Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dag Jan, ik zal je nooit vergeten. En waar je nu ook bent, ik hoop dat het er goed voor je is.

Er is er zoveel wat we voelen
maar zo weinig wat we kunnen zeggen...

Lieve Jan, wat gaan we je missen met je liefde voor muziek, je humor en dat je altijd voor iedereen klaar stond! Wat zal ik de geluiden uit je lokaal missen, als je samen met je leerlingen aan het zingen was en wij in lokaal B43 'stiekem' mee konden luisteren.
Je was een geweldige collega en een mooi mens!
Familie en vrienden, heel veel sterkte met dit enorme verlies.
Liefs Femke

Dag Jan,
Enkele weken geleden stuurde je mij een kaartje als reactie op mijn gunstig verlopen operatie. Het plaatje daarop toont een drietal dolfijnen die in volle vaart uit het water springen. Leven in optima forma. Je besloot met de tekst ‘veel courage’. Hoe anders is nu de toonzetting bij jouw verscheiden.
Twee weken geleden was jij nog druk doende op een van de jaarlijkse muziekavonden waar ik vrijwel altijd de foto’s maak. Voor en achter de schermen regisseerde je samen met je collega muziekdocenten de gang van zaken. Je bemoedigde een zenuwachtige leerling, stelde een microfoon op de juiste hoogte, kondigde een muzikant aan en volgde de optredens van de zijlijn. Een aantal van de foto’s prijkt nu helaas in B45 op het bord bij het ‘in memoriam’. Deze muziekavonden waren voor mij steeds een ontspannen ‘avondje uit’ waarop ik kon genieten van de optredens zelf, maar ook van het plezier dat de leerlingen ondanks hun spanning tentoonspreiden. Dat heb jij in gang gezet en kreeg nog meer allure toen de voorstellingen in het Kultürhüs werden gehouden. Dank voor al deze muzikale intermezzo’s!

Lieve Jan,

Zonder elkaar echt te kennen was er altijd een speciale band tussen ons. Vanaf het moment dat ik je ontmoette tot afgelopen weekend. Ongeloof, verdriet en een grote leegte voel ik daarom sinds afgelopen zondag het verschrikkelijke bericht ons bereikte. Je onvoorwaardelijke liefde, interesse en zorg voor Claudia, Joppe en mij zal ik nooit vergeten.

‘Erbarme dich’ heeft voor mij een nog grotere betekenis gekregen.
Omarm me toch, mijn God,
ik laat mijn tranen stromen.
Luister, toe,
hoe ik bitter huilen moet,
om u roep.

De bel is gegaan, de leerlingen hebben je lokaal verlaten, voor de laatste keer sluit je de klep van je piano.

Jan bedankt, het ga je goed.
liefs
Sieme

Heel veel sterkte aan familie en vrienden en iedereen die hem moet missen.
Wat een droevig nieuws dat Meneer Kuiper, tot 10 jaar geleden mijn muziekdocent van de Waerdenborch is overleden... Muziek is een bijzonder vak, het is een vak waar zowel de docent als de leerlingen voor kiezen vanuit hun passie. Dat gold zeker ook voor meneer Kuiper, gepassioneerd was hij zeker! Dat was voor mij ook de reden om dit vak tot in 6vwo geheel vrijwillig te volgen. Die paar uur muziek bij meneer Kuiper vormden een welkome afwisseling op andere saaie vakken. Ik zie nog voor me hoe hij ons stond te dirigeren, zijn hoofd swingend op het ritme meebewegend. Nog steeds als ik bepaalde nummers hoor moet ik aan hem denken. Muziek laat een enorm sterke vingerafdruk achter op je geheugen, en dat heeft hij ongetwijfeld bij heel veel leerlingen gedaan. Ik herinner hem als een erg betrokken docent. Ik weet nog dat we met onze examenklas ook een keer bij hem thuis hebben gegeten. Hij had voor ons gekookt. En ik herinner me een soort vaderlijke trots als we hadden opgetreden. "Jij bent een échte zangeres" heeft hij ooit tegen me gezegd. Dat compliment heeft me zelfvertrouwen gegeven dat ik altijd bij me heb gedragen, en het heeft eraan bijgedragen dat ik tot op de dag van vandaag nog op het podium sta.

Wat is dit nieuws even schrikken. Hoewel ik al jaren geen student meer ben van de waerdenborch. Blijven sommige dingen mij bij. Zo ook deze geweldige muziekdocent. Elke les sjouwden we weg met dat veel te zwaren muziekgeschiedenisboek, nieuwe muziekstukken en levenslessen. Zo zal ik ik nooit ijsblokjes in mijn drinken bestellen buiten Europa. En veel minder vaak muggen ombouwen tot olifanten. Vanavond zet ik een mooie plaat op. Alle nabestaanden heel veel sterkte gewenst.

Lieve Jan, de Engelse War Poet Rupert Brooke schreef aan het begin van WO 1 zijn beroemde gedicht " The Soldier" met daarin twee beroemde zinnen.
" If I should die, think only this of me ..." en " ... a pulse in the eternal mind ...", waarin hij aangeeft dat hij na zijn sterven eeuwig wil doorleven in de herinneringen van zijn dierbaren.
Ook jij zult zeker door ons allen herinnerd worden en dus op deze wijze nog heel lang bij ons zijn!

Rust zacht, lieve Jan.

Lieve meneer Kuiper,
Wat gaan wij u missen. Onwerkelijk is het gewoon. U was niet alleen een muziekleraar, maar zoveel meer dan dat, want muziek alleen al is zoveel meer dan dat. Wat paste u mooi in onze klas en wat hielden we allemaal van u, met uw gekke hoedje en uw gigantische passie.
'Meneer, wilt u nog wat spelen?' Was de vraag als we het 1e uur geen zin in les hadden. En die vraag zullen we ons blijven stellen. Rust zacht meneer.