

Eind vorig jaar bezocht ik je in de Rembrandthof, dit was de laatste keer dat ik je zag. Ontvangst en afscheid met een goede knuffel, die gaf je mij vaak. Ook zomaar, gewoon als je goedemorgen kwam zeggen. Het was heel fijn je toen te zien en voelde snel weer als de dag van gisteren. Oprecht geïnteresseerd, liefdevol, af en toe wat afwezig, maar ook gewoon ‘Jens’.

Trots liet je me toen jouw horloge zien. Je kwam tegenwoordig vaker op tijd, iets waar je eerlijk gezegd nooit echt heel goed in was. Na een wandeling en een goed gesprek waren we dan ook netjes op tijd weer terug.

Lieve Jens, ik gun je rust. Je hoeft nu nergens meer op tijd te komen…
Bedankt voor alle mooie momenten ❤️

Lieve Jens.

Je zag de wereld op een andere manier. Je voelde alles, bewaarde alles, wist alles, je was anders.Een gevoeligheid waarbij je alles gaf. Daarom had je zo‘n geweldige vrouw en vrienden.

Je ging van wit naar zwart, van alles naar niets. Ik kende beide aspecten. Vol vreugde en vitaliteit en dat trok ons allemaal aan, maar ik zag ook dat je het heel zwaar had en daarom begrijp ik je beslissing. Nu ben je vrij en heb je rust. Het was te moeilijk om in het donker te leven, vooral voor iemand die intense leefde zoals jij.

Soms maakt het me verdrietig dat ik je niet kon helpen, voor het leven dat je niet zult leven en wat je hebt moeten achtergelaten.

Ik zal aan je denken en ik zal een taan laten, maar dan herinner ik jouw avonturen en begin ik te lachen.

Un beso muy grande,
Reyes

Eigenlijk kende ik je nauwelijks realiseerde ik me de afgelopen week. Alleen via Bertil. Een bruiloft, een feestje, de verhalen.

Behalve dat je me ineens out of the blue appte in maart 2021 over de zaken waar je je zorgen over maakte. Hoe je aan mijn nummer kwam weet ik eigenlijk nog steeds niet, maar het was een prettige conversatie. Temeer omdat we verschilden van mening.

Later hoorde ik over je ziekte.

Het spijt me zo dat je hart het niet van je hoofd kon winnen. Voor jou, je dochters, je familie, je vrienden. Ik ben verdrietig voor jou en hen allemaal, want ondanks dat ik je nauwelijks kende had ik het gevoel dat dat wel zo was.

Rust zacht Jens. Ik wou dat ik je beter had gekend.

Ik leerde Jens kennen toen hij bij EO (Entrepeneurs Organization) kwam en we samen in een forum zaten. Jens voelde zich al snel thuis in deze groep van ondernemers die hard aan hun bedrijf willen bouwen. Als Jens ergens voor gaat, dan gaat hij er ook helemaal voor. Zo ook met EO: Jens heeft veel tijd, energie en denkkracht aan EO gegeven.

Jens kreeg veel energie van jonge ondernemers en heeft zich jarenlang ingezet voor deze Accelerators. Hij inspireerde deze Accelerators om harder te groeien, want jong ondernemerschap, dat liet Jens’ hart sneller kloppen.

Ondernemers hebben het vaak over impact maken. Het is onbeschrijfelijk hoeveel blijvende, positieve impact Jens heeft gemaakt! Wat hij heeft neergezet voor accelerators leeft nog steeds voort, tot in heel Europa. Hij was de 'amplifier' en hij was Epic!


Hij gaf alles, duwde waar nodig, altijd gedreven door de overtuiging dat het beter, scherper, kon. Die intensiteit was soms uitdagend, maar altijd oprecht, en daardoor zo krachtig. Binnen EO was hij echt een verbinder, zijn vermogen om mensen te connecten en kansen te zien is fenomenaal.

Ik zat met hem in een forum van 10 ondernemers, waarbij we elkaar elke maand zagen om de highs en lows van ons leven te delen met elkaar. Ieder krijgt daar 3 minuten voor, en dat was, zoals jullie je kunnen voorstellen, best een uitdaging voor Jens.

Ik heb altijd versteld gestaan van hoe superscherp Jens was en mensen en sfeer aanvoelt. Ik heb van hem geleerd om wrijving helemaal tot op de bodem uit te praten. Tot er weer glans ontstaat, want zo luidde zijn wijsheid: zonder wrijving geen glans. Het ging Jens om de intentie, als die voelbaar was, dan was alles weer goed.

