Herinneren is een vorm van ontmoeten…

We thought of you with Love today but that is NOTHING new. We thought about you yesterday and the day before as well. We think of you in silence and we often say your name. Now that all we have are memories and your pictures in frames. It broke our hearts to lose you but you didn't go alone.
A part of us went with you that day you did go home. Our family chain is broken and nothing is the same. But as we go one by one the chain will link again.
YOU ARE FOREVER IN OUR HEARTS!

lieve mensen wat wil ik jullie graag kracht en troost wensen met dit enorme verlies woorden heb ik er niet voor maar hoop toch dat ik heel klein beetje een steuntje voor jullie ben geweest.
groetjes en liefs monique dochter van hendrik willem dingelhoff

Someone is watching over me!! So I won't give up. No I won't break down.
Sooner than it seems life turns around.
And I will be strong. Even if it all goes wrong. When I am standing in the dark I still believe. Someone is wachtching over me!!

Een andere tijd, een andere sfeer.
Het is niet meer zoals weleer.
Want jij ontbreekt als onderdeel, van ons zo liefdevol geheel.
Je hebt ons wel verlaten, maar we voelen dat je er bent.
We zien je in zoveel dingen, in alles word je herkend.
Je hebt ons wel verlaten, maar bent dichterbij dan ooit.
Wat er ook zal gebeuren, jou vergeten we nooit!

Een zachte plek in ons geheugen is jouw naam.

ouders,zus mario en andere goede vrienden van deze mooie jonge man die uit het leven is gerukt,uit jullie leven is gerukt,al zeggen 'ze'de pijn of het verdriet slijt dan kennen zij dit verdriet niet!gelukkig voor hun maar jullie leven wordt beheerst door verdriet en de pijn die het doet jullie hanno te moeten missen,hoe hij was,wie hij is een dierbaar familielid ik ben geen nabestaande van een verongelukt iemand,maar leef ontzettend met julie mee.

Zal weer een zware dag voor jullie zijn. Veel sterkte voor diegene die het kan gebruiken.

Lieve Hanno.
Wij zouden willen
Dat wij je konden zien en spreken
al was het maar heel even.
Een minuut zou al voldende zijn
om je een knuffel en een dikke kus te geven.
wij zouden vertellen hoeveel wij van je houden
en wat ook nog heel belangrijk is......
Wij zouden je kunnen zeggen dat wij je
iedere dag nog zo vreselijk missen.
Het verdriet slijt niet
Het gemis wordt steeds groter

31-10-1975...31-10-2005.
Lieve Han, 30 jaar had je geworden!

" Wat je was en wat je deed en wat je wist te geven, zal zonder einde in ons hart voor altijd verder leven"

Lieve Han.Ik kan mijn emotie´s niet kwijt op papier daaarom maakte ik dit gedicht voor jou hier. Mijn pen begint vanzelf de woorden te schrijven,waarom mocht jij niet langer bij ons blijven. Jouw sterven is zo moeilijk te begrijpen,afscheid nemen kon niet meer. Te weten dat ik jou voorgoed moet missen dat doet zo ontzettend zeer. Onze vrienden zijn behoort tot het verleden want jij bent toen uit dit leven gegleden. Ik werd soms gek van verdriet,stoppen met huilen ging haast niet.
Jij hebt extra kleur aan mijn leven gegeven,waarom mocht jij niet langer blijven leven. Ik had je nog zoveel willen zeggen. Misschien ook nog iets uit te leggen. Maar ik weet zeker er komt een keer dan zien wij elkander weer. Ik moet verder dat is waar,maar dit alles valt mij zwaar. Wat is tijd,wij zijn je kwijt. Je was te jong,nog niet voorbereid. Toch is er iets dat troost mij nog het meest. Ik ben trots op dat jij mijn vriend bent geweest.