Lieve familie,
Als ik aan Jaap terugdenk, dan denk ik aan onze trouwe supporter die vaak meeging met onze wedstrijden, nooit te beroerd om nog een potje te tellen. Hij vond het vanzelfsprekend dat hij zo vaak meeging, wij vonden het bijzonder! Ik denk bijvoorbeeld aan onze eerste keer in Belcrum waar we na een lange middag tafeltennissen en na een nog langere avond in polonaise door de zaal gingen. Het was al zondag geworden en de meeste mensen waren al weg maar Jaap deed vol enthousiasme mee aan de polonaise. Misschien met een borreltje op maar wat gaf het.
Als ik aan Jaap terugdenk, dan denk ik ook aan de tweede keer dat ik weer in Ridderkerk kwam wonen. Ik was aan het klussen in het nieuwe huis en als een van de eersten kwam Jaap langs. Volop belangstelling en direct ook de handen uit de mouwen steken en mij ook voorzien van een aantal waardevolle tips.
Als ik aan Jaap terugdenk, dan denk ik ook aan de tijd dat hij niet te beroerd was om bij te springen bij de jeugdtraining. Mijn dochter Inga zei toen tegen me: ‘Hij legt het zo leuk uit!’
Als ik aan Jaap terugdenk, dan denk ik ook aan die onfortuinlijke val tijdens een Taveri-bezoek aan Belcrum. Ik maar tegen ‘m praten toen hij op de grond lag en eerst nauwelijks reageerde. Ik was op het ergste voorbereid maar al snel kwam hij weer bij. Die avond eindigde in een ziekenhuisopname maar toen ik een paar dagen later voor een zakelijk afspraak in de buurt was, heb ik het bezoekuur genegeerd en kunnen constateren dat het goed met hem ging en hij praatjes voor tien had.
Als ik aan Jaap terugdenk, dan denk ik aan het biljarten op vrijdagavond tot diep in de nacht, samen met Ger en Peter. Het was regelmatig na drieën voordat we weer op huis aan gingen. Het biljarten beviel zo goed dat we nog regelmatig op zondagmiddag met Peter in het Reijerbos gingen snookeren. Jammer dat hij onverslaanbaar was.
Als ik aan Jaap terugdenk, dan denk ik ook aan de strijd die hij het afgelopen jaar geleverd heeft. Hij had het een paar weken heel moeilijk maar toen ging de knop om en wilde hij nog ten volle genieten van z’n laatste periode. Vaak nog bij Taveri te vinden en ook enthousiast over alle uitjes die hij ondernam met de familie. Z’n verhalen over het NK tafeltennis waren aanstekelijk.
Als ik aan Jaap terugdenk, dan denk ik ook aan die vrijdagavond vorige maand toen hij samen met Edwin en Rutger bij Marco ging kijken waar Marco moest tafeltennissen in Breda. De planning was één partij van Marco te bekijken en dan weer terug naar de hospice. Hij was toen al aardig verzwakt maar op de vraag van een van de aanwezigen of hij nog lang bleef, werd stellig geantwoord: ‘de hele avond!’.
Als ik aan Jaap terugdenk, dan denk ik terug aan een bijzondere man. Het verdriet om zijn overlijden wordt gelukkig gecompenseerd door de vele mooie herinneringen.