Wij deden samen een persoonlijke ontwikkelingstraject, waarbij er inzicht ontstond bij Jens over zijn triggers, hij was heel eager om over zichzelf te leren. Hij liet zijn kwetsbaarheid aan mij zien en hij gaf mij terug wat hij bij mij zag, wat een diepe vertrouwensband gaf, die altijd is gebleven.

Ik vond het heel bijzonder dat ik zijn trots over mijn ondernemersavonturen echt kon voelen. Ik had soms het gevoel dat hij trotser was op ondernemerssuccessen van anderen dan van zichzelf.

Wat altijd voelbaar aanwezig was, was de trots op zijn 3 meiden, dan zag ik zijn gezicht vol liefde, ontspanning en trots. Een andere eigenschap is zijn onvoorwaardelijke bereidheid om anderen te helpen en zijn gulheid. Ik weet zeker dat iedereen in deze ruimte weleens een cadeau heeft gekregen van hem. Hij werd blij van geven.

Als forum gingen we jaarlijks op retraite. Op een avond had Jens zichzelf de opdracht gegeven alleen maar te luisteren. Dit was een nieuwe ervaring voor mij, maar ook voor hem. Hij heeft de hele avond genoten zei hij achteraf. Desalniettemin bleef dat bij 1 avond. Of, zoals Jens zou zeggen: desalwelteplus.

Lieve Jens, ik wou nu dat ik je geklets, gezwam, het geluid van je sigaret, gewoon je stem, gewoon Jens, weer kon horen. Het is stil zonder jou Jens.

Tussen Waanzin en Waanzinnig

Jens was voor mij een soulmate op onze ondernemersavonturen. Jens en ik vonden elkaar balancerend tussen waanzin en waanzinnig. Onze breinen resoneerden op elkaar, zelfs tot en met wat nu blijkt ons laatste diner een paar maanden geleden.

Sinds 2010, het jaar dat Jens en zijn team de app BuitenBeter lanceerden, zijn er drie perioden dat onze relatie piekte. We vonden elkaar als ingenieurs op het toepassen van cutting edge tech in een complexe omgeving als de overheid. Ik vond BuitenBeter waanzinnig: dit zou het spel tussen burgers en overheid wel eens volledig op zijn kop zou kunnen gaan zetten.

Jens inspireerde mij hiermee om het ondernemerschap op te pakken. We konden na een uitgebreid middagoverleg -dat met Jens tot drie uur ‘s nachts en een pak peuken duurde, letterlijk tot vijf uur ‘s ochtends in Driebergen op de parkeerplaatst staan om door te praten. Waanzin natuurlijk, maar waanzinnig tegelijkertijd.


En dat gebeurde wel vaker. Jens zijn boerenverstand vertelde hem dat je je stand plaats op een grote beurs het beste een dag van te voren kon kopen. Dan was de nood hoog bij de beursorganisatie om lege plekken te verpatsen en kon je dus een goede deal maken. Dat lukte altijd, maar wel met enorme inspanningen aan de achterkant om vervolgens ook op die beurs te zijn met die stand. Ik heb vaak medelijden gehad met Barbara en de rest van zijn team in die fase.

Onze tweede periode markeert zich door EO. Jens heeft mij naar EO gehaald en dat is een keerpunt in mijn leven gebleken waar ik hem zeer dankbaar voor ben. Ik verwachtte dat EO voor Jens prima was om Yucat na 15 jaar een nieuwe fase in te leiden.

Hier begon onze derde periode. Toen Jens uitviel ben ik in Yucat bijgesprongen. Het eerste zicht op Yucat verraste positief. Waanzinnig hoe Jens dat zo had neergezet en georganiseerd in die levensfase van het bedrijf. Ik heb me altijd afgevraagd of hij dit zo bewust, met boeren wijsheid heeft neergezet.

In deze periode heb ik de waarde van vrienden uit de studententijd ervaren. Heren en de mensen om jullie heen, ik heb diep respect en ben zeer dankbaar voor hoe jullie om Jens en het gezin zijn gaan staan, in alle facetten van hun leven.

Jens, ik keek uit naar jou in rustiger vaarwater. Dat je een volgende fase in zou gaan. Ik hoopte op meer van die lange diepgaande gesprekken als op de parkeerplaats in Driebergen. Om met elkaar ook door deze fasen van het leven te gaan. Dat gaan we ook doen Jens, dat beloof ik, maar wel anders dan ik mij wenste. Dank je wel Jens, je bent gelukkig blijvend van invloed op mijn leven. Je bent waanzinnig.

