Mijn eerste herinnering was uit Arnhem. Wij woonden destijds aan de Boulevard Heuvelink. Jan en ik (7 en 5 jaar) liepen tot aan de hoek van de straat. Aan de overkant was een jongen, die Jan uitdaagde. Opeens gooide hij een steen die Jan op zijn voorhoofd trof. Overal bloed. Huilend zijn we naar huis gegaan. Ik meen dat er een foto in het familieboek is waar de huilende Jan getroost wordt door moeder.
In Zwolle had Jan als tiener pianoles van iemand die hem jazz-akkoorden leerde. Gefascineerd keek ik toen hij thuis in de voorkamer oefende. Voor mij veel te moeilijk schatte ik toen in.
Jan was een groot liefhebber van jazz, die ik elke dag vanuit zijn slaapkamer hoorde. Ik begreep niets van die muziek, op één uitzondering na: een heel rustig stuk dat ik goed kon volgen en ik heel mooi vond. De gedragen melodie gespeeld door de multi-instrumentalist Roland Kirk kan ik nu meer dan 60 jaar later nog exact nazingen.
Jan organiseerde als – ik meen – 16-jarige jazzconcerten in een zaaltje in Zwolle. Thuis maakte hij kunstzinnig vormgegeven affiches met prachtige grote letters in zwart en rood middels zelfgemaakte sjablonen en inktrollers. Hij was ook eens deur aan deur gaan collecteren om de concerten te bekostigen. Ik meen dat iemand de politie heeft gebeld, omdat Jan daarvoor geen vergunning had. Ontnuchterd kwam daardoor een streep door de rekening.
Toen Jan naar Amsterdam verhuisde om daar te gaan studeren heb ik hem vaak opgezocht in zijn huis in de Jordaan, met de agressieve kat Polly. We gingen onder andere naar Paradiso en naar een volkse buurtcafé. Ik genoot van alle vrijheid. De bezoeken gingen door tot in de tijd dat hij met Aline ging samenwonen.
Jan studeerde een tijdje hogere wiskunde in Amsterdam en ik ging naar de HTS in Zwolle, waar ook veel wiskunde gedoceerd werd. Ik genoot van die vakken. Uit liefde voor de wiskunde heb ik een tijdlang met Jan gecorrespondeerd om wat ons enthousiasmeerde uit te wisselen.
Meer dan 20 jaar geleden organiseerde ik wandeltochten voor de Wandelpool. Jan wou ook wel eens mee. Ongeoefend en op gewone schoenen heeft Jan de route van 24 kilometer over bospaadjes helemaal uitgelopen. De dagen daarna heeft hij wel flink last gehad van stijfheid. Maar hij heeft het toch maar gedaan!
In de afgelopen dertig jaar heb ik in verband met euritmietournees door het land vaak bij Jan en Aline gelogeerd. Jan en praatten bij die gelegenheden tot diep in de nacht, waarbij we beiden per persoon minstens een fles wijn opdronken. Om gezondheidsredenen zijn we daar later mee gestopt.
Jan heeft verschillende keren zakelijk en juridisch advies gegeven omtrent mijn Euritmie Impresariaat Nederland. En daardoor kwam ik ook op het pad van Artiestenverloningen, waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt.
Jan moest als oudste kind in het gezin zich vrij vechten. En ik heb door de ervaringen die ik meekreeg het als tweede kind een stuk gemakkelijker gehad.
Imke Jelle
