Komt Hans ook? Nee, Hans is motor rijden, nee, Hans is jagen, Hans is parachutespringen, Hans is vliegen, Hans is werken. Hans... is voorgoed gevlogen! Er zal geen feestje meer bij Els en Noud zijn, dat ik zal vragen: "Waar is Hans?" Uiteindelijk hebben we elkaar sinds 1981 toch regelmatig ontmoet en gesproken en dat gaat niet meer gebeuren. Jij bent geen doorsnee mens. De gesprekken met jou gingen altijd over kansen en mogelijkheden. Jij gaf de indruk dat je je grenzen heel goed wist te verdedigen. De grens van het niet-meer-zijn hebben we echter nooit besproken; geen idee hoe je daar over dacht, maar dat je hem te vroeg bent overgegaan, staat voor ons vast.
Moge Eline, Claudia en Mark troost putten uit jouw levensverhaal: durf te leven!

Yvonne Reijnders-Carree en Leon Reijnders

Lieve Eline, Claudia, Mark en Familie.

De hobby van Hans en van zijn broer Henk heeft ons in contact gebracht.
Medio juni 2001 kocht ik mijn Ducati en met de inrij rit welke ik tesamen met Henk maakte, kwamen we in Haaften terecht, dus loodste Henk mij de Emmastraat in, Hans was achter zijn huis aan het klussen , maar zijn gehoor vernam motoren geroffel dus kwam hij naar de oprit gesneld, nu twee van die mooie Ducati's op zijn oprit deed zijn ogen glinsteren en nadat Henk mij voorgesteld had aan hem sprak Hans: vrienden van Henk en met zo een brommer , altijd welkom.
Woorden welke ik nooit vergeet, zo ook de geboorte van Mark een jaar later , daarna het tuinfeest en een paar jaar daarna onze bruiloft waar Hans en Eline bij aanwezig waren.
Een paar jaar later was Hans bij mij thuis en tijdens het gesprek kwam de leeftijd van Mark te sprake, het verwonderde Hans dat ik Mark zijn leeftijd wist, waarop ik opmerkte dat ik daar een ezelsbrug voor had, ik vertelde hem dat Mark precies één jaar jonger was dan mijn Ducati dus dat was gemakkelijk onthouden voor mij, Hans keek me aan en zei: dat is een geweldige ezelsbrug en begon te schaterlachen, zijn Mark één jaar jonger dan mijn Duukje.
Die lach, zijn humor, zijn scherpte , begrip en vriendschap, zal mij altijd bij blijven zo wil ik Hans Schenk graag me blijven herinneren.

28 juni 2008 tijdens het VWO-gala van zijn nichtje Christa komt Hans met zijn rode Ferrari naar het feest. Niet dat het handig is, want de Ferrari moet achter gesloten poort worden geparkeerd, maar hij heeft Christa - die niet weet, dat het feest waar ze naar toe gaat ter gelegenheid van haar is - voor deze gelegenheid in stijl thuis opgehaald.
Ik ben 14 jaar en mag even achter het stuur plaatsnemen. Wauw! Ik kijk rustig in deze sportauto rond en barst dan in lachen uit: op de passagiersstoel staat een kinderzitje!

Gertjan Reijnders

Hans heb ik leren kennen via wilco, mijn man, zijn motormaatje. Jullie hadden samen passie voor het motorrijden en het genieten van het leven. Ik heb hans alleen maar vrolijk, enthousiast gezien. Altijd vol van iets en vol met verhalen. Zijn spontaniteit was aanstekelijk. Het is onwerkelijk dat we hem nooit meer zullen zien. In gedachten zal je er nog vaak bij zijn. Ik zie het verdriet bij wilco en het is enorm. We zullen er zijn voor Eline. Liefs, yvonne Vonk

Geen woorden voor om dit verlies te kunnen omschrijven.
Wil jullie heel veel sterkte wensen om dit verlies te kunnen dragen.
Hij was een markante man met een warme persoonlijkheid.
Met lieve groet Hans en Gerda Quint.

Lieve Hans,
Het eerste wat bij mij opkomt als ik aan je denk is je humor, je optimisme en nimmer aflatende vrolijkheid. Gewoon een geweldig mooi en lief mens. We hebben samen wat afgelachen op feesten en partijen, de momenten waarop we elkaar meestal zagen.
Ik heb je leren kennen toen jouw zus Els verkering had met Noud, de broer van mijn vrouw Ans. Dat is nu ongeveer 40 jaar geleden.
Toen ik mijn eerste baantje kreeg bij een bedrijf in Rotterdam en vanuit Drenthe de grote overstap maakte naar het leven in de grote stad, kwam ik je ook tegen "op het werk". Jij vanuit het bedrijf met de kassasystemen en ik vanuit het bedrijf met beveiligingsoplossingen. Die tijd is mij altijd goed bijgebleven.
Toen ik rond 2010 bezig was met de opstart van mijn eigen bedrijf hebben wij elkaar uitgebreid gesproken en ik ben ik je nog steeds erg dankbaar voor de adviezen en feedback die je me toen gegeven hebt in die zo belangrijke opbouwfase.

En nu, nog volop in het leven te staan en plotseling uit het leven weggerukt. Het is niet te begrijpen waarom en waarom nu...

Hans, bedankt voor de goede gesprekken, de gezelligheid, je interesse in de mens en je humor.

Rust zacht.