Peter:
Na de studie zagen we elkaar soms veel, soms minder maar ik was erbij toen je op een bootje op de Amsterdamse grachten Floor ten huwelijk vroeg. Je gebruikte een moer als ring, typisch Jens, altijd origineel – wellicht wat impulsief en niet goed voorbereid. Het werd geen huwelijk, maar het was een moment dat bij je paste. Je hield van Amsterdam, waar je jarenlang met plezier woonde. Later verhuisde je met Floor - en inmiddels met gezin - naar Hilversum. Eerst antikraak op je eigen, vrije manier.

Een ander moment dat me bijblijft, is dat je ceremoniemeester was op mijn huwelijk. Je veranderde het draaiboek op de ochtend van het huwelijk en regelde een bus om samen met de gasten ons thuis op te halen. In je speech – iets wat je altijd graag deed – zong je als “oprjochte Fries” het Gronings volkslied als eerbetoon aan onze Noordelijke roots.

Je had zakelijk een grote drive en droomde groot. Je hebt dit gerealiseerd met Yucat. Met je commerciële en organisatietalent liet je Yucat groeien. Om van Yucat een succes te maken zocht je de grenzen op en er stond geen limiet op het aantal uren dat je in Driebergen was. Maar de administratie - of zoals je dat noemde “de bonnetjes” - vond je vreselijk. Je kantoor was een chaos, maar je enthousiasme en tomeloze energie was aanstekelijk. Je zag wie Jens was: vol passie, maar ook met zijn zwakke kanten.
 
Johan:
Na Probitas zagen we elkaar vooral bij verjaardagen en skiën. Samen met George reden we in 10 uur naar Saalbach. Hiervan was je zeker 8 uur aan het woord. Bij aankomst zei je: "Zo lekker mijn hart gelucht." En na een paar après-ski dagen, met allerlei avonturen waaronder een nachtje slapen op de gang van het hotel, zei je: "Oh, lekker, even resetten, dat heb ik nodig." Wat hebben we tranen gelachen met elkaar!

Ook herinner ik me mijn vrijgezellen-dag nog goed. Door jou hadden we het Gat na sluitingstijd voor onszelf. Jij stond geconcentreerd met sigaret schuin in je mond te tappen en tussendoor B52’s in de fik te zetten, Peter draaide de muziek, Victor deed zijn befaamde barhandstand, Wouter en George deden hun 'Put Your Hands Up for Detroit' move en Bertil stond met een big smile subtiele heupbewegingen te maken. Dankzij jou een beeld om nooit te vergeten.

Onze vriendengroep kreeg een hele andere dimensie toen je tijdens de coronaperiode ziek werd en plotseling werd opgenomen. We stapten op natuurlijke wijze in en hielpen je met zaken die je door je ziekte niet meer zelf kon regelen. Er werd een nieuwe woning gevonden en met Ewoud van de ondernemersclub werd je bedrijf goed afgerond.

Jij en ik zagen elkaar in die periode regelmatig, zo ging ik met je mee naar de GGZ en aten we spareribs bij café De Kaars of biefstuk bij Loetje. Je liet toen ook een andere kant van jezelf zien. Je stelde veel vragen, was nieuwsgierig en kwam later weer terug op wat we besproken hadden. Je deelde adviezen en dacht mee. Van zender werd je ontvanger. Een meelevende vriend, een luisterend oor.

Maar vooral heb ik je van dichtbij zien worstelen. Met medicijnen was je jezelf niet, je was vlak en uitgedoofd. Zonder vloog je uit de bocht. De resetknop van vroeger bestond niet meer. Door je ziekte had je de grip op je leven verloren. En vrijdag werd pijnlijk duidelijk dat je zelf nog maar één uitweg zag. Naast verdriet is er ook berusting: dit was jouw wil, gedreven door je ultieme verlangen naar vrijheid.

We zijn je dankbaar voor de avonturen die we beleefd hebben en de persoon die je was. Ja - we wilden je af en toe achter het behang plakken - maar je was vooral een gul mens met passie en liefde. Een katalysator voor avontuur en warme herinneringen. Je hebt de vriendschap van ons mannen hechter dan ooit gemaakt.

Tot het einde toe waren Neeltje, Jet en Minke het belangrijkste in je leven. Je was zo trots op ze en vertelde wat ze allemaal meemaakten. Tegelijkertijd was er pijn dat je er niet echt voor hen kon zijn.

Aan Neeltje, Jet, Minke, Floor en alle familie en vrienden: onze harten zijn bij jullie. Laten we Jens herinneren om zijn intensiteit, vrije geest, Friese trots en alles wat hij voor ons heeft betekend.

Jens, bedankt voor alles. We gaan je enorm missen.