Via een gezamenlijke vriend Jeroen hoorde ik het nieuws. Via de app vroeg hij de contactgegevens van Hielke's beste vriend en speelmaat van onze badmintonclub Peter Langeveld en ik vroeg direct of er iets met Hielke was. Hij belde direct op....De verslagenheid was groot, brok in mijn keel.

Hielke was in de badminton superfanatiek en ook een beetje een ettertje in de goede zin van het woord. Wij zaten in elk geval altijd te katten en hadden daarin grote lol...Maar ook een goedzak want hij haalde bij de competitie waar ik niet aan mee deed maar mijn vrouw Renu wel, altijd iedereen op en bracht ze thuis. Zij zit nu in Nepal, haar moederland, en ik moest alle liefs overbrengen aan Lizeth en Novi. En Skip en Youk. ook van mij natuurlijk!

Afgelopen maandag vertelde de voorzitter Patrick tot in tranen geroerd het nieuws. Peter en ik hebben toen samengespeeld tegen twee goede spelers Hans en Paul en Peter dacht dat wij het moeilijk zouden krijgen. Maar we speelden super geconcentreerd. Vooral Peter speelde zeer goed. Hielke kon zich soms ergeren aan Peter's nonchalance, maar daar was niks van te merken. En Hielke was beter dan ik maar ik speelde veel beter dan normaal. Na afloop zeiden we tegen elkaar: Deze was voor Hielke.

Na het badminton vroeg Peter of ik meewilde naar het tuinhuisje. Hielke en Peter hebben me dat meerdere keren gevraagd maar ik heb dat nooit gedaan. Nu ging ik wel mee, dinsdagochtend mijn vrije dag. Nu begrijp ik waarom Hielke meeging: dat tuinhuisje staat in Delft maar ik waande me in the middle of nowhere. Prachtige natuur om ons heen, een vuurkolf om me warm te houden. Hielke had Peter allerlei praktische lantaarns en verlichting gegeven en hem daar ook geholpen met de hypotheek. Later kwamen Patrick en Martijn er nog bij. We dronken een biertje en hebben op Hielke getoost. En over van alles en nog wat gepraat maar vooral over Hielke en zijn geliefde familie. Heel veel sterkte jullie allen inclusief schoonouders!!

Chung

De afgelopen jaren heb ik mijn steentje mogen bijdragen voor de VRH. Daar heb ik jou dan ook leren kennen. Vooral je kritische ogen welke niet alleen keken naar de afspraken. Daar zat dan ook een goeie gedachte achter welke je met veel passie overbracht. Daar heb ik gelukkig ook enorm veel van geleerd.

Ook is de IT ons ding. Als iets het niet meer deed ging je er zelf al mee aan de slag. "Moet toch niet al te moeilijk zijn" is wat je dan ook vaak zei. Helaas ging er daarna meestal meer mis. Wat men zou verwachten zijn nog meer frustraties . Bij jou was dit niet het geval. Als jij binnen kwam met jou IT probleem was het dan ook altijd met een grote glimlach, want we konden weer even samen knutselen en tegelijk roddelen over alles en nog wat. Mooie herninnering zijn hier zeker gemaakt.

Naast dat onze paden elkaar vaak kruiste op IT gebied. Hebben we ook een aantal keer een heerlijke versnapering mogen nuttigen met een stevig gesprek. Gesprekken waar ik jouw wijze lessen van het leven heb mogen waarnemen. Deze hebben dan ook bijgedragen aan mijn persoonlijke ontwikkeling en zal deze lessen ook weer delen met de volgende. Daar wil ik je dan ook voor danken.
Gelukkig waren het niet alleen stevige gesprekken. De roddels waren daarna vaak nog veel leukeren konden we samen helemaal om dubbel liggen. Vaak dagen erna hadden we er nog buikspierpijn van.

Hielke, ik ga je missen maat.

Aan iedereen die jouw levensweg heeft mogen kruisen wens ik dan ook heel veel sterkte met dit gemis.