Sommige mensen ken je lang in je leven, anderen slechts kort. Wij hebben Jan alleen in zijn laatste levensjaren gekend. Jan is jarenlang onze (bijna) directe buurman geweest in de Transvaalstraat. De laatste jaren dat hij hier woonde werden zijn beperkingen in mobiliteit zo groot, dat wij Jan zijn vaste 'kliko-bij-de-weg-zetters' werden. Hij had een scherpe blik en kon haarscherpte observaties van menselijk gedrag met je delen. Hij schilderde veel en heeft ons zijn schooltoneelstukken geschonken toen hij hoorde dat ik (Hans) toneelschrijver was. Een warm mens is niet meer. Rust zacht, Jan.

Marjolijn Brouwer
Hans van der Eems

Lieve Jan

Na zo’n 50 jaar dikke vriendschap, is er een eind gekomen aan de Jan Dijkstraat.
We hebben veel gedeeld, veel mooie, gekke, ontroerende, tragische en gelukkige momenten meegemaakt:
Onze ontmoeting tijdens een ‘kunstbeurs’ in het Bolwerk. 
We kregen het over Taj Mahal en raakten vervolgens niet meer uitgepraat
Met Jesse Colin Young en tientallen kaarsen in een kamer in Damwoude
Met John Prine tot de volgende ochtend in Hantumeruitburen
Met Loudon Wainrwright III tijdens de langste dag tuinfeesten in Betterwird 
en met Townes van Zandt in de kaaskelder
Met Guy Clark aan de Legeweg
en later met deze herinneringen en vele andere thema’s aan de Transvaalweg en weer later aan de Legedyk in Leeuwarden.

Ik ben blij en trots dat je m’n vriend was en dat Toor je zo ook heeft leren kennen.

Dank daarvoor.
Henk

Ik herinner me de eerste en misschien de laatste keer dat ik je heb ontmoet. Ik heb ooit met Somrat de elfstedentocht gefietst en we hebben bij jou in Dokkum koffie gedronken. Wat me opviel, was dat er een warme band was tussen Somrat en haar heit.

Rust zacht, Jan

Dag Jan,
Ik mocht jou mijn stagebegeleider noemen. Maar jij gaf mij gewoon de regie en vond het heerlijk om een stapje terug te doen. Maar tussen de regels door heb je mij veel mee gegeven. Dank!
Ik mocht jouw stokje in Dokkum overnemen, en vind het een eer jou gekend te hebben. Alles wat op de rouwkaart staat klopt als een bus, een bijzondere man.
Wat blijft zijn de herinneringen die je met een ieder hebt gemaakt, en dat zijn er vele.

Dag Jan

Esther Steringa
Dalton Dokkum

Jan was niet zo maar Jan, maar anders, heel bijzonder.

Bijzondere mensen sterven niet,
zij gaan wel
maar blijven toch voor altijd.