Lieve Harriet,
Als Engels sprekende kleuter kwam je bij mij in de Vissenklas. Hoewel jij het Nederlands al snel begreep, weigerde jij dit te spreken en zei je steeds TEACHER in plaats van JUF, lekker eigenwijs! Natuurlijk hoorde ik jou stiekem wel Nederlands spreken tegen je vriendinnen.
Je bloeide op tot een vrolijke, dansende, zingende kleuter met een grote glimlach en veel vriendinnen. Je wist duidelijk wat je wel en niet wilde. Tekenen was ook één van jou creatieve hobby's. Bijna dagelijks deelde jij een knuffel met mij als juf. Ook nadat jij in een andere groep zat, bleef jij deze regelmatig met mij delen. Ik zie je nog zo op me af rennen en roepen: juf Ruuttthhhh.
Je genoot van alle sfeervolle feesten en projecten, 3 oktober, Sinterklaas en het hoogtepunt: over de catwalk lopen met je kerstjurk na het kerstdiner. Bij iedere speciale gelegenheid droeg jij weer een andere, prachtige jurk.
Plotseling ben jij uit het leven gegrepen. Dat jij er nu niet meer bent, is onbegrijpelijk en niet te bevatten. Jouw plek in de klas, in onze school, blijft leeg. Maar waar je ook bent, ook daar zal jij stralen, net als de mooiste vis van de zee. En laat die stralen reiken tot jouw papa, jouw mama, je zus Emma en ieders hart vullen met blijvende, warme herinneringen.
Een heleboel knuffels, juf Ruth
