Lieve Ine,
Ik was ongeveer drie maanden in dienst toen ik aan jou werd voorgesteld, de nieuwe AVG-adviseur. Het was een klik op het eerste gezicht. We bekeken veel dingen door dezelfde bril. Dat was zo fijn. Om met iemand alles te kunnen delen. Het was een soort van subcoronatijd, dat betekende af en toe naar kantoor, af en toe thuis. Maandag was onze thuiswerkdag en rond 11 uur belde we elkaar altijd. Ongemerkt hingen we zo een uur aan de telefoon. Hoe groot was de schrik toen je vertelde, intussen weer op kantoor, dat het darmonderzoek op zich wel meeviel, maar de uitslag niet goed was. En toen een lange reis waarin je altijd bleef hopen en perspectief bleef zien. En ik heel hard daarin meeging, want mijn werk was niet meer hetzelfde zonder jou. Als ik tegen iets aan liep en het even, ongecensureerd, wilde delen, dan klopte ik bij jou aan. Als ik even mijn ei kwijt moest omdat ik iets niet kon plaatsen, onterecht vond of van mening was dat iets anders aangepakt zou moeten worden. Ik vertelde het aan jou. Je zei dan altijd gekscherend, ‘daar vind ik ook wel iets van’. Altijd je steun, altijd het begrip en inlevingsvermogen. Ook tijdens je ziekteperiode bleef je belangstellend en kon ik je blijven bellen. Foto’s hebben we nooit gemaakt. Selfies, ‘in the picture’ staan, dat is niet zo ons ding. Ik kan niet bevatten dat je er niet meer bent, dat het zo moest eindigen. Ik ga je zo ontzettend missen, lieve Ine
Xx Jasperina

Lieve Ine,
We zagen en spraken elkaar vooral op feestjes van de familie van Dalen. Bij je broer Hubert en Fiona en bij je zus Mariska. Dit al zo’n 24 jaar. Altijd fijne en leuke gesprekken! Deze zullen mij altijd bij blijven. Dankjewel❤️ het is niet eerlijk voor jou en je familie dat ze nu al zonder jou verder moeten. Ik wens jullie dan ook heel veel sterkte !

Lieve Ine,

Al 22 jaar zijn we buren en hebben we veel lief en leed gedeeld met elkaar. Ik weet nog dat we naast jullie kwamen wonen en dat jij zei: ' Wat leuk, jullie hebben een meisje net zo oud als Kiran, die kunnen wel Jip en Janneke worden met een gaatje door de heg!'
Dat was de start van 'goede buren'. Toen de kinderen klein waren vonden we dat de straat maar saai was en er weinig gebeurde. We hebben toen met z'n tweetjes voor het eerst Sint Maarten en de Straatspeeldag georganiseerd. Beiden vinden elk jaar nog steeds plaats en de kinderen trekken op 11 november in steeds grotere getalen langs de deuren.
We vonden elkaar in het verbinden van de buurt.
Niet alleen dat, maar ook in de kleinere dingen konden we elkaar vinden. Even een kopje thee of een glaasje wijn in de tuin, waar we de laatste nieuwtjes op allerlei vlak deelden en we ook gevoeligheden deelden en er soms een traantje kon vloeien. Ook kan ik mij een vakantie herinneren in Frankrijk met het grootste zwembad en het hardste onweer ooit. Maar ook de kleine dingen zoals een eitje lenen en onder de was ophangen op het balkon even kletsen. Of over de boom die gesnoeid moest worden. Zo hadden we regelmatig contact. Ik verbaasde mij altijd dat jij alles leek te weten over de mensen in de straat. Dat getuigde vooral van jou enorme betrokkenheid bij de mensen om je heen. Je was belangrijk in de straat voor veel mensen, hield met iedereen contact en bekommerde je om anderen.
Als je zo dicht naast elkaar woont vergroei je wat met elkaar. Het wordt dan iets vertrouwds wat er altijd is en waar je van op aan kan.
Dat is niet meer.
Het is nog onwerkelijk en niet ingedaald. Alsof ik zo je stem weer zal horen in de tuin en ik je zo weer zie lopen en tegen kom. Het zal wennen zijn en je jongens zullen dit een stukje overnemen, maar zonder jou is het niet hetzelfde.
Ik wens jouw mannen heel veel sterkte toe en we zullen ze een beetje in de gaten blijven houden voor je.

Rust zacht lieve Ine!

Kus, Esther

Lieve allemaal,
Wat ontzettend stom dat Ine is komen te overlijden. Zo oneerlijk. Zo kan ik nog wel meer woorden bedenken om te uiten wat ik voel bij dit bericht. Maar ik koester ook de leuke en gekke jaren die we samen hadden tijdens onze studie in Maastricht, hoe we daarna ieder onze eigen weg gingen en af en toe weer vertrouwd contact hadden. Ieniminie, ik ga je nooit vergeten. Dikke knuffel van Anneke (Antjepan)