Wat hebben wij veel lol gehad, lief en leed gedeeld. Ed vanaf 1983 en Patricia vanaf 1988.
Vanaf de brommertijd noemde we Jaco koffer omdat hij altijd een koffer en windscherm op zijn Suzuki had.
De ritjes naar Zeeland zijn onvergetelijk, ff een patatje halen.

We hebben alle belangrijke momenten samen gedeeld.
Vakanties, dansles, trouwen, geboortes enz.
Je voelde je thuis bij ons en wij bij jou.

Afscheid nemen valt ons zwaar.
Voor altijd in onze gedachten.

Veel sterkte Annita, Renzo en Senna en de hondjes.
Onze gedachten gaan ook uit naar de familie, vrienden en iedereen die hem mist.

Veel liefs Ed en Patricia.

Papa/jaco was een aardige vader en een goede grappenmaker.

Hoe lang ik Jaco ken ? Ik denk zo ongeveer 25 jaar. Jaco reed Alfa en kwam bij mij voor reparatie. Hij deed ook veel zelf aan z'n auto, dat kon hij ook goed overigens. Toen ik mijn nieuwe werkplaats in ging richten hebben we samen het installatiewerk gedaan, verwarming, perslucht enz. Altijd helpen als dat nodig was, dat is Jaco. Positieve vent, die nog blijer werd dan hij al was toen Annita in z'n leven kwam, later met de jongens erbij, nog mooier. Vaak op zaterdag effe een bakkie doen hier in de werkplaats, de jongens mee. Familieman, trots op z'n gezin, vandaar de foto bij dit stukje. Vorig jaar belde hij op een maandagavond, begin Juli. Ik neem op en zeg zoals altijd als hij belde: "Jaco met de Bacho !". Toen kwam het verhaal dat hij ziek was. Bizar jaar geweest. Bedankt voor alles man. Het ga je goed, doe ze de groeten daar boven. Only the Good Die Young.