26 maart 2020
Henk Bulo is gisteren overleden. Ik bedenk me net dat ik hem bijna net zo lang als Lex ken. Vanaf eind 1978 in La Balance, we hebben op zijn boot de Wetterwille gewoond, we hebben met hem gevlogen en loopings gemaakt waardoor Lex geen haring meer lust, we zijn dronken met hem geworden vooral als hij aan zijn "medicijntje" was, we zongen Ala Presi met hem, we speelden mexicaantje en we toupten totdat we blauwe knokkels hadden, we kwamen bij Marijke een BZB (Borrel zonder Bulo) drinken als Henk in Suriname was, hij was de eerste (na mijn familie) die ik belde toen mijn vader overleden was, we maakten altijd zeer foute grappen met elkaar (ook op het terras en daar schrokken de mensen dan van) maar waren juist heel gek me elkaar. Hij had een fotografisch geheugen maar als er iets fout in zat dan bleef dat fout, hij was muzikaal zeer onderlegd en hield heel veel van muziek. In de Gouden Muts tijd serveerde hij een klein borreltje met slagroom bij de koffie en mijn ouders dachten dat hij dat speciaal voor hen deed, zijn prachtige uitspraken: ik ga je dood vermoorden man! en hoe je het ook wendt of keert, het was een man waar nu half, misschien wel meer, Deventer om rouwt. Henk Bulo ik hoop dat ze daarboven ook een medicijntje hebben, drink er een met de russische spion (zo noemde hij mijn vader vanwege zijn hoorapparaat). Ik zal je missen!

Ik leerde je kennen in la Balance, via Orlando en via R. Later troffen we elkaar bij de 7e. Die zondagavonden en -nachten aan de bar bij de zevende hemel. Mijn weekend begon en menigmaal kwam ik 's maandags vroeg in de ochtend pas thuis. Je had tinder op je telefoon, stiekem geinstalleerd door een ander die daar ook vast veel pret van had. Wij ook, die ene nacht, en maar swipen en dames bekijken. Net als jij ben ik ook een nachtmens en kies er voor om je ook midden in de nacht een laatste groet te brengen.
Lieve Henk, nu jouw aardse leven ten einde is gekomen is er een wandelende bibliotheek verloren gegaan. Data, feitjes en mensenkennis. Je inlevingsvermogen was groots, soms iets te groots waardoor ik je meerdere malen verzocht om mijn verhaal niet met de hele kroeg te delen. Ach ja,dat wist je eigenlijk ook wel. Je intieme kring van familie en vrienden ken ik niet, al spraken we wel regelmatig over onze families en jij vertelde me over je zoon. Ik wens jouw naasten veel sterkte! Al je vrienden en bekenden vanuit het (kroeg)leven. Dag lieve Henk!!

Lieve Henk

2010 kwam ik terug naar Nederland en nam ik de Borrelaer over,
logisch dat wij elkaar daar natuurlijk hebben leren kennen!
Je schatte me 3 jaar ouder in dan ik was, daar kon ik je altijd mee plagen,
maar het kwam omdat je verkeerde "voorinformatie" had gekregen!

Ik heb reuze veel van je geleerd..... en door ons vak hadden we natuurlijk veel raakvlakken en konden we het over interne dingen hebben, reuze fijn!
Ook stuurde je me ooit iemand door, naar mijn zaak, om naar de WC te gaan omdat in de 7e het toilet zogenaamd verstopt was........ jij had natuurlijk al lang door dat er iets niet klopte en belde me dan op, is die dame er nog? Vervolgens kwam je dan met emmer en mop en wilde je me helpen!

Je was een fijne, fantastische warme man, slim, begripvol en je had altijd oog voor de mensen om je heen. Ook had je altijd alles dondersgoed door maar je liet iedereen in zijn of haar waarde, alles bij elkaar super eigenschappen die jou tot een fijn mooi mens maakten! Ik had het niet willen missen!

Ik denk dat iedereen nog veel herinneringen kan ophalen en spreuken kan zeggen zoals alleen jij ze kon zeggen, maar mede daardoor blijf je altijd een beetje bij ons en dat is fijn en geeft troost!

Lieve Henk bedankt voor alles, het lachen, het huilen, alle momenten en dagelijkse beslommeringen die we met elkaar hebben gedeeld en meegemaakt!

Het was een voorrecht jou te hebben mogen leren kennen en ik had graag nog wat langer van je genoten!

Het ga je goed, heel veel liefs en een dikke zoen

Maaike

Lieve allemaal,
Henk is dinsdag en woensdag overspoeld met bezorgde berichten, maar had niet meer de kracht om te reageren. Het zal een verdrietig gevoel geven, te weten dat deze voor altijd ongelezen zullen blijven…
Weet wel dat jullie namen zijn genoemd aan Henk. Hij had vanaf woensdag niet meer de kracht om te praten, maar communiceerde wel via zijn handen, ogen en wenkbrauwen.
Bij het noemen van jullie namen heeft Henk volop gereageerd!
Het is misschien een schrale troost, maar weet, jullie zijn gehoord.

Ongeacht het tijdstip en zijn toestand:
Henk groette je altijd vanaf zijn vaste stek op het terras (in) de 7de hemel. Schreef ooit dit blogje over hem:
https://www.blipfoto.com/entry/2199503261952641127