Wat een schrok zeg zo op maandagmorgen 20 september jl. Was er stil van. Ben er nog steeds stil van. We kennen elkaar al een tijdje. Jaar of 11. Zaten lang naast elkaar. Een kind van dezelfde leeftijd. Er was altijd veel gespreksstof. Je was een goeie vent, een fijne collega... Stond altijd voor een ieder klaar. Niets was je teveel. En dat je het druk had liet je niet altijd zien.

En als we naar huis gingen zeiden we altijd "ga je ook op tijd naar huis Hielke". Dan lachte je erom... Gek. Nu ik er aan terug denk lachten we best vaak samen. Dat geeft maar weer aan dat je een fijne vent was...
Ik ga je missen Hielke.

Lizeth en Novi heel veel sterkte met dit enorme verlies...

Hielke woonde op het Bagijnhof toen we via Lizeth vrienden met elkaar werden. Meteen was het een ware vriendschap waarin humor, gemeenschappelijke interesses maar zeker ook goede gesprekken heel typerend waren. Wat hebben we veel mooie, en nu dierbare, momenten met elkaar doorgemaakt. Van gezellige etentjes, danstheater aan het Spui, een bijzonder concert van Prince, bier en wijn op terrassen en bij elkaar thuis en de vele voetbalavonden van het Nederlands elftal waar Hielke altijd vrolijk en oranje-uitgedost en soms net iets te laat (als het al 1-0 stond) bij ons thuis aanschoof. We konden altijd enorm genieten van Hielkes verhalen van de vele reizen die hij samen met Lizeth, en later ook met Novi, maakte.
Wat Hielke voor ons zo karakteriseerde was zijn relativerende humor, zijn innemende lach, zijn vriendelijkheid en belangstelling en zijn hulpvaardigheid als we er bij technische vragen niet uitkwamen. Ook al zagen we elkaar met z’n viertjes soms een tijdje niet, het was altijd meteen weer als vanouds. De vertrouwdheid was er direct weer, zodat we de draad probleemloos oppakten. Lizeth en Novi heel veel sterkte. En lieve Hielke, we gaan je missen.
Marianne en Roland

Beste Lizette en Novi,
Je partner of vader ineens verliezen is zo’n klap. Ik wens jullie alle kracht om dit verlies te verwerken. Ik vond de gesprekken met Hielke op de verjaardagen van Judith altijd prettig.

Met oprechte deelneming,
Silvia Teeuw

Wat een schok om te lezen dat je niet meer onder ons bent
28 jaar hebben we samengespeeld op de recreantenclub en ik keek uit naar nog veel meer
Het ging er soms best fanatiek aan toe. "Godfried" was je favoriete kreet als het niet helemaal naar je zin ging maar minstens zo vlaak klonk "Aaaardig"als de tegenstander een winnend punt op een mooie manier sloeg. Met jou was het altijd gezellig om te spelen maar ook om wel en wee uit het dagelijks leven uit te wisselen.

Ik wens Lizeth en Novi heel veel sterkte met de verwerking van jouw plotselinge heengaan

Toen ik je een héél klein beetje leerde kennen, op ons "flut-"badmintonverenigingetje, was ik best wel een beetje onder de indruk. Je kon het "wel aardig" en kon dat ook lekker laten merken ;-) Toen ik je wat meer leerde kennen (en ik een soort van leerde badmintonnen) konden we elkaar héérlijk afzeiken. Een sneer(-tje) naar elkaar als de ander weer eens een blunder maakte, of net doen alsof je niet zag dat de ander een briljante bal sloeg. We hebben zo af en toe in de competitie nog wel eens samengespeeld en daar ging dat onverminderd door; de tegenstander snapte het niet altijd. Maar wij hadden de grootste lol.
Na de badminton hebben we ook nog écht goede gesprekken gehad, die niks met badminton te maken hadden, van best heftig tot slap geouwehoer. En, toch verdacht vaak met een lekker biertje er bij.
Je was al een tijdje niet op de vereniging geweest, maar Peter hield me een beetje op de hoogte, en we mailden af en toe wat. En het is zó verschrikkelijk jammer dat dat gewoon allemaal het laatste contact is gebleken.
Ik ga je missen Hielke! Ik moet nu iemand anders zoeken om af te zeiken en samen flauwe grappen te maken op maandagavond, en dat wil ik niet!

In de korte tijd dat ik met Hielke heb mogen samenwerken, heb ik hem leren kennen als een kundig en bevlogen collega. Recentelijk hebben we nog positieve gesprekken gevoerd over zijn re-integratie. Hielke zat er zo positief en krachtig in! Bewondering voor zijn veerkracht. We zullen zijn kennis en expertise, maar met name de persoon verschrikkelijk missen.

Lieve Hielke, wat een schok was het om te horen dat je er niet meer bent. Het is heel verdrietig om zo plotseling een collega kwijt te raken. Je gedrevenheid om zaken goed af te leveren zullen we missen. Ik denk terug aan veel momenten dat we hebben samengewerkt in projecten, waarbij je er altijd op toezag dat op kwaliteit niet werd ingeleverd. Maar ook aan de lunches in het bedrijfsrestaurant waar we vaak nog net voor sluitingstijd terecht konden, want er moest altijd eerst nog wat werk afgemaakt worden. In onze gesprekken viel me op dat je naast je werk altijd klaarstond voor je naasten en geliefden, en altijd met van alles bezig was om ze te helpen en te ondersteunen waar nodig. Je was een bijzonder mens. Hielke, ik ga je missen. Rust zacht, en ik wens alle nabestaanden heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
Eric

Lieve Hielke,
Meer dan 20 jaar samenwerken eindigt als een donderslag bij heldere hemel. Ik kan het nog steeds niet bevatten. Het was meer dan alleen maar collega's van elkaar zijn transparant, eerlijk, open en (positief) kritisch naar elkaar over van alles en nog wat.
Gesprekken die ik voor altijd zal blijven koesteren.
Je ging altijd voor de 100% en ik maar blijven hameren erop dat je soms met 80% ook tevreden kan en mag zijn. 'Maar jij wilde graag de drie cijfers achter de komma ook goed hebben staan'. Weet dat ik jouw professionele inbreng voor altijd in mijn gedachten zal meenemen.
Een groot deel van onze gesprekken ging ook over de privé zaken en voor mij als buitenstaander was de rode draad daarin de liefde en zorgzaamheid voor jullie Lizeth en Novi, en andere naasten.
Hielke dit hadden we niet afgesproken, ik ga je missen als collega maar vooral als persoon. Lizeth en Novi heel veel sterkte!
Désirée

Lieve Hielke,
Je was een fijne collega. Jarenlang hebben wij een kamer naast elkaar gehad op de 10e etage van de Dedemsvaartweg. De etage die toen nog een rustig “niemandsland” was. Ik was er meestal vroeg in de ochtend en kon bij helder weer genieten van de zonsopkomst. Jij werkte tot in de avond en genoot van de zonsondergang. We spraken daarover en vonden het heerlijk dat we zo bevoorrecht waren. Goede fijne herinneringen zijn dat. Dat je zo plotseling bent overleden, is nauwelijks te bevatten. In gedachten sta ik op de 10e en wens ik je een fijne avond.
Lieve groet Anke Eilander